|
Mustafa İslamoğlu Şiirleri Ağıt ve Raks Ben oyumu felakete veriyorum seyda Sana dönük yanımda çengiler mat oluyor Saadet-zedelerin morga çevirdiği bir dünyada Bana alevden kostümlerle dans etmek düşüyor Ve seyda ben oyumu felakete veriyorum Yolum uzadıkça kabaran direncimi Her düştüğüm yeri öperek bileyliyorum Kolay gele demek de nerden çıktı seydam Gürbüz doğumlarda bir nice ananın harcandığını İmbatla gelenin kabayelle gittiğini biliyorum Senin aldanmak dediğin bana merhem oluyor Gördüm kışı zorlu geçmeyen yılın baharını da Saksıya dikme gülleri ilk güneşle soluyor İşte bu kısrak yokuşta çatladı demen için seyda Dünyanın tüm düzlüklerine kin besliyorum. Geç bi yol, nazlı güleryüzlü şiirler yazamam ben Esenlik şölenleri bitti vakt-i cerağanda Vakt-i kahırda hüzün fasılları demidir bu dem Gör ki raksederek ağlamak da varmış hesapta Ama ne Raks'ı ne Ağıt'ı ben Endülüs'ü evetliyorum Artık bol kahkahalı çok şükürleri bıraktım Esenlik bildirilerini harcıalem mutlulukları Denizi uslu gösteren kartpostalları yaktım Fakat seydam bir avuç külü yakamadığım için Ben oyumu felakete veriyorum... Mustafa İslamoğlu |
Çile ve Umut Çile ve Umut Kader yükünün göçünde Derviş sabrıdır içimde Çok gece erir saçımda Sıksam bahtım renkli akar Çağır gelsin bengisuyu Yıkasın hû ile hûyu Açın gökteki kuyuyu Dua yüklü eller çıkar Bir uslanmaz mor denizim Suya vurdum ayak izim Ötelerde yakup gözüm Yusuf bana çile kokar Av kışında süreğimin Dibi gökte direğimin Gizeminde yüreğimin Özlem muştu şimşek çakar... 1980 Mustafa İslamoğlu |
Hümeyrâ Hümeyrâ Hümeyrâ Kına yakmasaydı annen Saçını yolarak taramasaydı Dağı kızdıran sen değilsin, biliyorum Şimdi kül olan saçların Dağınık kalsaydı Koş Hümeyrâ koş Suyu seyret şöyle uzaktan Son bir kez daha bak şöyle uzaktan Minnacık ellerini aç, gerdir bileklerini Serçe kuş yüreğini bir an sıkıca tut Sonra, savur göğe kocaman dileklerini Ölürken gözlerini görmemeliydim Hümeyrâ Yalvaran, suçlayan vuran Ben her saniye öldüm Sense ateşin koynunda, yaşıyorsun hâlâ Şu iki azap meleği gibi duran Gözlerini çek üstümden Yaşayacaktın, hayatı görecektin Görecektin denizi görecektin gemiyi Binecektin hüzne el sallayacaktın Soluk soluğa Savuşturmağa gelen seni Başkalarının işlediği günahın Cezasını çekiyorsun Hümeyrâ Madem sefihlerle aynı gemiyi paylaşıyorsun Dur, deli çocuk, çırpınma boşuna Yere geçiyorsun Yalvarışın o yüzden çarpıp geri dönüyor Göğün duvarına O yüzden gelmiyor Melekler yanına... Mustafa İslamoğlu |
İntizar İntizar El açûben esiğinde durduğum râh aşkına Perdeni çâk eyle de gel çektiğim âh aşkına İftirakın rûz u seb bendeni dilhûn eyliyor Baş kademin bağrım üzre sâdet Allah aşkına... 1984 Mustafa İslamoğlu |
