tualimforum.com - Çanakkale Marşı/Türk Tarihinden Hikayeler

Çanakkale Marşı

Oğuz Amca, Yahya Çavuş, diğer piyade erleri sargı yeriÂ¬ne götürüyorlar, yerden fışkıran taş ve toprağın arasında sedyelerle de depodan mermi taşıyorlardı.
Bu hengâmede Orhaniye Tabyası da bir şeyler yapÂ¬malıydı; ancak ikindi sularında bir mermi atabildi. Orhaniye Tabyası'nın harekete geçtiğini sezebilenlerin içinde bir ümit ışığı yandı; fakat bu ışık fazla devam etmedi; zira yapılan atışla silindiri kırılan uzun menzilli top, işlemez hâle geldi.
Namlularına, vinçlerine, raylarına isabet eden merÂ¬milerle Seddülbahir'deki topların hemen hemen tamamı devre dışı kaldı. Müttefiklerin atışları bütün şiddetiyle devam ediyordu. Daha fazla kayıp vermemek için siperÂ¬lere çekilmek zorunda kaldılar.
Boğaz'ın girişindeki tabyaları berhava etmek isteyen Müttefiklerin ilk hedefi Seddülbahirdi; amansız bir ateş altında kalan siperler onları korumaya yetmiyordu. Köy değirmeninin arkasındaki dere içine sığınmalıydılar. Üzerlerine kaydırılan ateş biraz daha yoğunlaşırsa, siperÂ¬lerin altı üstüne gelir, hiçbirisi canlı kalmazdı. Yüzbaşı Tahsin sesi çıktığı kadar bağırmaya başladı.
— Manga manga değirmenin ardındaki dereye çekileÂ¬ceğiz. İlkönce Birinci Manga! Fırlamaya hazır ol! Fırla!
Birinci Manga’dan sonra biraz bekledi; ateş kuzeye doğru kayınca İkinci Manga'ya aynı emri verdi. Donanma, Seddülbahir'de canlı bırakmamak için, deniz kıyısından Alçıtepe Köyü'ne kadar tarama ateşi yaÂ¬pıyor, sonra yine aynı kademeli ateşle geriye dönüyor, deniz kıyısına kadar iniyordu. Bu taramayı birçok defalar tekrarladı. Attıkları yangın çıkartıcı mermilerle Seddülbahir Köyü de yanıyordu.
Yağmurla beraber zifirî bir karanlık çökünce, bomÂ¬bardıman da durdu. Topçu Tabur Kumandanı Binbaşı Talat, tabyaların kontrol edilip, kendisine rapor verilmeÂ¬sini isteyince, Yüzbaşı Tahsin ve Yüzbaşı Şemseddin yanlarına birkaç asker alarak sessizce tabyalara indiler. Göremiyorlardı; ama el yordamıyla neler olup bittiğini tespite gayret ederlerken Seddülbahir Koyu'nda demir atmış Müttefik zırhlılarında bandolar çalınıyor, şenlikler yapılıyordu. Ellerinden ne gelirdi; düşman burunlarının dibindeydi; acılı halleriyle alay edercesine çalıp, oynuyorÂ¬lardı. Alımed Çavuş, nemli gözlerle tabyalarının duruÂ¬munu anlamaya çalışıyor, Yüzbaşı Tahsin de topun kırık namlusunu hazin hazin okşuyordu.
Alçıtepe Köyü'ne çekilme emri üzerine, taşıyabileÂ¬cekleri silâhları, kıymetli malzemeleri yüklendiler. ÇareÂ¬sizliklerine göklerin bile gözyaşı döktüğü hissini duyarak, çamurlara bata çıka yürüyorlardı. Yol yokuştu; yükleri de ağırdı; ayağı kayıp düşen kalkıyor, yürümeye devam ediÂ¬yordu.
Kolordu Kumandanı Esat Paşa Müttefiklerin merÂ¬hametsiz olduklarına inandığından Alçıtepe halkını, daÂ¬ha gerilerdeki köylere göç ettirmişti. Boş evlere girdiler; kuru tahtaların üzerlerine serildiler. Zaman geçtikçe ısÂ¬lak elbiselerinin içinde titriyorlardı; fakat hiç kimse kenÂ¬disinde kalkıp ateş yakmak takatini bulamıyordu.
Yüzbaşı Tahsin ölümüne yorgun olmasına rağmen uyuyamıyordu. Gözleri kapanır kapanmaz Müttefiklerin bando sesiyle uyanıyordu. Seddülbahir Koyu'ndan buraÂ¬ya bando sesinin gelemeyeceğini de biliyordu; fakat bir türlü bu sesten kurtulamıyordu.
Oğuz Amca da uyuyamıyordu; kendisi bu havada titÂ¬riyorsa, Sarıkamış cephesindeki iki oğlu dondurucu soÂ¬ğuklara nasıl dayanıyorlardı? Evde bir Mustafa kalmışÂ¬tı; her şey ona bakıyordu. Karısı Hatice'nin boynu bükük hâli, içinde bir kor gibi yanıyordu. Fakirlik ona bir gün göstermemiş, şimdi de hasret cehennemine düşmüştü. Ayrılırken kızı Nadiye nasıl feryat etmiş, koşarak boynuÂ¬na sarılmıştı! Şimdi babasız ne yapıyordu?