|
Hasan İzzettin Dinamo Şiirleri Dokuzuncu Sonnet Yağmur yağıyor, kış yağmuru şakır şakır Gecekondumuz birkaç yerinden yine damlıyor. Üstümüz eski püskü, tel dolap tamtakır Umutsuzluk aç karga sesleriyle bizi selamlıyor. Pusmuş kilimin üstünde altın gözlü sarman Bir huzur müziği üflemede mırıltıları. Gürültüler kopmada evin ardında zaman zaman Dağı çökertmekte üstümüze yağmur suları. İçiyoruz Şerife'nin yorgun eliyle koyduğu çayı Isınıyoruz, peri padişahının sarayı Bizim gecekonduyla hemen yer değiştiriyor. Tepe koptu dayandı gecekonduya ama ne zarar! Yoksulluk şiirleri yazan ele yazın yine iş var Burada zor insanı da şiiri de pekiştiriyor! Hasan İzzettin Dinamo |
İnsanın Kahpesi İnsanın Kahpesi İnsanın kahpesi Ne arslana, ne kaplana benzer. İnsanoğlunun kahpesi İlk bakışta sana bana benzer. İnsanoğlunun kahpesi Arslandan, kaplandan yırtıcı. İnsanoğlunun kahpesi Her yanda haklı, her işte haklı Hem de gürültücü, patırtıcı. Onca sıfırdır Doğanın her güzel yarattığı Ya da sanatçının her güzel dediği Dana beynini beğenmez İnsan beynidir yediği. Sabrımızı yer kıtır kıtır çerez yerine. Cellattan bile daha kaygusuzdur Namuslu insanın üzüntülerine... Hasan İzzettin Dinamo |
Meydan Okumak Meydan Okumak Bizde neden bir ağlayan Fuzuli çıkmış Şimdi anlıyorum bunu derinden. Kaç Fuzuli, Fuzuli olmadan önce Kahrolup gitmiştir üzüntülerinden Öyle çekmişim ki Artık benden sonra Birkaç satırımın yaşaması bile bana vız geliyor. Artık bahçemdeki yemişlere Ne güler yüzlü bir dost Ne hırsız geliyor. Demek, diyorum, bu duruma gelirmiş Budana budana bir şair Ölümsüzlüğe sırtını dönmüş şiir Artık acıya meydan okuyabilir... Hasan İzzettin Dinamo |
Onbirinci Sonnet Onbirinci Sonnet Kendimi varisi sanırdım şiir imparatorluğunun Belki de bu yüzden ömrüm boyunca sürgünlerde gezdim. İçimdeki altın yeleli arslanı görmeseydi kanun Bir canavar gibi gurbet gurbet böyle sürülmezdim. Güzel bir Türkiye hayali ve mutlu insanlar Oturdu yazamadığım şiirlerime boydan boya. Katakomplardan kalkan düşüncelerin döktüğü kanlar Çaldı en uysal düşünceme bir kanlı boya. Dikildi karşıma demirden yumruğuyla felek Yol verdi birer birer geçsin diye cücelere Sürdü beni taşından altın yapılmayan gecelere. Beni demir kazıklara bağlarken sürgünler Ve geçip giderken kaplumbağa gibi günler Böğürüp dururdu danalar gibi salhanede gerçek! Hasan İzzettin Dinamo |
Yirmibirinci Yüzyılın İnsanlarına Şiirler Yirmibirinci Yüzyılın İnsanlarına Şiirler Bir Eyüp sabrıyla bekledim Sabahı olmayan gecelerde. Gül dalları yerine demir çubuklar vardı Münzevî-münzevî pencerelerde. Dört uzun yıl boyunca Dışarıda koskoca bir doğa Baştan çıkaran kokularıyla doldurdu yolları. Her bahar göğün kapılarında Şarkılar okudu tarla kuşları. Apak bulutlar geçti habersiz Âşıklığımdan, şairliğimden, Bahar yağmurları bensiz yağdı Ebemkuşağı açtı bensiz. Bir Eyüp sabrıyla bekledim Gübreliğinde günlerimin İnsanlar olmadı farkında En küçük hünerimin. Ne de bir kimsenin haberi oldu varlığımla yokluğumdan. Yalnız, bir bahar sabahına benzeyen çocukluğumdan Ebemkuşakları gelirdi Eğlendirmek için beni İçinde çırılçıplak çimdiğim dereler Söylerken kulağımın dibinde ninni Bir bahar sabahı gibi güzel çocukluğumun Kırık beşiğine başımı koyar Uyanmadan günlerce uyurdum. Umudumu, dudaklarında büyük türküler Ellerinde gelincik desteleri Karşımda bulurdum. Öğrenme İstemem Bir Eyüp sabrı nedir Torunlarımın torunu. Say ki dedelerin bir masal yaşadı Say ki acılar masaldı Öttür ölümsüzlüğe doğru borunu! Hasan İzzettin Dinamo |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 05:13 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2