Nerdesin? Nerdesin? Göğe baktım gözü yaşlı Yer baktım yer yaşlı Sular bugün kan tadında Eski yeni, büyük küçük, kara kızıl Tüm dertlerim burdalar Sen neredesin? Sen ve kuşlar Gözyaşının gözyaşına Benzediği kadar benziyorsunuz Vurulan bir ceylanın yavrusuna söylediği Şarkıyı söylüyor onlar Bu sabah yine kondular tel örgüye Beni acımla başbaşa bırakmadılar Sen nerdesin? Hava soğuk, dışarda kar yağıyor Her zaman ellerim üşürdü Bugün içim üşüyor Hasretin geldi, hayalin geldi Bak, kokun da geliyor Bugün Yakub oldum bre hey Ey acıların kadını Sen nerdesin? Mustafa İslamoğlu |
Nuveyba Nuveyba Öfkemin hançerine su ver sen Kalkalım bir seher vakti Nuveyba İşgal edilmiş topraklarımız üstüne Güneş doğmadan önce Her taşın dibine bir yıldız gömmüşler Şu denizden hala kırbaç sesi gelir Atlıları en son ne zaman görmüştün Nuveyba Ne zaman öpmüştün ayağını Selahaddin'in Kol kırılır yen içinde kalır Ya baş koparsa Nuveyba Bu gövde bir düşerse yere ya Kan tutar dağları, atom santrallerini Yeryüzünü ve umutları sel alır Geriye andın, aşkın ve adın kaldı Andını çocuklar içti Nuveyba Aşkın yüreklere düştü Adın cellatların kirli elinde Filistin askısına dönüştü Kan akacak bu topraklarda kan Kendileri benimkini Demirden atları seninkini içecek Bir can düşecek toprağa Sabra Bin can kalkacak. Ramallah'ta tarlalara çocuk ektik Nuveyba Taşlarıyla ebabiller dönüştü tomurcuğa Güz ekinidir bilirsin verirse Mevlâ Yüreklerin buz kestiği bir mevsimin ardından Her bir çiçek kesebilir çocuğa Sihirbazın çırağını hatırlarsın Nuveyba O hendekte hâlâ tüter annelerin şarkısı O gün bu gün hâlâ utanır güneş Adın ateş, andın ateş, aşkın ateş... Mustafa İslamoğlu |
Şiir Pürşiir Şiir Pürşiir Dikenini can yerimden Ne olursun çekme gülüm Yakub'unum gözet beni Iraklardan kokma gülüm Kutsadıklarım senindir Beni varlığınla sindir Mevsim senin mevsimindir Yaprağını dökme gülüm Yeldirme beni peşine Erdir biyol gelişine Şimden geri ateşine Kerem et de yakma gülüm... Mustafa İslamoğlu |
Takdim Takdim Özlemekten yorulmuşum, kapında durdur beni Ucu sana dek ulaşan bir zincire vur beni Beni çöllerden sorma, ki sonra Mecnûn yerinir Aşksızlıktan taş kesilmiş şehirlere sor beni Karanlık yerlerimi bir bir soyundum asfaltlara Şimdi yüreğim üşüyor, giyindir ey nûr beni Ben Leyla'ma gidiyorum, çekil önümden Leyla Gayri, cennet olsan durmam, bak çağırıyor beni Toprağımın gözlerinden çöllerin yanağına Süzülen bir damlayım yâr, kabul buyur beni Hangi denize attımsa tutuştu saçlarından Bir kez bak, yoksa bu yürek yarı yolda kor beni... Medine - 1990 Mustafa İslamoğlu |
Yâ-sin Yâ-sin İnsanlık Güzeli'ne adanmıştır ey insan ey yüz akı gönül aydınlığı kabul olmuş sadaka kadar güzel bir duygu sarıyor seni anan yüreğimi bastığın toprakla yıkadığın gözüme şimdi güneş bile siyah görünüyor ey yüz akı gönül aydınlığı ben kendime ağlarken Uhud'da ağlar mıymış Hira'yı mahzun gördüm soramadım sevgili hasretinin dışında başka derdi var mıymış? ey insan içimde büyüttüğüm tüm çiçekleri sana adıyorum ıtırları, yaseminleri, menekşeleri lâle bana