|
Kaldırımlar-Funda Arar Kaldırımlar Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum Yolumun karanlığa karışan noktasında Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar Bu gece yarısında iki kişi uyanık Biri benim, biri de uzayan kaldırımlar İçimde damla damla bir korku birikiyor Sanıyorum her sokak başını kesmiş devler Simsiyah camlarını üzerime dikiyor Gözleri çıkarılmış bir ama gibi evler Kaldırımlar, ıstırap çekenlerin annesi Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır Kaldırımlar, duyulur ses kesilince sesi Kaldırımlar, içimde uzayan bir lisandır Bana düşmez can vermek yumuşak bir kucakta Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum Aman sabah olmasın bu karanlık sokakta Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum Ben gideyim yol gitsin, ben gideyim yol gitsin İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin Yolumda bir tak olsun zulmetten tas kemerler Ne ışıkta gezeyim, ne göze görüneyim Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları Islak bir yorgan gibi iyice bürüneyim Örtün, üstüme örtün serin karanlıkları... Şiir : Necip Fazıl Kısakürek Besteci : Yücel Arzen Funda Arar |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 03:22 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2