|
Ay Yüzlü Ay Yüzlü Ay yüzlüm, apaçık sözlüm rûhum Sana kurban; Gönlüm Sana hayran! Nergis bakışlarının te’siri ne de yaman! Sultânım el amân...! Bak sînemde bir ok var, derûnumda bir acı, Sen’dedir ilâcı... Ey varlığı nûr, dünyâsı sürûr, sözü Kur’ân! Her derdime derman... Pür âteşim birakma beni hicranda zinhâr! Rûhumda âh u zâr... Hem mahzûn, hem de perişan derdlerle kivrandim; Kapina dayandim! Bilmem başka ocak, başka ateş, Sana yandim; Sen’inle uyandım. Ey dünyâya arşdan gelen nûr, ey meh-i tâbân! Aydınlattı ziyân... Hayâlimle gezip yine dîdârını andım; Aşkınla kıvrandım. Ey taptâze gül, kâkülü anber, saçı reyhân! Câziben ne yaman! Görmemiştir cihânda gözler Sen gibi dilber... Güneşlerden enver... Aç lütufla bağrını aç ki kıtmîr kulundur! Dergâhın uludur... Deryalar gibi kereminden bir katre ihsân, Ey gönlüme Sultân! Lütfeyle ne olur bildiğim başka kapı yok! Derdim herkesden çok. M. Fethullah Gülen |
Azap Azap Bağ bozuk, bağban yaslı, güllere hazan azap; Yaz günü yaprakları solduran hicran azap. Düşmanlar düşman tamam, ona bir şey diyemem; Can azap, canan azap, her günkü yâran azap. Yıllar var yollardayız, mesafeler amansız, Yol asi, hedef uzak, bel veren zaman azap. Yakmak için tek bir mum, çekilenler besbelli, Söndürüyor rüzgârlar, savrulan harman azap. Muzdarip bütün toplum, ilacı bunun iman, İmana aç ruhlara başka bir derman azap. Sarsılmış başta akıl, bakış bulanık hepten, Bir acı imtihan bu, bize imtihan azap. Himmete muhtaç herkes, kupkuru dağ ve bayır, Çöllere dönmüş arza boşalan bâran azap. İnsanlara el açmak, hep gîran geldi bize, Mihrabı hak olana bu türden gîran azap. Tatmadık hiç kimseden minnet kokan bir ihsan, Vicdanı hür olana minnetli ihsan azap. Kaynak: Sızıntı, Haziran 2000 M. Fethullah Gülen |
Bahar Türküsü Bahar Türküsü Mevsim gelince bir bakarsın nevbâhar olur; "Gül açar, bülbül öter" her yere lâlezâr olur. Binbir râyiha ile soluklanır çiçekler, Sermest dolaşır bu iklimde kuşlar, böcekler... Ağaçlar semâa kalkar, okşar-geçer rüzgâr, Rüzgâr nağmeleriyle her şey rakseder-oynar. Ölümün ümîtle gülümsediği bu yerde, Bahar, Cennet’in çehresinde ince bir perde. Bu perdeyi aşan rûh Sonsuz’la bütünleşir, Burada insan bütünüyle uhrevîleşir. Artik çok sarp görünse de yollar ötelere, Ne gam! Uçup gitmiş ruhlar için Cennet’lere... Ufuklar daralsa, dünyâ sıksa da insanı, Bambaşka genişlikler verir ona îmânı. Arayanlar bulur burada sonsuz sükûnu, Anlar ancak inançla gerilen ruhlar bunu... Bir başka türlü bâdeyle mahmûrlaşan gözler, Baharı seyreder ve Cennetlerde gezerler. Ölürken de bunlar tohumlar gibi ölürler... Sonra öteki baharda birbir dirilirler... M. Fethullah Gülen |
Başı Tutan Gafiller Başı Tutan Gafiller Üç beş şımarığın çılgınca mâcerâsına, Kurban gitti millet, gitti Batı vebâsına. İnsanlar doğranıyor, insanlarda sessizlik, Bu ne hal İlâhî, nedir bu korkunç hissizlik? Yanıyorken babasının yandığı ateşte, Yok küçük bir gayret; yok olduğu kadar leşte... En korkunç ümitsizlikle giderken ölüme, Her şeyiyle pâymâl, her şeyiyle lime lime... Meskenet içinde ölüyor önce vicdânı, Sonra zilletle çıkıp gidiyor murdar canı. Sanmam ola, insan için daha büyük hüsrân; Kalmamış zerresi irfânın kör olmuş iz’ân. Bir gün mâzînin o masmâvi semâlarında, Rengârenk bayraklaşan rüyalarla ard-arda... Durmadan güvercinler gibi kanat çırparken, Yollar çığlık oldu inledi, bir sabah erken, Dertle inledi sîneler, inledi derinden, Ak kervan artık dönmeyecekti seferinden... M. Fethullah Gülen |
