Bu Toprağın Ötekileri İclal Aydın - İclal Aydın Yazıları

[ASYA]

Bu Toprağın Ötekileri İclal Aydın - İclal Aydın Yazıları


Pencereden el salladım. Servise bindi gitti kızım.

Sonra görüş alanımdaki binlerce çirkin çatıya baktım. O çatıların altında sabah telaşı yaşayan binlerce insan var şimdi. Orası burası ağrıyan... Uykusunu tam alamamış... Akşamdan kalan bulaşığı suyun altına tutan, çocuğunu giydiren, çayın altını yakan, kocasına sinirlenen kadınlar...

Çok sevilen birileri de vardır mutlaka... Şu anda öpülüyordur, güven duygusu içinde gömüyordur yanağını yastığına yeniden.

***


Biz Meryem’le kendimizi bildik bileli hep çalışmışız... Küçük yaşta başlamışız ikimiz de koşturmaya. Sonra kader bizim yollarımızı İstanbul’da birleştirmiş... Evimin direği oldu Meryem, Allah bizi ayırmasın... Her mutluluğu, her kederi, her başarıyı birlikte kucakladık yıllar içinde. Birlikte kazandık, birlikte paylaştık. Hayatı birlikte sorguladık, birlikte sinir olduk çok şeye. Aynı partiye oy vermedik ama kırmadık birbirimizi. Salonda birlikte dolma sardığımız da oldu, mutfakta beraber röportaj verdiğimiz de...

Birazdan kapıdan girecek. “Günaydın” diyecek...

***


Bir iki yıl önceydi sanırım... Televizyon açıktı... Sanırım bir pantolon paçası, bir sökük, bir şey dikmeye uğraşıyorduk; bir şekilde ikimiz de televizyonun önünde oturuyorduk... Televizyonda Pamela Anderson’ın hayatı konulu bir program vardı. Anne babasıyla ilgili bir meseleden söz ediliyordu. Anlatıcı, Anderson’ın küçük yaşta çalışmaya başladığından, ailesinde ve çevresinde pek çok kişiye baktığından, aradığı mutluluğu bulamadığından bahsettiğinde Meryem dikiş ipliğini sıkı sıkı çekip koparmış, “Bu da mı bizden? Bak Amerikalı yıldız mıldız demiyor, kadın her yerde aynı çileyi çekiyor” demişti.

Birkaç gün önce arkadaşım Elif Önay

(İzlediğimiz bir dolu reklam filmini üreten DRAFTFCB İstanbul’un Başkanı) Türkiye’ye gelen Pamela Anderson’ın için bir davet verdi.. Meryem’in “bu da bizdenmiş” dediği Pamela ile tanıştırdı Elif beni. Güzel, nazik, sempatik bir hanım... İşini özenle yapmaya gayret eden bir kadın... Ayaküstü sohbetimizde dünyanın bütün çok çalışan kadınlarının gözlerini gördüm onda da desem...

Meryem ne kadar haklı diye düşündüm... Tanışıklık buradan bak...

***

Kadın...

Binlerce çirkin çatı altında... Dünyanın her yerinde...

Bulaşığını yıkar, şirketinde bilançosuyla, kalbinde sevdiğiyle, kafasında çocuğuyla uğraşır durur...

Yukarıdaki paragrafta sözünü ettiğim Elif Önay mesela... Tanıdığım en çalışkan; evine, işine çok düşkün, çok özenli kadınlardan biridir. Bu yazdan hiç unutmayacağım bir resim var onunla ilgili gözümün önünde: Bir elinde cep bilgisayarı, şirketin çok çok önemli bir hesap tablosunu düzeltirken bir eliyle de kahvaltı sofrası topluyordu süratle. Uçağa yetişmesi gerekiyordu ve çarşaflar makineye atılmalıydı. Yardım istemiyor, inanılmaz bir hızla aynı anda hepsini birden yapabiliyordu... İşlerini çabucak bitirdi, Bodrum’dan İstanbul’daki krizi yönetti ve uçağa yetişti!

***

Kızım kucağımda, evimde hasta aile büyükleri, tencerede yemeği karıştırırken, mutfakta yazı yetiştirdiğim günler geldi aklıma... Annemin işten çıkıp, bize yemek hazırladığı, sonra ertesi gün biz okuldan geldiğimizde dolapta yiyecek bir şeyler bulalım diye yeniden mutfağa girdiği, sonra mutfak, banyo temizlediği sonra da baygın yatağa düştüğü Ankara akşamları sonra...

Ne çok farklı kadın tanıyor ve seviyorum...

Yasemin Göksu... Sadece kendi çocuğunun değil, dünyanın bütün çocuklarının annesi.. Küçücük evi, küçük bütçesi, kocaman kalbi ile yıllardır yıllardır durmaksızın çalışan elleri... Bir başına bütün dünyayı “güzeltmeye” çalışan elleri ah onun...

Ne kadınlar, ne güzel kadınlar gördü çok şükür gözlerim...

Dünya Kadınlar Günü dediğiniz... Kadının emek, dert, alın teri günüdür...

Önyargıyla, kötü sözle, tembellikle, gelenekle kadının üzerine yıkılmasın onca yıllık moloz... Temizle temizle bitmiyor zaten..


İclal Aydın