İnsan toplum içinde yaşar ve diğer insanlarla sürekli bir ilişki halindedir. İnsanın diğer canlılardan ayrıca en belirgin özelliği akıl ve düşünebilme yetisine sahip olmasıdır. Bu üstün yetenekleri sayesinde insan üretebilmekte, yeni yeni aletler yapabilmekte, öğrenebilmekte, sosyalleşebilmektedir.



Yeteneklerini geliştiren insan sanat, felsefe, bilim ürünleri ortaya koyabilmekte, insanlığın ortak mirasına katkıda bulunmaktadır.

İnsanın kendine özgü yeteneklerini geliştirebilmesi için gerekli özgür ortamlar ancak insan hakları yoluyla sağlanabilir. Örneğin, bir çocuk doğar doğmaz bakım, beslenme, sağlık, barınma, eğitim gibi haklara sahip olur. Eğer bu hakları korumazsa, yaşamını sürdüremez ve kendini geliştiremez. Yani insana yaraşır bir yaşam sürdüremez.

İnsan yaşamdan bir şeyler öğrendikçe kendi başına yaşamına yön verecek hale gelir, yani birey olmayı öğrenir. Kendi bağımsız davranışlarını ve kişiliğini oluşturur. Giderek ulusuna ve vatanına yararlı bir vatandaş olarak insanlık değerlerini çoğaltır.

Toplum hayatı paylaşımı ve iş bölümünü gerekli kılar. İnsanın tek başına yaşama güçlüğü vardır. İnsan tüm ihtiyaçlarını tek başına karşılayamaz. Pamuğun giysiye, ağacın eşyaya, buğdayın ekmeğe dönüşmesi için iş bölümü gereklidir. İnsanlar sağlık sorunları için doktora, ev yapımı için mimara, çocukların eğitiminde öğretmene gereksinim duyar.

Farklı bilgi, beceri ve yeteneklerin toplum hayatına girmesi hayatın güçlükleriyle mücadeleyi kolaylaştırır. Başkalarının deneyimlerinden, bilgi ve yeteneklerinden faydalanmak toplum hayatının bir gereğidir. Dayanışma içinde olan insanlar adalet, ahlak, saygı, sevgi, kardeşlik gibi değerlerin yaşatılmasına katkıda bulunur.

Kendimizi tanırsak, yeteneklerimizin ne olduğunu bilir ve onları geliştiririz. Sonuçta değişik beceriler kazanırız. Değişik meslekler ediniriz. Kimimiz öğretmen, kimimiz doktor, kimimiz tiyatro oyuncusu, kimimiz tüccar oluruz. Sonuçta hepimiz insanız; yeteneklerimizi insanların mutluluğu için kullanırız.

alıntı