|
Abdülbaki Kömür Şiirleri Ara Notlar Olmuyor kardeşim olmuyor Şair olmak çok zormuş, inandım Yakışmaz bize yenik düşmek derdim Ama, veya, oysa yenildim işte Hem de onulmaz biçimde Başım dik değil insanlar arasında Ne yüreğim kavi ne ayağım seyirtken Ne özlemim kaldı ne özlediğim Tükendim bittim anlayaçağın... Bıktım hayatı beceriksizce yaşamaktan Beylik sloganlardan, mürayi merhabalardan Ne dava haramisi Ne entellektüel sanat çığıtkanı Ne ütopya devşirmeni Hepsi insan olabilmek içindi çabamın Yada insan kalabilmek için... Gidiyorum, Yüreğimde pörsümüş bir yığın hüzün Yarına taşıyamadığım mavilikler Didiklenmiş sevdam ve insanlık onurumla... Gidiyorum, Kördüğüm iklimlerin gri öpüşlerinden Şaşı bakışlarından, sahte gülücüklerinden Yalan tevazulardan, hesaplardan uzağa, uzaklara... Kendime dönüyorum Gidiyorum işte! Ellerimde rengarenk bulut harmanı, Örtülmemiş yüz hatlarımla. Alın çizgilerinin en soylu isyanıyla Yaşamana bak Şöhret ve para taşlarıyla öğüt yüzakını İğdiş et vakarını İnsanlarda vurulur mihenge Son gülen iyi güler unutma... Gidiyorum, Vaveyla istemem arkamdam Ne alkış ne kargış Yenilmek bize yakışmaz Bil gene de Karanlığa akça sözüm Karaya ak yüreğim olsun istedim Olmadı,yapamadım,yenildim işte Gidiyorum, Hoşçakal, Hoşçakal... Abdülbaki Kömür |
Dikkat Et Dikkat Et Dikkat et her sözüne, sakın yalan olmasın; Dikkat et her lokmana, sakın haram olmasın. Çünkü yalan ile iman, bir arada durmaz, Haram lokma yiyenin, duası kabul olmaz. Dikkat et devlet malına sakın elin uzatma; Çünkü onda milyonların; yetimin hakkı vardır. Helalin az da olsa yetin, sakın ona haram katma; Bil ki herkesin rızkı, Rabbin takdiri kadardır. Sen rızkını değil de, zenginliği ararsın; Haram, helal demeden, her kasaya dalarsın. Sonra da şüphe eder, fetvasını sorarsın; Mal devletin, ben devletin, bu da haram mı dersin. Eşref-i mahlukatsın sen, şerefine dikkat et; Yanlış bir iş yaparsan, şerefinden olursun. Bu ünvan, Rabbin tarafından verildi sana; Her işinde, bu ünvanı korumaya dikkat et. Dikkat et, her vazife, sana bir emanettir Onu hakkıyla yapmamak, emanete ihanettir. Eğer tövbe edip de, hak yoluna dönmezse Dünya ve ahireti, hüsrandan ibarettir. Dikkat et kul hakkına, o hakkın affı yoktur; Velev ki sahibinden helallık almadıkça. Dikkat et komşu hakkına, onun vebali çoktur. Vebalden kurtulamazsın, komşun razı olmadıkça. Amir isen, emrindeki insanlara dikkat et; Memur isen, görevini tam yapmaya dikkat et. İşçi isen, çalıştığın saate dikkat et; Esnaf isen, satışlarda dürüstlüğe dikkat et Ey fani insanoğlu, bu sözlere dikkat et; Ey fani insanoğlu, bu sözlere dikkat et; Sözü benden de olsa, özü islamdandır. Nefsini haklı görmek için, kendi kendini avutma; Kim olursan ol musallaya geleceğin günü unutma... 1993 Abdülbaki Kömür |
