 Eski Yalıdan Sesleniş
Eski Yalıdan Sesleniş
Boğaziçi'nin
Sahillerinde bıraktık
En güzelini ömrün;
Çocukluk günlerimizde,
Yıpranmış hatıralardan uzaktık..
Bilmiyorduk,
Bu masal âleminin
Bütün varlığımızı,
Kökünden saracağını..
Bilmiyorduk,
Mavilikler içerisinde
Bir boşluk,
Gözün alabildiğine
Bir loşluk,
Arasında kaybolacağımızı..
Boğaziçi'nde
Aynı sahil,
Aynı yalı,
Aynı mavi su;
Yıllar yılı
Bu güzelliğe doymayan
Aynı tepeler,
Birer birer
Secdeye gelseler,
Böyle bir huzurla
Baş başa olmanın,
Karşılığını ödeyemezler..
"Göksu"dan, her tekneden
Yükselen sesler,
Sahillerden pencerelerden
Boğazı kucaklayan gözler,
Acaba nereye
Nereye gittiler?
Giden gidiyor işte,
Sahiller,
Yalılar,
Mavi su
Ve tepeler,
Gene oldukları yerdeler..
Boğaz sevgisiyle kaynaşan
Kalpler
Gözler
Ve sesler,
Bir avuç toprak
İçerisindeler..
Boğaziçi'nin
Üzerinden süzülüp geçecek,
Bir bulutun getireceği
Yağmuru beklemekteler.
Ankara - 1960
Necdet Evliyagil |