|
Behçet Kemal Çağlar Şiirleri Eğlen Çoruh! Dur Çoruh! Aşkın ile düştüğüm yurda ben, Bir hız ile ulaştım tâ Bayburt'a ben. Bana hiç tanıdık çıkmadın orda, Doğrulup yüzüme bakmadın orda. Yalvardım, yakardım, köpürdüm taştım Bir gece rüyamda sana ulaştım. Dedim: Çoruh! İnsafa gel, dine gel! Demedin mi bana: "Artvin'e gel!" Uçtum hasretinle, döndüm kuşa ben, Geldim "Yalnızçam"a, "Ardanus'a" ben Hani vaatlerin? Nerdesin Çoruh! Hala boynu bükük, yerdesin Çoruh! Kalkın, şahlan, beni al da sonra in... Halinizi seyre çıkmış Artvin; Çamlar sisten çıkmış sesini kısmış, Evler ayağının ucuna basmış. Birikmiş yamaca hepsi üst üste... Hepsinin kulağı sendeki seste! Senin hasretinle yandım yıllarca Dur bir gönülüne seslen bir parça. Bizim kaynağımız aynı dağlardır. Beni anlayacak başka kim vardır? Benden de içer bu avare güruh Sen varsın derdimden anlayan, Çoruh! Al benden gönlümü, ummana ersin! Adım Çağlar diye belki gülersin: Suyuma damlayan bir gözyaşın yok, Mecranda inci yok, sabır taşım yok. Yaydığım çakıldır, götürdüğüm kum, İnsan kılığına girmiş Çoruh'um... Kan içimde çağıl çağıl akmada, Tarih geçip, beni boş bırakmada. Kıyıdan ilk defa ok atan bende. "Otlukbeli'nde" at oynatan bende; Sende gölgesi var, bende eseri, Birbirine düşen nice Türk eri, Vicdan azabını çekerler bende; Kalan er bendedir, kaçan er bende; Bir gözüm yaşlıdır, bir gözüm kanlı. Benim Akkoyunlu, benim Osmanlı; Sana dökülecek bir kederim var, Selam yollayacak kimselerim var. Ben gibi aşina seyrek bulunur, Bana seslenmeden geçemezsin, dur! Kaynak: Türkiye Şiirleri Behçet Kemal Çağlar |
Güzelleme Güzelleme Kaç oyuksuz mihrabı kaya sanıp geçmişim, Kaç zemzemi serince bir su deyip içmişim, Minber sahanlığını yayla sanıp kaygısız, Seccadeyi ot diye çiğnemişim saygısız. Gözüm birden açıldı hem düne, hem yarına Dayayınca alnımı Ağrı'nın karlarına; Hidayetin ışığı erişti gören köre; Gözlerimin önünde belirdi birden bire Üç yanım diz çökmüş, el açmış sular saran, Dağ dağ minberleriyle bir yandan Hakka varan, Üstüne gök kubbenin çatıldığı tapınak, Eski boy boy göçlere bağrını açan konak. Yiğitliğin kulesi, güzelliğin kumaşı, İnsan yaratışının tarih boyu potası Harcı insan kanıydı, tozları insan külü, İçi dışı tütsülü, suyu seli büyülü... Ya taş kesilip onu dinlemek istiyorum, Ya dağdan dağa şöyle ünlemek istiyorum: Ey yıldızlı fistanlar, ey topraklı mintanlar, Ey bire on başaklar, otlar, dağlar, bostanlar Ve daha sık boy atan destanlar diyarı hey! Ey ilk büyük insanı doğuran ilk ananın. Ey çilenin, cefanın, güvenişin, inanın, İnce minarelerle Sinan'ın diyarı hey! En uysal barışların, en çetin hamlelerin, Oyalı sütunların, abide cümlelerin, Nefi'nin, Mevlana'nın, Homer'in diyarı hey! Ey şehrâyin geceler, İrem bağı sabahlar. Yunuslar, Köroğlular, Seyraniler, Emrahlar, Eşsiz sevaplar, eşsiz günahlar diyarı hey! Ey sebiller, kubbeler, hanlar, kervansaraylar, Yola düşen gölgesi zafer olan alaylar, Ey sinsinler, horonlar, halaylar diyarı hey! Halılar, telkâriler, çiniler, kadifeler; Keloğlanlar, adsızlar, Alperenler, efeler, Gönlünün koltuğunda kafalar diyarı hey! Ot görmemiş bozkırlar, kat kat yeşil yamaçlar, Anadan doğma keller, topukta sırma saçlar Keskin dertler, kestirme ilaçlar diyarı hey! Ey ciritler, kalemler, oraklar, yatağanlar; Ey turnalar, şahinler, ibibikler, doğanlar; Selce taşıp rahmetçe yağanlar diyarı hey! Ey mısır koçanından kırılan inci dişler, Ey en derin bilgiye taş çıkartan sezişler, Ey dile gelmiş kurtlar ve kuşlar diyarı hey! Tanrı yeşili zeytin, çoban yeşili söğüt, Halk türküsünde isyan, atasözünde öğüt, Ey gümüş, kömür, demir ve kükürt diyarı hey! Kız gibi ceylanların, ceylan gibi kızların, Ötmez olmuş kuşların, ötüp duran sazların, Ve sözün kısacası; Bizlerin diyarı hey! Doğubayazıt - 1937 Kaynak: Türkiye Şiirleri Behçet Kemal Çağlar |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 11:10 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2