 Şubat Ayında Ankara'da Yazılan Bir Şiir
Şubat Ayında Ankara'da Yazılan Bir Şiir
Bu yıl erken bastırdı kış!
Yagmur yagıyor, yagmur yagdıkça seviyorum seni.
kar yagıyor, kar yagdıkça seviyorum seni.
karaya vurdukça, sular dondukça
üşüdükçe, birşeyler yitirdikçe, umudum kırıldıkça
çıkmaza girdikçe yaşam, yüregim sıkıştıkça,
sen degiştikçe daha çok seviyorum seni.
Donmuş suda çelik tadı var
agzımda eski tütün ve buruk çay tadı
her sabah yaya geçiyorum bütün Ankara'yı
kömür ve kükürt kokuları arasında
her akşam yaya geçiyorum bütün Ankara'yı
okuyarak bildirilerini direnen ögrencilerin
bakarak yırtık afişlere, şarkıcı resimlerine,
nereye gitsem içimde bir geçkalmışlık duygusu
bu yüzden bir saat erken gidiyorum gidecegim yere
ne zaman, nerede ve nasıl bilmiyorum, ama birden
yaşamın korkunç bir hızla degiştigini düşünüyorum
ve ikimizin aynı kişiler olmayacagımızı yarın.
Bu yıl erken bastıran kışı yaşıyoruz
Sanki ölümlü kahramanlarıyız kötü bir romanın
yeni bir dilin sözdizimine çalışıyoruz
gökyüzünü verip yüzünü alıyorum
görüntünü verip acıları siliyorum
yüzünü koyuyorum umutsuzlugun yerine
Usumda sesinin ve gövdenin
usumda sesinin ve gövdenin görkemli atlası...
Özdemir İnce |