Yağmur-İclal Aydın

[Josephine]

Yağmur

Ne zaman eskiyor sevgiler ödenen bedellerin acısı geçince mi?
Yağmur yağıyor mutfak camındayım.
Nasıl üşüdüğümü bilemezsin.
Menekşelerim çiçek vermiyor artık anne.
Söylediğin gibi hep dibinden su verdim ama.
Şimdi telefon açsam sana sesini duynak da yetmiyor ki.
Hep aynı cumleler.
Babamlar nasıl?
İlacını aldın mı?
Nedenini bilmedigim bir aglamak var içimde.
Bir yerlere sıgdıramıyorum yüregimi.
Bazen dalıp giderdin mutfakta yemek yaparken
Tahta kaşıkla tencerenin başında öylece ne düşünürdün acaba?
Özlemek çok fena anne, anlamak seni daha da fena.
Omuzlarım agrıyarak uyanıyorum sabahları.
Benim kızımın omuzlarımı ovmasına daha çok var.
Gittikçe sana mı benziyorum ben?
Ya da 'annenin kaderi kıza' dedikleri dogru mu?
'Baban eskitir her şeyi kızım, 'demiştin bir kez.
Anlamamışım meger, eskiyormuş annecigim.
Omzunu ovacak kalmıyormuş meger aynı evin içinde.
Şimdi duysan bunları, ne üzülürsün mutsuz mu kızım diye,
Çoktan kendinden vazgeçmiş bir sesle.
Mutsuz degilim de anne,
Yagmura ve mutfagımda ki kedere çare bulamıyorum.
Evimi topluyor, toz alıyor, patlıcan kızartıyor, televizyon seyrediyor,
Akşam çalan kapıyı açıyorum.
Açtıgımı gören olmuyor.
Pişirdigim yeniyor da, güzel olmuş denmiyor.
Çay demleniyor demleniyor, demleniyor.
Kederim mutfagın her yerine yerleşiyor.
Ah nasıl eskiyor her şey anne, nasıl eskiyor.
Eskilerimi atmaya kıyamıyorum.
Seni çok özlüyorum.
Bana yasakladığın bahçeler sana da mı uzaktı hep?
Gidemeyişine ağladın mı sende?
Ne zaman eskiyor sevgiler ödenen bedellerin acısı geçince mi?
İşte böyle.
Kalbimde bir acı şarkılar seni söyler.

İclal Aydın