Haydi Güle Güle Gülüm ( Nazım Hikmet Ran )

[Josephine]

Haydi Güle Güle Gülüm

Haydi güle gülü gülüm
Haydi güle güle
Hani ağlamak yoktu?
Ağlama kızım,
Gözüne batacak sürmelerin.
Taksiye bindin işte,
İşte hapishanesinde yattığım şehrin
Geçiyorsun içinden.
Şöför belki ben yaşta bir adam
Dikiz aynasından bakıyor sana
Anlıyor bu güzel kadının ağlamasını.
Belki onunda içerde yatanı vardır,
Belki tanır beni, belki kendiside bizdendir.
Biliyorum:
Demirlerden seyrettiğim bu şehir
Kaplıcalar
Türbeler
İpek fabrikaları ve kocaman bir çınardır.
Ve sahici insanları
Benim insanlarım
Nasılda perişan...
Fakat yüzlerine güneş vurmuş gibi olmuştur
Sen gözyaşları arasından
Onlara baktığın zaman.
Sen bu şehre bundan öncede geldin demek?
Sen bu şehre gelesinde beni aramayasın!
Öylemi? Ağla gülüm!
Hemde hüngür hüngür ağlamalısın.
Hayır ağlama, Allah belamı versin benim ağlama!
Etrafına bak:
Ben ve şehir çoktan arkada kaldık...

Nazım Hikmet Ran