|
Ahmet Kutsi Tecer Şiirleri ANNELER Dal bir gün dedi ki tomurcuğuna: Tenimde bir yara işler gibisin Titrerim rüzgarlar keder vermesin. Anneler beşikten der çocuğuna: Acını görmesin gözüm alemde Teselli demeksin bana son demde. Bütün ümitleri yel alır gider Tomurcuk açılır, sel alır gider Anneler büyütür, el alır gider... Ahmet Kutsi Tecer |
Başbaşa BAŞBAŞA İşte bir vazoda açmış iki gül İşte bir saksıda eşsiz kuşkonmaz. Gülleri gördükçe gönlüm bir bülbül Saksıya baktıkça içimde bir haz. Dışarda fırtına, uğultu, tipi Odada sessizlik tutulur gibi. İşte o da geldi, evin sahibi Oturduk, eskiden konuştuk biraz. Dışarda fırtına, tipi. Yerler kar İçerde başbaşa iki bahtiyar. Onları ısıtan eski bir bahar Dışarda yepyeni bir kış, bir ayaz. Ahmet Kutsi Tecer |
Besbelli BESBELLİ Besbelli ölümüm sabahleyindir İlk ışık korkuyla girerken camdan Uzan başucumda perdeyi indir Mum olduğu gibi kalsın akşamdan Sonra koş terlikle haber vermeye "Kiracım bu sabah can verdi" diye Üç beş kişi duysun ve belediye Beni kaldırmaya gelsin odamdan Evden çıkar çıkmaz omuzda tabut Sende eller gibi adımı unut Kapımı birkaç gün için açık tut Eşyam bakakalsın diye arkamdan... Ahmet Kutsi Tecer |
Bir Gün Edirneye Gelirsen BİR GÜN EDİRNEYE GELİRSEN Bir gün Edirne’ye gelirsen eğer, Beni bulamazsan hiçbir tarafta, Bari ayağını çabuk tutuver, İnan, bekliyorum seni Arafta. Ne sağa, ne sola kımıldamadan; Bana sensiz cennet bile cehennem. Cennete giremem orada yoksan Cehenneme ise gitmek istemem. Eğer oyalarsa seni Edirne, İstemezse gönlün ayrılmak oradan, İnansam beni de özlediğine, Ben de Edirne’ye dönerdim, inan... Ahmet Kutsi Tecer |
çingirak ÇINGIRAK Bir gün parmaklığa elin varmadan, Bir titreyiş gibi çalar çıngırak. Mevsimler geçtikten sonra aradan, Bu ses beni bir gün çağırsın, bırak... Kumluktan serperken dallar başına, Geç hızla, merdiven gelir karşına, Eşikten atlarken ayak taşına, Bu sesler içimde yer etsin, bırak... İt, işte önünde kapım, aralık, Oda bıraktığın gün kadar ılık, Bir ince su sesi gibi lık, lık, lık, Gönlünden nedamet boşansın, bırak... Ahmet Kutsi Tecer |
Halay HALAY Çekin halay, çalsın durmadan sazlar Çekin ağır ağır, halay düzülsün. Süzülsün oyunlar, süzülsün nazlar İnce beller, mahmur gözler süzülsün... Tutun kızlar tutun, birleşsin eller Çalın sazlar çalın, kırılsın teller. Dönün kızlar dönün, kıvrılsın beller Uzun, siyah saçlar tel tel çözülsün... Bakışlar saçılsın kirpiğinizden Kayan yıldızlar gibi geceki izden Etekler içinde naz eden dizden Üzülsün bu deli gönlüm üzülsün... Ahmet Kutsi Tecer |
Ilgaz Dağlarindan ILGAZ DAĞLARINDAN Siz, ağaçlar, elbet beni bildiniz, Ben sizden ayrılmış yürür bir dalım. Ey çamlar, köknarlar, ey yeşil deniz. Ben kendi kendini sürür bir dalım. Kırığım, içimden çıkmaz bu acı, Gün oldu başıma hasretin tacı, Düşündüğüm zaman asıl ağacı, İçimi yalnızlık bürür bir dalım. Ne sert kış ne gümrah ve gölgeli yaz, Ne ılık meltemler, ne keskin ayaz. Mevsimler derdime bir şifa olmaz, Ben kökünden kopmuş çürük bir dalım... Ahmet Kutsi Tecer |
