Selim İlçesi - Kars Selim İlçesi

[Kedi]

Selim İlçesi - Kars Selim İlçesi

Kuruluş yılı kesin olarak saptanamayan ilçenin ismi konusunda çeşitli söylentiler içinde en yaygın olanı yörede Malakan denilen Beyaz Ruslar tarafından Nova Selim olarak adlandırıldığıdır. Selim 30 Eylül 1920’de Şehit Yüzbaşı Reş Balkanlı komutasındaki askeri birlik tarafından Ermeni işgalinden kurtarılmıştır. Cumhuriyetin ilanının ardından 1957 yılına kadar Sarıkamış ilçesine bağlı bir nahiye olarak kalmış, bu yılda çıkarılan 7033 sayılı özel kanunla ilçe statüsü kazanmıştır.

İlçemiz Doğu Anadolu bölgesinin en yüksek yaylaları üzerinde yer alır. Erzurum’un kuzeyinden Çıldır Gölüne kadar uzanan Allahuekber Dağları ile Kızılgedik Dağları ilçemizin kuzeyinde uzanmaktadır. Güneyinde Aladağ-Akbaba Dağı ve Karanlık Dere, Batıda Sarıkamış ormanları ile Kumru Dağı ve Doğuda Kars Ovası ile çevrilmiştir. Doğusunda Kars İli, Batısında Sarıkamış ilçesi, Kuzeyinde Göle İlçesi, Güneyinde Kağızman ilçesi bulunmaktadır.

İlçe 1011 km2 yüz ölçümüne sahiptir. Deniz seviyesinden ortalama yüksekliği ise 1830 m’dir. Yörenin genelinde olduğu gibi burada da sert bir kara iklimi görülmektedir. İlçenin 52 köyünün yanı sıra, ilçe merkezinde 3 adet mahalle vardır.

1957 yılında ilçe statüsünü kazanan Selim Merkezinde Cumhuriyet, Çarşı ve Köprübaşı olmak üzere üç mahalle mevcuttur. İlçe, eski Kars-Sarıkamış yolu üzerinde yaklaşık 5 Km'lik bir şerit halinde yerleşmiştir. İlçemize bağlı 52 köy mevcuttur. Köy yerleşim yerleri yüksek düz ovalar üzerindedir. Bunun dışında bazı köylerimiz çevredeki dağların ovaya bakan yamaçlarındadır.

İlçemizde tarım ve hayvancılık büyük öneme sahiptir. Tarım ve hayvancılıkta zengin potansiyele sahip olunması sosyal hayatta refah seviyesini de yükselmektedir.

İlçe merkezi ve köylerde konutlar genel olarak taş duvar veya yığma biçiminde yapılmış olup, üstleri sac ya da toprakla örtülmüştür. Sert iklim yapısı düşünülerek duvarların genişliği yanında ısı izolasyonu sağlamak amacıyla küçük pencereler bırakılmıştır. Konutların oturma alanları da aynı nedenle küçük tutulmuştur. Ancak ilçe merkezinde son yıllarda modern betonarme yapıların oranı süratle artmaktadır.

İlçemiz eğitim-öğretim açısından ileri seviyede bulunan Kars bölgesinin özelliklerini yansıtmaktadır. İlçe merkezinde olduğu kadar köylerde de okumaya karşı giderek büyüyen bir eğilim görülmektedir. Eğitim ve kültürün gelişmesi ve haberleşme araçlarının her yere ulaşması neticesinde sosyal yapı değişmektedir.
2000–2001 eğitim-öğretim yılında öğrenci azlığı nedeniyle Koşapınar, Oluklu, Çaybaşı ve Yassıca ilköğretim okulları kapalı bulunmaktadır.
İlçemizde toplam 5333 öğrenciye 198 öğretmenle eğitim verilmekte olup, bunlardan 1497 öğrenci ve 53 öğretmen ilçe merkezinde, kalan 3836 öğrenci ve 145 öğretmen köylerde bulunmaktadır. Halen ilçemiz merkezinde 288 öğrenci kapasiteli pansiyon hizmete vermekte olup, burada 216 öğrenciye yemek verilmektedir. 8 taşıma merkezimiz bulunup, 24 köy okulu öğrencilerinin 6,7 ve 8. sınıfları bu merkezlere taşınmaktadır.
İlçe Halk Eğitim Merkezi ve Akşam Sanat Okulu’nca 2005–2006 öğretim yılında giyim, makine nakısı, halı, trikotaj, arıcılık, bilgisayar, saz-bağlama, folklor, atletizm, el sanatları, kalorifer ateşleyiciliği, fen liselerine hazırlık, üniversite hazırlık, okuma yazma gibi eğitici ana dallarında kurslar açılarak toplam 871 kursiyer eğitime tabi tutulmuş olup toplam 610 kişiye sertifika verilmiştir. Halk Eğitim Merkezi ve Akşam Sanat Okulu kursları devam etmektedir.

Hayvancılık aile ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla yapılan ekonomik bir faaliyet durumundadır.

Önceden küçükbaş hayvancılık yapılıyorken yaylanın satılması, ekonominin bozulması ve hayvanlara salgın hastalık bulaşması nedeni ile yok denecek kadar azdır. Çok az sayıda olmakla birlikte keçi beslenmektedir. Bu yüzden büyük baş hayvancılık önem taşımaktadır. İlde et ve et ürünleri alanında faaliyet gösteren firmaların azlığı canlı hayvan ticaretine ağırlık verilmesine neden olmuştur.
İklim şartlarının elverişsizliği, yörenin yüksek rakımlı olması, toprağın ekonomik özellikleri, sulama imkânlarının yeterli olmaması gibi sebeplerle sadece tarla tarımı yapılabilmektedir. Üretim bakımından buğday ve arpa ilk sırada gelmektedir. Çok az miktarda hayvan yeminde kullanılmak üzere yonca ve fiy ekilmektedir. Bahçe geleneği yoktur. Arpadan hayvan yemi, buğdaydan un yapılmaktadır.
Kümes hayvanlardan kaz ve tavuk sayı olarak en önemli türleridir. Kazlar soğuk iklim şartına dayanıklı olduğundan tercih edilmektedir. Kazcılık ailenin et ihtiyacını karşılamaya yöneliktir. Yetiştirilen kazlar karın yere ilk düşmesi ile birlikte kesilerek etleri kurutulup kışlık et ihtiyacını karşılamak üzere saklanır. Kaz tüylerinden yastık yapılır.