 Şehirden Bir Çocuk Sevdin Yine
Şehirden Bir Çocuk Sevdin Yine
Savruk yılların soldurdugu bedenime dokun
Yine masum hırslarını sevdanın ateşinde
yaktın,
şehirden bir çocuk sevdin yine
Ah! seni ona taşıyan çocuk ayakların
işte geliyorsun,
haylaz, vefalı ellerin şehrin
dalgalarını okşuyor
Ah! seni ona taşıyan gözlerindeki susuzluk
şehirden bir çocuk sevdin yine...
Omuzuna astıgın çantanı görüyorum buradan.
Havai taragin, komik anahtarlıkların, yarım rujun, yoksul fihristinden her harften iki-üç isim, uçurumda sahipsiz birkaç tokan, gözyaşlarınla parçalanmış mendillerin.
Yaktın masum hırslarını geliyorsun
oysa bir bilsen, seni ona taşıyan şehir
saçını bagladıgın iple bile alay ediyor
Ah! bir bilsen herkes tetikte;
sense böyle hesapsız, böyle sevinçle
Ah! bir bilsen
sadece güzelligin tutuyor acımasızlıgın
kapılarını
Yaktın masum hırslarını geliyorsun,
Şehirden bir çocuk sevdin yine...
Cezmi Ersöz |