Ihtiyar Aşik İHTİYAR AŞIK Yıllardan beridir ağaran teller Bu akşam parıldar şakaklarımda "Bu gece ömrümün en son demi, der. Büsbütün ağarsın varsın yarın da.." Çırpınır göğsünün içinde kalbi Bir yaşlı ağaca sinen kuş gibi Nedir bu esrarlı halin sebebi? Neden parlıyor o gözler? Bir oda; Yaşlanmış, altında ipek bir sedir Bir kız ki ay ondan parlak değildir Öptükçe ağaran bir gül denilir İhtiyar bülbülün dudaklarında... Ahmet Kutsi Tecer |
Ilk Uykular İLK UYKULAR Yıllar var, o zaman küçüktü göğsün Boğuşmak bilmezdin bu kuş tüyüyle Hülyanın ve yazın ve teneffüsün. Sihriyle uyuyan bir kızdın öyle. Alsan da koynuna seher yelini Saçının vermezdin ona telini Elinin üstüne konan elini Çekerdin ansızın bir ürpermeyle. Ey şimdi boğulmuş, yorgun, soluyan Kumral kız! Şu atlas yastığa dayan O hafif, hülyalı ilk uykulardan Ne zaman, ne zaman uyandın söyle? Ahmet Kutsi Tecer |
Kerem KEREM Ne zaman düşünsem sizi titrerim, Yaslı dağlar, yüzü gülmeyen dağlar! Bu dağlar içinde bir yer var derim, Orada kaybolan bir ses var, ağlar... Neden hiç çıkmıyor içimden bu ses Tipi, çığ, fırtına...Donar her nefes, Yine bu ses ağlar, işitmez herkes, Beni kıvrandırır, inletir, yakar... Hey bu dağlar yalçın, karanlık, derin! Ne bir geçit verir ne sıcak bir in. Gün battığı zaman sarp tepelerin Üstünden bir kartal geçer, o kadar... Ahmet Kutsi Tecer |
Kir Uykusu KIR UYKUSU Ne hoştur kırlarda yazın uyumak! Bulutlar ufukta beyaz bir yumak, Ağaçlar bir derin hülyaya varmış, Saçında yepyeni teller ağarmış. Baş yorgun, yaslanır yeşil otlara, Göz dalgın, uzanır ta bulutlara. Öğleyin bu uyku bir aralıktır, Saf hava bir kanat gibi ılıktır. zaman gönülde ne varsa dinler, Yüzlere tülümsü bir buğu iner. Erirken sıcakta yaz kokuları, Ne hoştur, ne hoştur kır uykuları... Ahmet Kutsi Tecer |
Kiş Düşünceleri KIŞ DÜŞÜNCELERİ Geçti yaz günlerinin güzelliği Açık pencereler, damlar, bahçeler. Her şey ne sıcaktı, her şey ne iyi Hatta o karanlık, aysız geceler. Hani o gezmeler kırda denizde? Hani o cümbüşler, sazlar temmuzda? Ağustos mehtabı tam üstümüzde Plajlarda neydi o eğlenceler? Yaşamak diyordum, yaşamak ne hoş! Hele bir gelmesin n'olurdu bu kış. Nerde o kahkaha, o ses, o alkış Şimdi yerini aldı düşünceler... Ahmet Kutsi Tecer |
Konya Destani KONYA DESTANI Sabahtan vardım Konya'ya Baktım cihana uyanık. Kimi binek, kimi yaya, Baktım meydana uyanık. Şehirde herkes ayakta, Kepenkler kaldırılmakta. Asker, mektepli sokakta, Baktım her yana uyanık. Sabahtan akşama kadar, Didinir, terler, çabalar. Uyanık bütün babalar, Oğul, kız, ana uyanık. Konuşursan bir kelime, Kavuşursun bin selama, Lafında şive var ama, Fikirde mana uyanık. Karatay, İnceminare, Dolaştım hep birer kere. Her köşeye, her esere, Bakındım rana uyanık. Alaaddin tepesi'ne, Çıkdım tarihin sesine. Selçukların türbesine, Baktım, amenna, uyanık. Baktım tarihe, zamana, Baktım Alaiddin Han'a, Baktım o büyük insana, Kılıç Arslan'a uyanık. Görünmez bir debdebede, Gönüllerden bir türbede, Yeşil üsküflü kubbede, Uyur Mevlana, uyanık. Tecerim bu nasıl hülya, Uyanıkken gördüm rüya, Eski Konya, Yeni Konya, Göründü bana uyanık... Ahmet Kutsi Tecer |
