Evvel zamanda, yoksullar handa

Beyler, konağında yaşarmış.

Buna öfkelendim

Bir hayli söylendim

Aldım başımı çıktım dışarı

Görmeyin gidişimi

Bakmadan sağa sola

Düştüm bir yola.

Az gittim, uz gittim

Dere tepe düz gittim

Çayır çimen geçerek

Arpa buğday biçerek

Soğuk sular içerek

Altı ay bir güz gittim

Yürüdüm yürüdüm vardım bir bağa

Daldım bir konağa

Vay sen misin dalan

Kimi kolumdan tuttu kimi bacağımdan

Attılar beni bir dağa

Zoruma gitti başladım ağlamaya

Karşıma çıktı bir derviş

Derviş amca dedim bu ne iş?

Kuru idim ıslandım sel beni neyler

Bulut oldum uslandım

Yel beni neyler?

Vay gidi dünya

Kimi güler, kimi söyler

Kulak verin bu masala

Keloğlan ne iş tutar, n’eyler* * *

Handadır handa, bir kara manda

Üç yüz yaşındaydım evvel zamanda

Mavi çadır gerilmiş, duydum pazar kurulmuş

Vurdum karıncaya palanı

Kırk yerinden bağladım kolanı

Sardım sırtına seksen sekiz çuval soğanı

Vardım pazara

Vay ne pazar ne pazar, güzeller durmaz gezer

Kırlangıçlar terzi, köpekler kalaycı, tilkiler tüccar

Buldum bir köşe, başladım işe

Soğan sarmısak satarken

Terazimin kolu kırıldı bir güzele bakarken

Kurbağa kanatlandı gitti gelin getirmeye

Gelin çıktı çardağa, çat yerleşti bardağa

Masaldır bunun adı, dinlemekle çıkar tadı