 Bir Şair Bir Rüzgârı Dinletir
Bir Şair Bir Rüzgârı Dinletir
yaşamakla bitiremediğim gözlerin anlıyor yenilikleri
eskise de kelimeler
çocuklar ister
gündüzün bitmemesini
ne kelimelerde
ne de rakamlarda
uykularda oyun yoktur
ben bir şiirde
bir istanbuldayım
haliç hariç
her taraf beni bekler
insanı uyanmak için
niçin taksim coşar
fener alaylarsız
pankartlarla
sloganlarla
yollar aşınmasa da
sabırlar aşınır
ben hayli gece
dağlarsa aydınlık
bir ses akıyor
iki küreğimin arasından
karanlıkta kendime yetişemiyorum
gidiyor peşinden
yitirilenlerin
kıraç güneşler dağlarda
ben erzurumda
her gece
mevsimler kapatıyordu
söylediklerimi
yıpranıyordu
sevdalar konuşuldukça
kalemimde insanlar
üçüncü dünya savaşından kalan
mahmur gözlerle
rüzgâr kesen şiirleri okuyordu
o şiirler
rezil birer resim gibi
usturayla damarı kesilmiş gibi
boş bir gülüş
bir ağlayış
bir inleyiş
aksayan armoniler eşliğinde
terk edilmiş zeynepler
terk edilmeyen tanrı
piranalarla öpüştürür
sokak başlarında.
Ankara - 05.11.1994
Osman Aktaş |