Musiki MUSİKİ Boynundan koparıp hiddetli elin, Mermerler üstüne attığı inci, Sonra birden coşar sesi her telin, Ruha damla damla akan sevinci. Öpmeler, sarmalar, baygın nefesler, Her kalbe çılgınlık veren hevesler, En fazla gönülde bir mevsim sürer, Hep bunlar bir rüya gibi geçici. İçimde daima bir eski bahçe, Tarhları dağıtmış rüzgârlar gece. Musiki savrulmuş bir güldür bence, Her nağme havada bir gül tüveyci... Ahmet Kutsi Tecer |
Nerdesin NERDESİN Geceleyin bir ses böler uykumu, İçim ürpermeyle dolar: Nerdesin? Arıyorum yıllar var ki ben onu, Aşıkıyım beni çağıran bu sesin. Gün olur sürüyüp beni derbeder, Bu ses rüzgarlara karışır gider. Gün olur peşimden yürür beraber, Ansızın haykırır bana: Nerdesin? Bütün sevgileri atıp içimden, Varlığımı yalnız ona verdim ben, Elverir ki bir gün bana derinden, Ta derinden bir gün bana “Gel” desin. Ahmet Kutsi Tecer |
O Dönmeden önce O DÖNMEDEN ÖNCE Geceleyin benden ayrılır ruhum, Dönünceye kadar açık kalır cam. Uyanık, başımın ucunda bir mum, Beklerim, beklerim böyle her akşam. Bilmesem de nereye gidiyor ruhum, Bütün gece sessiz, eriyip de mum, Sabah olduğunu çok biliyorum; Biliyorum, bu bir sonsuz helecan. Besbelli bir ömür böyle sürecek, O öyle uçarı, ben böyle ürkek; Bir gün ya bilerek, ya bilmeyerek, O dönmeden önce camı kapayacağım... Ahmet Kutsi Tecer |
Orda Bir Köy Var Uzakta ORDA BİR KÖY VAR UZAKTA Orda bir köy var, uzakta O köy bizim köyümüzdür. Gezmesek de, tozmasak da O köy bizim köyümüzdür. Orda bir ev var, uzakta O ev bizim evimizdir. Yatmasak da, kalkmasak da O ev bizim evimizdir. Orda bir ses var, uzakta O ses bizim sesimizdir. Duymasak da, tınmasak da O ses bizim sesimizdir. Orda bir dağ var, uzakta O dağ bizim dağımızdır. İnmesek de, çıkmasak da O dağ bizim dağımızdır. Orda bir yol var, uzakta O yol bizim yolumuzdur. Dönmesek de, varmasak da O yol bizim yolumuzdur... Ahmet Kutsi Tecer |
ÖLÜ ÖLÜ Bir sonsuz rüyaya açılmış gözler Yummayın, yummayın kirpiklerini! Kim ondan daha çok hayatı özler. Çağırıyor çağırıyor sevdiklerini. Gelmiyor, gelmiyor o yüzler niçin? Kaybolmuş koynunda onlar da hiçin Bilmiyor boyunun ölçüsü için Başının ucuna geldiklerini. Bilmem ki adını onun kim saklar? Şimdiden unutmuş onu kucaklar. Besbelli üşütür soğuk topraklar Soymayın, soymayın giydiklerini... Ahmet Kutsi Tecer |
Rüzgar Gülü RÜZGAR GÜLÜ Her yandan duyarım bir gül kokusu, Meltemle dağıtır uzak bahçeler. Günbatısı, poyraz ve gündoğusu, Cenup rüzgârları ruhumu çeler. Bilmem ki nerede bu gizli bahar? Nereden bu ıtri alıyor rüzgâr? İklimler dışında bir iklim mi var? Ne fecir bir şey der, ne şafak söyler. Gün olur çağırır beni her ufuk, Sevdalar eline başlar yolculuk, Elinde bir rüzgârgülü, bir çocuk, Durmadan yüzüme bakarak üfler... Ahmet Kutsi Tecer |
