Dost Bildiklerim ( Ümit Yaşar OĞUZCAN )        Dost Bildiklerim    Sanırdım gündüzdü onlarla gecem 
İçimde ümitti dost bildiklerim. 
Ne zaman yıkılıp yere düştüysem 
Bırakıp da gitti dost bildiklerim.   
Hepsi varken baharımda, yazımda; 
Kışın bir burukluk kaldı ağzımda, 
Seneler senesi oysa gözümde 
Cihana eşitti dost bildiklerim.   
Nerede o sözlere kandığım günler? 
Her gülen yüzü dost sandığım günler; 
Acıdan kahrolup yandığım günler 
Ta canıma yetti dost bildiklerim.   
Meydana çıkalı asıl çehreler 
Aydınlanmaz oldu artık geceler 
Yalanlar tükendi, indi maskeler 
Birer birer bitti dost bildiklerim.   
Korkar oldum bana "dostum" diyenden 
Yoksa yok olandan,varsa yiyenden 
Ne onlardan eser kaldı ne benden 
Beni benden etti dost bildiklerim...   
Ümit Yaşar OĞUZCAN            |