|
Kemal Kale Şiirleri Ayaktaysam Eğer özlememişsem ölümü Betonun üzerine sermeliyim kilimi Eğer yüzüm yere bakmıyorsa Koklamalıyım gülümü Eğer antenlere konup uçmuşsa bir karga Hafifçe çiğnemeliyim yolumu Eğer Jose Felciano'yla konuşuyorsa kalbim Sevmeliyim bacaklarımı Eğer Bob Dylan'a şükrediyorsa ellerim Nilüferler üstünde bulun benim ölümü Eğer özlememişsem ölümü Gecenin kucağına bırakmalıyım hüznümü... Kemal Kale |
İş Kazasıyla Yetim Kalan Emzikli Bir Bebenin İş Kazasıyla Yetim Kalan Emzikli Bir Bebenin Yangına biz ne yaptık ki Alıp gitti memelerini benden Sıcak alnımı sıcak koynundan? Soğukluk verdi alnıma, karnıma Senden sonra anne Hayalin emzirdi, ben gece ağlarken Sabahleyin ağzımın kenarında Sütünün izlerini gördü ninem Biberonlar hiç benzemiyor memelerine anne O mutlu pembelik yayılmaz oldu artık Güvenli yanaklarıma Yüreğim artık bilmem kaç aylık değil Ninemin gözlerinden daha yaşlı... Kemal Kale |
Öldüğüm Gün Öldüğüm Gün Ben öldüğüm gün Yeşil bir elbise giy. Bir daha görmeden yüzümü, ellerimi Kırlarda dolaş, şarkı söyle Ağla, gözyaşın çimen beslesin Ulu bir ağacın dalına as resmimi Ben öldüğüm gün Güzel insanlarla konuş Deniz kenarında otur, bir sigara iç Dalgalarla dertleş. Gözlerinin rengiyle boyansın baktıkların Ama karaların uzağından geç... Ağustos 1985 Kemal Kale |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 21:25 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2