Renk ve Heyecan

[tualim]

Renk ve Heyecan:
Rengin ikinci kullanılma sahası, bir fikri sembolize etmek, bir hava, durum yaratmak , şahsî heyecanları anlatmaktır. Tek başına bir renk bir cisim açıklamayabilir, ama bir duyguyu, hissi anlatmaya yeter. Açık, parlak renkler bizi neşeli, rahat yapar. Halbuki, koyu ve karanlık renkler genellikle keder verici, neşe kaçırıcı karakterdedir. Tayf'ın değişik renkleri, değişik duygu ve heyecana sebep olabilir. Psikologlara göre kırmızı, neşe ve heyecan verici; mavi ise üzüntülü, asil veya sakin ve berrak olabilir. Aynı zamanda renklerin değişik valör ve şiddetliliklerinin de his üzerinde büyük etkisi olabilir.
Kararlaştırılmış bir değer ayarlaması (kuvvetle birbirine zıt açık veya koyu tonlar) bir renge tam bir hayat, canlı ruh hali ve kesinlik verir. Birbiriyle yakın ilişkideki valörler ve düşük (şiddetlilik)ler sakinlik, inanç, itimat ve tesirlik öne sürer. Rengin bu heyecan verici etkisini göz önüne almadan yapamayız. Çünkü, etkisi doğrudan olarak kendi hislerimizle ilgilidir.
Ressam, rengin fikirleri sembolize etme gücünden de yararlanır. Böylece çalışmasını mana bakımından daha kuvvetli bir hale getirebilir. Fazilet, soyluluk, dürüstlük, şeytanlık, korkaklık gibi bazı fikir ve değerler, artık kendileri ile gelenek ile bir bağları olagelmiş renkler ile sembolize edilebilir. Çoğu zaman renkler ile bu değerler arasındaki alâkaların derin sebebini bilmeyiz, fakat bunlardan çok etkileniriz.