 Melankoli
Melankoli
Karardı mehtâbım, güneşim, ayım
Şimdi baştanbaşa karasevdâyım
Kafeste çırpınan kuşlar misali
Çıkmaz sokaklarda dolaşmaktayım
Yokluğun içinde bir yalnız adam,
Benim boşlukları sessiz tarayan
Kaldırdığım her bir taşın ardından
Her gün başka derde bulaşmaktayım
İfritler rûhumu tutsak ettiler
Cismimi bir karanlığa ittiler
Şimdi ne varlıkta, ne yokluktayım
Bilmem ki nereye yanaşmaktayım
Yıllar akıp gitti, zaman tükendi
Efendi mi köle, köle mi efendi
Aynadaki yüzü hiç çizemedim
Perişan aklımla dalaşmaktayım.
İstanbul/Fatih - 15.02.2006
Enver Özçağlayan |