tualimforum.com - Ateşi Gözlerinden Almışım

Ateşi Gözlerinden Almışım

ateşi gözlerinden almışım hangi dağın volkanıydın

içime erirken üşürdün şimdi

yaktığından arta kalandır yüreğim

yokluğunun dumanı tüter gözlerimde

yalnızım yüreğimin cesedini taşıyorum göğüs tahtamda

sigara gibi söndürüyorum dibimdeki ateşi ve en uzak yıldızlar gibi

susuyorum

bağ bozumuyum

kuşlarca kirpiklerime tüner

yüzümün gurbet yollarına dökülür göz yaşlarım

susarsam

gece ormanlarınca ürperirim

içim acır

bilmez misin

acırsam sürülmüş tarlalarca derinden

acırım

yangın başlar yaralarımda

eylül seninle birlikte yağmurları da götürür

küle dönerim

meğer gözlerin zülfün telinden bir tuzaktı

kınından çıkmış pusuda bir bıçak

ellerinin suskun soğukluğunda

bozkır çalıları gibi

kararıp kaldım ara yerde

tutunduğum dağla sustum

dağ gibi sustum

artık tamamlanmıştır yalnızlığım

düşlerimin uçuruma sürüklendiği yerdeyim

şimdi yanımda olsan

ellerin gezinseydi alnımın sürgün çizgilerinde

acılarım böyle koymazdı bana

sevinç şarkıları terk etmezdi

keder denizinde boğulmazdım

kalbim buz dağım

sen olsaydın üşümezdim

yüreğimin gün gören yerinde gül büyüteceğim

bir gülümsemeyle yüzüme taşıyacağım

iki damlacık kirpiklerime tırmanacak sevinçten

ne iyi etmişim diyeceğim

doğacak günü beklemekle ne iyi

gök gözlerinde halaya dursun diye kırlangıçlar

kederi ve kahrı bir su iştahıyla yenerek

yeşertsin diye bu yürek

güneşli bir günde bekleyeceğim gelişini…

…..

TUNAY BOZYİĞİT