Başkasını Başkasını Bir göz ki görmüş O’nu, o görmez başkasini. Bir can ki duymuş O’nu, o anmaz başkasini. Yanip yakilan insan, birkaç kere bir anda; Sînesi kebâb ise, istemez başkasini. Aşktir gönül üstâdi, döver rûhu havanda, Bekleyip bulmuş ruhlar beklemez başkasini. Gönül tahtlarin tahti, Süleymâni muhabbet, Muhabbete yol bulan, aramaz başkasini. Her işi başka cevir bu ma’şûk u pür hiddet, O’nda varlığa eren, var saymaz başkasını. Biz O Şâha kul olduk, kulluğu cihân değer, Kullukta fahir bulduk, bilmeyiz başkasını. Bulduk en bulunmazı, eşi olmayan cânân, Güzelliği nümâyân, görmeyiz başkasını. M. Fethullah Gülen |
Batı Hayranlığı Batı Hayranlığı Batı hayranlığı sis gibi ruhları sardı, Tıpkı bir ölüm şoku insanımızın hâli; Ülkenin geleceği karardıkça karardı, Kimlerin omuzunda nesillerin vebâli? Batı illizyonu bitevî ruhları sardı. Mesâfelere takılmış iddiâlı ruhlar, Fânus içinde yanan yalancı mumlara denk. Şerit değiştirip duran bu şaşkın gürûhlar; Hedefe varamayacaklar ölünceye dek, Mesâfelere takılmış iddiâlı ruhlar... Yüce Yaradan’a karşi küstahça bir yariş, O’nun icraâtına rekâbet sevdâsında... Kendi işinde alınan yol henüz bir karış, Zavallı hiç aşılmaz bir yolun cefâsında: Yüce Yaradan’a karşi küstahça bir yariş... Fezâda milyonlarca işik yili her yana, Görüp sezdiklerin nedir bu müthiş boşlukta?. Bildiklerinle Hakk’ı ilân düşüyor sana... Yoksa boğulacaksın bu ürperten çoklukta... Fezâda milyonlarca ışık yılı yanyana... Seni Yaradan’a ulaştirmayan mârifet, Rûhuna şaşkinlik verir ilimler adina; Ögrenip işiga ermektir en büyük hikmet... Sanmam insanoglunu erdirsin murâdina, Onu Yaradan’a ulaştirmayan mârifet... Gözlerini kapayip gerçegi görmeyenler, Asirlarca koştular bir serap arkasinda. Bugün kalplerindeki işigi söndürenler, Anlayacaklar dünyânin öbür yakasinda, Gözlerini kapayip gerçegi görmeyenler.! M. Fethullah Gülen |
Bayram Sevinci Bayram Sevinci Ölüm ayrılık ama, bize bayram sevinci, Hoşnud ise Yaradan yolda bulunmuş inci. Gözsüzlere bu dünyâ bir güzellik meşheri, Germiş ağını her yörede ayrı bir peri... Bu büyülü iklime kendini salan insan, Serâzâd arzular içinde... ve zaman zaman; Rûhunu sarar simsiyah perdesiyle yokluk, İnkârcı ruhlar için her zamanki burukluk... Ölüm bize dümdüz yol, onlara bir sarp yokuş; Hak'ka varan yollarda yokuşlar bile pek hoş... İnançsızın murâdı her zaman kâf dağında, Dünyâ irem olsa da onunki sel ağında. Biz de yatar kalkarız tıpkı ekinler gibi, Onlarda devrilme ölüm, sarsan yel bir tipi... Doğrulun kör yığınlar, doğrulun O’na dönün! Gelmeden akın-karanın ayrılacağı gün... Yaradan bağışlar, rahmeti kahrından artık, Biraz döğünün kapısında ağlayın artık! Ceyhun olan gözyaşı eritir dağı-taşı, Gönülde hüzün ağı her ibâdetin başı... Geril ibâdetle, uç semâvî ülkelere! Ve eğilmesin başın yerdeki gölgelere..! Yolda ölüm olsa da, bize bayram sevinci, Hoşnud ise Yaradan yolda bulunmuş inci... M. Fethullah Gülen |
