Fahrettin Kerim Gökay Hayatı(Biyografisi)

[SERDEM]

Fahrettin Kerim Gökay


Tıp ve siyaset dünyasının renkli siması Ord. Pof. Dr. Fahrettin Kerim Gökay, 1900'de Eskişehir'de doğdu. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde psikiyatri ordinaryüs profesörüyken İstanbul Vali ve Belediye Başkanlığı görevine atandı.

Demokrat Parti iktidarının başladığı 1950'den sonra İstanbul çok büyük bir göçe ve imar hareketine sahne oldu. Gökay, kentin gelişimi için plan yapma gereği duydu. Belediye ve özel idare tarafından yol yapımına hız verildi.

Özellikle tarihi ve turistik güzergahlardaki yolların yapımına özel bir önem verdi. İkinci Elmalı Bendi'nin temelini atarak Anadolu yakasının su potansiyelini artırdı. Terkos-Kağıthane arasındaki 42 kilometrelik isale hattının döşenmesini sağladı.

Böylece birçok çeşmeye su verilebildi. Fethin 500'üncü yıldönümü nedeniyle İstanbul'un tarihi anıtsal yapıları ilk kez gece aydınlatıldı. Hisarlar, Kız Kulesi, Yeni Cami, Süleymaniye ve diğer anıtlar ışıl ışıl oldu.

Fatih Külliyesi, Süleymaniye Camisi, Murat Paşa Camisi, İvaz Efendi Camisi, Saliha Sultan Sebili onarıldı. Eyüp Sultan Camisi'nin çevresindeki dükkanlar yıkılarak meydan açıldı, cami ortaya çıktı.

Yapımı yedi yıl süren Saraçhane'deki Belediye Sarayı'nın temeli Gökay zamanında atıldı. İstanbul'da klakson çalma yasağı getiren ilk belediye başkanı oldu. İçki ve sigara karşıtı kampanyalar yaptı. Çevresine zarar veren sarhoşlara karşı çok sert tedbirler aldı.

Yumuşak kalpliydi ama sinirli bir tabiatı vardı. Başbakan Adnan Menderes'in kente yönelik müdahalelerine çok sert karşılıklar verdi.

Menderes'in kendisi için 'deli' dediğini öğrenince basın mensuplarını toplayıp, "o bir toprak ağası, ruh hekimliğinden ne anlar ki bana deli demiş. O bana deli derse kargalar bile güler, ama ben onun hakkında bir deli raporu yazarsam, hayatı boyunca akıllı olduğuna kimseyi inandıramaz" dedi.

1950'lerin ortalarından itibaren Menderes İstanbul'daki imar hareketini bizzat üstlendi. Gökay buna karşı direndi ve 26 kasım 1957'de görevinden ayrılarak Bern Büyükelçiliği'ne atandı. 1961 seçimlerinde İstanbul Milletvekili oldu.

1962-1963'te İnönü hükümetinde imar iskan ve sağlık bakanlığı görevlerinde bulundu. 1965'te siyasetten çekildi ve zamanını evinin bahçesindeki gülleri yetiştirerek geçirmeye başladı. 22 temmuz 1987'de çok sevdiği İstanbul'da öldü.