Araz ARAZ Yalnızım çünkü sen varsın Gel desen gelirdim, gittiğin uzak da bendim Dağ gibi bi ihanetten düştüm, bu kendime son gelişim Ölümbaz öpüşler kusuyorum ceplerime kendimi suçüstü yakalıyorum Ve kentsizliğimin isimsizliğini araza uyak düşüyorum Gözlerime senden düşler sürüyorum Islak bileklerim kan bayramına yatıyor, bana en büyük tehtid yine ben oluyorum Sonra bi durağa yaslanıyorum, sonra bi kente Ve sen gidiyorsun ben kanıyorum Diyorlar ki kendini dinleme,, Hiçbişey söylemiyorsun Oysa gel desen gelirdim biliyorsun Bu kentte her yağmur kendine ağlar Aklıma düşsen yalnızlık oluyorum Ağzımdaki uykudan öpmüyorsun nicedir Nerde kimi üşüyorsun Artık kendini yakan bi ateşim Kendimize birbirimizden düşler yapamıyoruz Şimdi boş duraklara yaslanıyorum boş kentlere Oysa gel desen gelicektim Yeni utançlar biriktiriyorum eski günahlarıma Cüzamlı ruhlar cehennemine gidiyorum ben Kirli sözlerimi temize çekme… Gözlerin ihanete ihbar taşıyor, Kuşkulu bir cinayeti fısıldıyor kaşlarına Sözü namluna sürmelisin şimdi en yaralı yanımdan vurmalısın beni Çünkü uçmak düşmeyi göze almaktır Susuşuna kan döküyor gözlerim Ve sen gözüne çiğ kaçtı sanıyorsun Oysa bilmelisin arazım kimsenin içi görünmez Ve hiç bulamadıklarını asla yitiremezsin Bak şimdi aramızda sessiz kalıyor, Söylenecek bütün sözler. Her sabah akşam oluyorsun, alnımdan ellerime damlıyorsun Yüzündeki yağmurla iniyorsun kente İçine dert oluyorsun kentin dışına yağmur, Yüreğimde dağlıyor kristal şehirler Duvarların kan öksürüyor Ve sen başkalarının gözlerini, yüzümde aramamayı öğreniyorsun Beni bir durağa yaslıyorsun, beni bir kente. Gidiyorsun, oysa gel desen gelecektim… Biliyorum arazım,insan kendini bulmamalı hep aramalı Gittiğim yerden başlıyorum öyleyse Gece cinnetlerimi de alıp yanıma Denize bakmayı bilmeyenler bigün mutlaka boğulur İşte bundandır gözlerinden kaçışlarım Ömrümden düşürdüğüm sol anahtarına takılıyorum hep Ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden Hadi bana en militan kelimelerle saldır Batır içime cümlelerini beyhude bir dehşet bırak bana hak ediyorum Gizlilikten delikten ölmek üzere olan bi akrep sızıyor içime Can kaybından ölüyorum Yorgun söylentiler kalıyor solgun yaralarımda Kırılır mı bilmemem hüznümde taşıdığım kin Kinim kendime, susuşum sana, küsüşüm tüm dünyaya Üstü kalsın ihanetimin Gel desen gelecektim Yine bi tren geçiyor içimden Sen kesiliyorum gülüşümün karşılığı Saçların bir rüzgârın öyküsünü taşıyor Süsle beni eyy aşk. Geçtiğin yerleri öpüyorum Kirpiğinden yapılma bi darağacına, geceyi asıyorum Yoksun, bu yağmurlar ıslatmıyor beni Bir durağa yaslanıyorum sensiz Gidişinin en sessiz harfinden yırtınıyorum Gel desen, gelicektim oysa İçine her düşen kendi keşfi sanıyor seni Oysa sen melekleri bile kıskandıracak kadar kendinsin Ve kendini acıtmak istiyorsun Ama güller kendine batamaz bilmiyor musun? Gel bi diyorsun Herkes kendi gördüğüne bakar Peki, hayatın rüzgârında kime yelkeniz Kıpırdamadan duramayız bir aşk boyu Hadi en kalıdığımız yerden susalım Gel desen gelirdim git dedin gittim Aşka,rüzgâra,ayrılığa,zamana eyy ağla... K.T |
Paylaşım için teşekkürler.... |
teşekkür çok güzel paylaşımlar teşekkürler |
yalnız birşey belirtmek istiyorum arkadaşlar bu KAHRAMAN TAZEOĞLU nun şiiri benim değil sanırım konuyu yanlış yere açtım kusura bakmayın kimseyi aldatmak istemem:( |
Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 10:19 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2