|
Salih Bolat Şiirleri Karanfil Demek geldin Çoktandır hiçbir yerdeydin Ne kadar değişmemişsin Ellerin ne kadar kalabalık Gözlerin ne kadar ansızın Seni böyle değişmemiş görmedim hiç Demek geldin Bu kent burada her zamanki ilkesizliğini yaşıyor Bir çarşı her gün ölüp ölüp diriliyor Radyoda iyi ayarlanmamış bir istasyon Gibi insanın sinirine dokunan sesiyle Bu kent burada her zamanki ilkesizliğini Demek geldin Çoktandır hiçbir yerdeydin Sen denize bakıyorsun ya Ben sana aşkları anlatmak istiyorum Unutulmuş masalları Unutulmuş masallardaki aşkları anlatmak istiyorum Sen denize yürüyorsun ya Ben sana herkesten önce özgür olmak için Mahkum ranzalarındaki çentiklerden çalıp Kendi çentiklerime kattıklarımı Anlatmak istiyorum Çarpıp duran bir pencere kanadı gibi Çarpan kalbimi Sen denize gömülüyorsun ya Bir karanfil kalıyor Girdabında... Salih Bolat |
Liman Tablosu Liman Tablosu Alo santral Bana otel müdürünü bağlayın lütfen Şu liman tablosunu kaldırsınlar hemen Odamın duvarından Ben ne zaman binmek istesem o gemilere Sessizce kaçmak istesem acının adalarından Biliyorum bütün martılar maviyi ağlar Bir yağmur tutuşur kirpiklerinde şu kederli kaptanın İlkyazın bütün kapıları mühürlenir Alo santral Şu liman tablosunu odamın duvarından Söyleyin kaldırsınlar... Salih Bolat |
Payıma Düşen Payıma Düşen Herkes işinde gücünde Tohumu alınıp bostanda bırakılmış bir salatalık Gibi sararmış kurumuş elleriyle yün eğiren Şu nine işinde gücünde Arsa alım-satımıyla uğrasan profesör Ve öğrenmediği şeylerle sürekli sınanan Öğrenci işinde gücünde Saymakla bitiremediği paralarla Ellerinin ilişkisini araştıran veznedar Ve büyük kızını dün evlendiren Banka müdürü işinde gücünde Yeni bir sefere hazırlanan pilot Ve onun bir çok ülke dolaşmış olan çantası Kazasız belasız bir gün geçiren itfaiyeci Ve onun yangınlarla ilgili anıları Gece vardiyasına uyanan işçi Ve uyanmayan öfkesi İşinde gücünde şu çöplükteki tavuk Ki pamuk şekeri gibi civcivler hazırlanıyor Bana da oturup şiir yazmak kalıyor... Salih Bolat |
Seni Tanıdığımda Seni Tanıdığımda Seni tanıdığımda Med zamanıydı, kanat alıştırıyordu ay Bakışlarının kardeşi, zümrüt toprak Çaresizliğin sesini tanımlıyordu saatin Sana yakışan da buydu Ve bana, umutsuzca biliyorduk. Uzun yağmurlardan sonraydı Seni tanıdığımda Öğle vakti çıkabildik kırlara Yeşerebilirdi bileklerimiz, gözlerimizde Çiçek açabilirdi, kalsak biraz daha Çekirgeler fışkırabilirdi saçlarımızdan, kelebekler Sonunda karışıp gidebilirdik otlara ve kuşlara. Apansız bulutlar, ışıklı hüzün çiçekleri Yoldan geçen bir avcının çantasında Dökülür gibiydi sesin Seni tanıdığımda Uzaktaydı kent, yasalar, plastik dünya Bilinçli unutkanlıklar uzaktaydı. Yağmurun tanıdığıydın, şu elerinle Şimşeği yuvasına zorluyordun Seni tanıdığımda Gülümsüyordun... Salih Bolat |
Şarkı Söyle Şarkı Söyle Bugün eve gitme yusuf şarkı söyle Dersten çıkmışsın bak elin yüzün tebeşir Yağmur yok dışarda hava çok güzel Gelirken bir çiçek çarptı alnıma Alnım bu yüzden ıslak Al bu şiiri önce dizelerine ellerini sil Dersten çıkmışsın bak elin yüzün tebeşir Yusuf beni dinlersen bize gidelim Karım var evde seni görünce sevinir Son günlerde bunalımlı bilirsin çocuk ev iş Çocuğa bir çukulata karıma nergis alırız Olmazsa bir şişe hititle ağzımızı kana bularız Sizinkilere haber verme istersen bir telefon aç Nasıl olsa tahmin ederler bizimle olduğunu Şöyle bir düşündüm de dünyayı ülkemizi kendim Kuşku ve korkuyla nasıl yaşarız böyle Bugün eve gitme yusuf şarkı söyle... Salih Bolat |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 01:28 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2