Seni Seviyorum Demek Isterdim SENİ SEVİYORUM DEMEK İSTERDİM Seni seviyorum demek isterdim Ölesiye bir duyguyla, Taparcasına dil dökmek Ve saçlarım ağarmadan söylemek isterdim Seni sarmak isterdim sonsuzlukla Delicesine sevmek Bir sarhoş gibi adını sayıklamak Ve bağırarak kollarında ölmek isterdim. Gülüm... Ahmet Kutsi Tecer |
şehri Gezerken ŞEHRİ GEZERKEN Ya Üç şerefeli, ya Eski Cami, Ya Sultan Selim, ya Sultan Süleyman, Geziyorum burda sabahtan beri, Sürüklüyor beni tarih ve zaman. Boş sokaklar, hüzün, vehim, heyecan... Sanki her şey birden unuttu beni; Asesler geliyor işte arkamdan, Kovalıyor beni bir yeniçeri. Kaçıyorum, şurda ulu bir çınar, Ötede yolumu kesen bir konak; Ne tarafa gitsem beni kovalar, Ucu topuğuma değen bir mızrak. Nereye yönelsem, kime sığınsam Kafesler örülü, kapılar kilitli. Bir mescit, önünde yaşlı bir imam, Kapıyı çekince o da seğirtti. Şurası bir terzi, şurası berber, Şurası bir fırın, şurası kapan. Bu kadar ahali nereye gider? Nerede saklanır bu kadar insan? Şurası havuzlu kahvehaneydi, Burada sohbetler, sazlar olurdu. Buraya gelince dizim kesildi, Ben durdum, arkamda bir ayak durdu. O zaman öğrendim: Meğerse Hünkar Gelirken, görmeye çıkmış Edirne; Şehri gözetleyen karakulluklar, Arkamdan soruyor: “Burda işin ne? ” Yavaşça arkama döndüm o zaman, Omuzumda gördüm bir bildik eli. Ansızın silkindim derin hülyadan Ben, tarihte eski bir Edirneli... Ahmet Kutsi Tecer |
Tabiat Odam TABİAT ODAM Severim kırlarda ben yaşamayı, On iki ayı. Severim kırların yeşil göğsünü, Bütün süsünü. İstemem başımın üzerinde dam, Tabiat odam. İstemem topraktan başka bir yatak, Kehkeşanlar tak. Kuşlardan savrulan bir incecik tüy, Üstümde örtü. Ve aydan kırpılan bütün yıldızlar, Rüyamda kızlar. Her sabah neşeyle uyanan bir eş, Koynumda güneş. Dallarda ötüşen kuşlar kabilem, Bilmezler elem. Ağlarsak bizimle beraber olur, Hemşirem yağmur. Sızlarsak bizimle beraber sızlar, Kardeşim rüzgâr. İsteyen toplasın binlerce arşın, Karlardan kışın. Mutlaka öptürür bağlarda temmuz, Çıplak bir omuz. Severim kırlarda ben yaşamayı, On iki ayı. Severim kırların yeşil göğsünü, Bütün süsünü. Ölürsem istemem ne yas, ne kefen, Ne başka bir fen. Üstümden kalkmasın çimen, çiy, yosun, Ruhum uyusun... Ahmet Kutsi Tecer |
Toprak Işçisine TOPRAK İŞÇİSİNE Sen omuzunda yorgan, elinde torban, Sen mevsim işçisi, büyük gezginci,, Doğduğundan beri sen, anan, baban, Orakçı, çapacı, ırgat, ekinci, Sen, anan ve baban. Siz topraksızlar, Sizi ben tanırım uzun yollardan. Size en yığın yığın büyük yalnızlar, Sizi de yaratmış bizi yaradan. Ekip biçtiğiniz toprak sizindir, Sizindir zorluğu, derdi, mihneti. Sizin çektiğiniz derde dar gelir, Tanrının ambarı olsa cenneti. Ve cennet, dünyanın kurulduğundan Beridir Tanrı’nın düşüncesidir. Sen sabrını yere çaldığın zaman Bu güzel hulyadan Tanrı ürperir. Siz ey yığın yığın büyük yalnızlar, Sizi de yaratmış bizi yaradan. Ey mevsim işçisi, ey topraksızlar, Sizin toprağınız size bu vatan... Ahmet Kutsi Tecer |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 16:58 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2