 İlhami Çiçek Şiirleri
Bir Huylanışın Öyküsü
Kendini bildi bileli
Yalnız
Konumuyla ilgili yalnızlığında
Gerçekten yalnız olduğunu sanarak
Çıldıran
Korkunç kalabalık bir adamdı dünya
Süreli nöbetlerle
Köpükten giysiler biçip ağızlara
Çarpmalarla geliyordu sara
Ufaktı
Onun çok çakısı oldu
O
Adamın çoğalan ağzını ilk gördüğünde
Bütün çakılarını kaldırıp atacaktı
Bir gece
Yeryüzünün en ağır baltasıyla
En kuytulardaki ağaçtan
Kesti ve önündeki salkım saçaktan
Bir tutam saçtı kalkan geceye koşaraktan
Ve işte öye oldu
Köye ilk gelen jipin altında
Arkadaşından fışkıran kanda da
Yine öyle bağırarak kalkıp
Ve böyle başladı saçlarının isyanı...
İlhamî Çiçek |