tualimforum.com - Pişmanlıkları Karanlığa Yolladım!

Pişmanlıkları Karanlığa Yolladım!

Uzun zaman önceydi sanırım,
tam ne zamandı hatırlamıyorum ama
bir gece vaktiydi;
kendi tarihimde önemli bir karar aldım.

Tuttum bütün “keşke”leri kolundan,
karanlığa yolladım!

http://db3.stb.s-msn.com/i/D7/76CC3B...3C80C95F6C.jpg

İçinde kim bilir neler, kimler gitti,
hiç dönüp bakmadım.

Dilimden zaman zaman düşse de,
hayatımdan ve alışkanlıklarımdan pişmanlığı çıkardım.

Bazı keşkeleri ise,
içlerindeki niyete bakarak cebime koydum.

Keşke dediğim her şeyin ardına bir iyi niyetli "ama" buldum,
bulamadıysam keşkemin içine umut koydum.

“Keşke gökyüzünden bir melek inse
ve elindeki sihirli değnekle dünyadaki savaşlara son verse..” gibi sıradan
ve gerçekleşme ihtimali olmayan
hayallere ancak yakıştırdım keşkeleri…

Keşke seni sevmeseydim demedim mesela
çünkü dibini bulamadım.

O keşke, başka bir keşkeye gitti.

Sonra o,
bir başkasına
ve ömrümün tamamını
keşkelerle bezediğimi fark ettim.

Sonu yok pişmanlıkların
ama daha önce düşünülmesi gereken;
çözümü yok!

O zaman, o şartlarda, o akılla,
o bakış açısıyla, o yaşta, o bilgiyle, öyle oldu!
Ne yapalım?

Hiçbir şey!

Sadece cebimize dersimizi koyalım.

Pişmanlık duyacağın şeyleri yapmamak
en iyi seçenek olmakla birlikte;
pişmanlıklarını tecrübelere dönüştürecek kadar erdemli olmak da
ayrı bir hüner değil midir?

Hangi kul,
bir başkasına veya en kötü ihtimalle
kendine karşı hata yapmadan
bir ömrü tamamlayabilmiştir?
Hiç kimse!

O zaman yanlışlar bizler için,
hata yapma hakkımız da var,
bedelini ödeme zorunluluğumuz da…

Ama değerli olan,
aynı hatayı tekrar etmeden büyüyebilmektir.

İşte ben bunu kendime düstur edindim.

Bir hata yaptığımda
önce kendimden özür diledim
ve aynı hataya bir daha düşmedim.

Yaptığım için de pişman olmamayı öğrendim.

Eğer böyle olmasaydı,
kim bilir ben seni kaç defa daha severdim?

Candan Ünal