Düşün Düşün Otur, dinlen burada, düşün, tefekkür et; Bir yanda hayat, ortada cami, yanda mezarlık Dedikodu, gıybet yapma, ya hayır konuş, ya sükut et; Oku mevtaların ruhuna, yapamazsan Rab'bini zikret. Yüksek sesle konuşma, kahkaha ile gülme; Gülmek kalbi öldürür, gözyaşı affa vesile. Yüce Rab'bine sığın, ondan affını dile; Selam olsun Yüce Veli, Akbaba Sultan Hazretleri'ne. Zor bulursun böyle bir yer, sana ilham verecek; Manevi sıkıntını, acını dindirecek. Gerçek bir inanışla bakarsan etrafına; Bu bakış, hayatına yeni bir yön verecek. Düşün demiştik sana, sözümüzün başında; Ergeç herkes yatacak, şu musalla taşında. Eğer dürüst olursan bütün dünya işinde; Korkma, inşallah korkma, bu ömrün bitişinde. Bak, soldaki ağaçlık, mezarlıktır orası; Genç, ihtiyar demeden, gider gelen sırası. Kelime-i Tevhit'le, verirsek son nefesi; Kurtuluşa erenlerden, oluruz inşallah. Cami, türbe, mezarlık, musalla birarada; Bilinmez ki yarın acap, hangimiz var sırada. Daha sıram var deme, bakarsın beklenen sıra bozulur; Büyükbaba dururken, torunun kabri kazınır. Bu ne hikmettir ki ya Rab, sebebi sence malum; Kabre konduğum zaman, ne olur benim halim Ne malım fayda verir, ne de evlad-ı eyalim; Benimle gelen sadece, kefenimle amelim. İşte, bunları düşün, düşün bak da ibret al; Vaktin olursa eğer, ihmal etme gene gel. Böyle bir yer bulamazsın, tefekküre dalacak; Sıkıntıdan kurtulup, kalbe huzur dolacak... 1993 Abdülbaki Kömür |
Yetiminim Yetiminim Sen gittin Hayatın öbür ucunda bıraktın beni Issızlaştı şehir Yetim kaldı şarkılar Sen gittin Ummanımı besleyen dereler gitti Enlemler boylamlar Ülkeler gitti Şaşırdı yönleri kuzey ve güney Demirden kavilik, yelden hafiflik Savaşlar barışlar gitti Sen gittin Aşımın hamuru gitti Sen gittin Yapımın çamuru gitti Sen gittin Nisanın yağmuru gitti Sen gittin Dünyanın uğuru gitti Söylesene ağzımın tadı mı kalır Hangi beyaz keyif çatar çayımda Sen gittin aralandı sahte dünyam yokluğa Bir yağ emmez çıkrık kolu hatıran Sen içimde büyüdükçe, ben küçülüyorum Adını kazıyamadı zaman Nar tadından Kar suyundan Sen gittin Devletim gitti Sen gittin Sen gittin Servetim gitti Sen gittin İzzetim gitti Sen gittin Saadetim gitti Yıkılmış bir hisar kaldı tevarüs Bulutlara kan karıştı ardından Sen gittin Örtüm gitti Açıktayım cascavlak Muhteşem rüzgarlar dağımı yoklar Tüm yangınlar beni yakar önce Tipi bir yandan boran bir yandan biler dişini Bende kalan en son yanını ister Sen gittin Elim gitti Sen gittin Dilim gitti Sen gittin Gülüm gitti Baştan sona diken dolu gülistan Yediveren suya saldı ıtrını Kırağı düştü bülbüllerin sesine Akreplere kaldı bütün türküler Sen gittin Kalakaldım tamtakır Zenginliğim eteğinle sürüldü Bir yığın suç, zillet bastı hanemi Ateşten gömlek giydim, şerbet içtim kızılcık Tacirlere bayram oldu gidişin Sen gittin Ben bittim Ne olur Benden uzak tutma nurunu Nerde aşk varsa oraya yetişir elin Yalnızlıklardan beni yine Korursa sevdan korur ancak... Abdülbaki Kömür |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 01:13 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2