Beklenen Nevbahar Beklenen Nevbahar Mevsim döndü birdenbire bahar oldu hazân, Gül kokularıyla esiyor esince rüzgâr. Sonsuzluğa doğru akıyor tül pembe zaman, Az ötede muhteşem günün şehrâyini var... Pas tutmuş gündüzler artık bir bir çözülüyor; Kara-buza inat ufukta sımsıcak bir yaz... Her yörede murat üveykleri süzülüyor, Rüyâları masmavi, ufukları bembeyaz... Keşke güneş batmasa, asla gece olmasa! Yollar eklense uç uca ötelere kadar!. Karanlık bassa da, zeminin rengi solmasa! Bir daha yalnız kalmasa asırlık yalnızlar..! Doğan şu renk renk sabah sürsün asırlar boyu! Yaşayalım hülyâlarımızı doya doya... Ve hazır ısınmışken karanlıkların suyu, Dalmasın irâdeler o öldüren uykuya... Kızıllık yaslandı gurûba gayri zor işi, Diyalektik yanıyor içinden mangal gibi... Devriliyor peş peşe bâtılın dördü beşi, En son göründü yalancı hülyâların dibi... M. Fethullah Gülen |
Ben Geldim Ben Geldim Kullugum başimda billurdan bir tâç, Kullukla erilmez pâyeye erdim.! Kapinda bu benden hep Sana muhtaç; Aç kapini, tut elimden ben geldim! Duydum büyünü en engin bir hazla, Koşarken koşanlar Sana bin nazla; Yöneldim ben bu perişan niyâzla, Aç kapini, tut elimden ben geldim! Kalmadi korkum yakindan iraktan, Her şeyi çözen, çürüten topraktan; Tek endişem var, o da son duraktan; Aç kapini, tut elimden ben geldim! Fikirde boşluk bir hudutsuz fezâ, Insan için ne dayanilmaz ezâ... Bütün halâyik durunca niyâza, Aç kapini, tut elimden ben geldim! Ses ver, öteden nagmeler duyulsun! Üns’ün akıp akıp rûhuma dolsun... Yitirenler yitirdiğini bulsun, Aç kapını, tut elimden ben geldim Üst üste şafaklar söksün çöllerde, Açsın bahtımın ikbâli her yerde; Tıpkı bir tulû gibi perde perde, Aç kapını, tut elimden ben geldim! Doğup esince nûrun tepelerden, Duyulduğunda nâmın kubbelerden; Taşarken celâlin minarelerden, Aç kapını, tut elimden ben geldim! Hep uzak olsam da Sen yanımdaydın, Bütün benliğime nûrunu yaydın; Seninle olunca günlerim aydın, Aç kapını, tut elimden ben geldim! Ruhumda hafakan boynumda kement, Hatırımı yakîninle ma’mûr et! Halim sana ayân, eyle inâyet! Aç kapını, tut elimden ben geldim! Kaynak: Sızıntı, Mart 1996 M. Fethullah Gülen |
Beni Yalnız Bırakma Beni Yalnız Bırakma Gönlüm gözüm Sen’in ile açılır, Geçilmezler Sen’in ile geçilir, Adın anılınca nurlar saçılır; Doğ rûhuma beni hasretle yakma! Hak aşkına kulun yalnız bırakma! Ben bir kapıkulu, Sen de Sultansın, Yolda kalmışlara Haktan emansın, Ben bir cesed isem, Sen onda cansın; Doğ ruhuma beni hasretle yakma! Dost aşkına kulun yalnız bırakma! Âşıklar ararlar Sen’i her yerde, Dudağın şerbeti dermandır derde... Ben bir dertli isem dermanım nerde? Doğ rûhuma beni hasretle yakma! Hak aşkına kulun yalnız bırakma! Bir yüzü karayım pek çok vebâlim, Düşe-kalka, kalmadı hiç mecâlim... Bilmem ki ötede ne olur hâlim...? Doğ rûhuma beni hasretle yakma! Hak aşkına kulun yalnız bırakma! Bir zaman mevsimler bütün bahardı, Korkarım o günler bir bir karardı... Merhamet! Yollarım bir sarpa sardı... Doğ rûhuma beni hasretle yakma! Dost aşkına kulun yalnız bırakma! M. Fethullah Gülen |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 20:37 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2