kalsın kapına çiçeklerin karalısını sunmaktan utanıyorum dua çıkmayan göğe sevdalar çıkar mıymış? bülbülünü kaybetmiş bu evrensel bahçede dikenler bile bir hoş, gayri gül kokar mıymış? ey insan göklerin öğrencisi, yerlerin öğretmeni ey sen öğrettin taşa konuşmayı ağaca selam vermeyi aya yarılmayı, toprağa dürülmeyi göklere kurulmayı, durmayı zamanı yılana ve deveye sevmeyi ölmeyi, öldürmeyi yaşamayı sen öğrettin insana o bengisu gözünden fışkıran pınar mıymış? baharların kaynağı ve yolunu gözleyen bir ben sevda şehidi, bir de şu çınar mıymış? ey insan ey tebessümünden cennetler yaratılan gül bahar geliyor, ağla gök seviniyor gözyaşını karanfil diye göğüslerine takan melekler kapında divan durup ağlamanı bekliyor hüzün kuruluyor ekmekten önce sofrana bunun için bir bir uçuyor sevdiklerin bu yüzden öksüz, bu yüzden yetim kalıyor efendisi yetimlerin. niçin döndü bu rüzgar yol vermez dağlar mıymış? yine Ferhat kesildin bu ne canhıraş gönlüm bağrını deldin diye dağlar da ağlar mıymış? ey insan sen olmasaydın insanlar ölmeyi öğrenmeden öleceklerdi yaşamanın özgül ağırlığını keşfetmeden yaşayacaklardı hayat fahişe erkeklerin elinde bir yosma gibi hırpalanacak hangi mevsime el atsak elimizde yapış yapış bir şeyler kalacaktı acımı tartamayan aşkımı tartar mıymış? gönlüme yol vermeyen şu zifiri perdeyi o cennet elleriyle lûtfedip yırtar mıymış? ey insan sen olmasaydın Yusufçuk kuşunun ne dediğini yılanların niçin toprak yediğini bilmeyecektim herşey çift yaratılırken niçin birşey tek? bilmeyecektim bir gövdede mücevhere dönüşen taşı hem yol, hem yolcu, hem hedef olanın içinde kopan amansız savaşı olmasaydın sen çekilen dizde derman gözümdeki fer miymiş? kendimi bir kum diye atıversem çölüne ona vurgun bulutlar üstümde gezer miymiş? ey insan senin sırrın gözyaşının terkibinde saklıymış bu gerçeği bir denizin dudağından öğrendim gecenin bir vaktinde bir sevgili ağlarken bir dişi varlığını varlığına adarken bir erkeğin ellerinde ölüm havlu atarken haklıymış söyle gönlüm bu sevda mahşere kalır mıymış? alışılmış sözcükler yükleyip kanadına ona doğru uçursam katına alır mıymış? ey insan ey güneş hamilesi bir kere doğarmışsın bin kez doğururmuşsun parmakların sevdanın kesilmeyen çeşmesi onun için ağlıyor yeni doğan bebekler doğur, doğur ki dünya kaybetti gözlerini doğur ey İsrafil'in nefesi ey güneş hamilesi sen olmazsan gemide bu tufan diner miymiş? gemilerin de yandı sil aklından dönüşü vakt indi yüreğim gidenler döner miymiş? ey ey ins ey insan hıncını hıncıma kat sancını sancıma kat pamuktan ellerini geçir yürek halkama ister ayağın katına çek istersen yerlere at. Medine-Kahire - 1991 Mustafa İslamoğlu |
Emeğine Sağlık Josephin Sayende Şiir Arşivimiz çok güzel oldu rep'lerin benden:)) :klp |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 13:28 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2