Augusto Roa Bastos Biyografisi - Augusto Roa Bastos Hayatı - Augusto Roa Bastos

[Başak]

Augusto Roa Bastos Biyografisi - Augusto Roa Bastos Hayatı - Augusto Roa Bastos Kimdir?

Augusto Roa Bastos (13 Haziran 1917, Iturbe, Paraguay-26 Nisan 2005, Asunción, Paraguay), Latin Amerikalı romancı, öykü ve senaryo yazarı.



Asunción'daki askeri okulda öğrenim gördü, Chaco Savaşı'nda (1932-35) Bolivya'ya karşı çarpıştı. Öğrencilik yıllarında klasik İspanyol edebiyatını tanıdı. Daha sonra yazdığı El ruiseñor de la Aurora (1942; Şafak Bülbülü) adlı ilk şiir kitabında büyük İspanyol şairlerine öykündü. 1941'de yazdığı Fulgencio Miranda adlı romanı ve 1940'larda başarıyla sahnelenen birkaç oyunu hiç yayımlanmadı. 1940'ların sonlarında pek çok şiir yazmasına karşın yalnızca El naranjal ardiente (1960; Yanan Portakal Bahçesi) adlı bir risale yayımladı.

İç savaş nedeniyle 1947'de sürgüne gittiği Buenos Aires'te 1970'e değin kaldı. Elçilikte kültür ateşeliğinin yanı sıra gazetecilik de yaptı. Daha sonra senaryo olarak da uyarladığı El trueno entre las hojas (1953; Yapraklar Arasında Gökgürültüsü) adlı ilk öykü kitabında şiddet ve toplumsal adaletsizliği vurgulayarak Paraguay'ın yaşam koşullarını anlattı. Gerçekçiliğin mitoslar ve dışavurumcu tekniklerle güçlendirildiği büyülü gerçekçiliği denemeye başladı.

Hijo de hombre (1960; İnsan Oğlu) adlı çok beğenilen romanında 19. yüzyılın başlarındaki Francia diktatörlüğünden Chaco Savaşı'nın sonuna değin Paraguay tarihini işledi. Ülkedeki ahlaki ve siyasi durgunluğu vurgulayarak tek çözümün sıradan insanın acı çekmesi ve kendini tüm insanlık için feda etmesi olduğu mesajını verdi. 1960'ta bu romanını senaryolaştırdı ve 1960'larda başka film senaryoları da yazdı.

El Baldío (1966; Ekilmemiş Toprak) adıyla topladığı öykülerde, sürgünde yaşayan Paraguaylıların sorunlarını sevecenlikle işledi. Bazı öykülerinde iç savaştaki vahşeti açıkça lanetledi. Öbür öykülerini topladığı Los pies sobre el agua (1967; Sudaki Ayaklar) ve Madera quemada (1967; Yanmış Madeira) adlı kitaplarında, daha önce ele aldığı konuları psikolojik ve varoluşçu bir yaklaşımla yeniden işledi.

1970'te Paraguay'a dönerek İspanyol-Amerikan ve Paraguay edebiyetı dersleri verdi. En iddialı çalışması olan Yo el supremo (1974; Ben Başkan) adlı romanında Francia'nın yaşamını konu aldı ve Paraguay tarihinin yüzyılı aşkın bir bölümünü anlattı. 1976'dan sonra Fransa'daki Toulouse II Üniversitesi'nde ders verdi.