 Bilirim...
Bilirim...
İşçi Kıza
Benden uzakta
çevrelersin kendini kalkanıyla nefretin
yeni aydınlanmaya başlamış
bir ilk yaz sabahında.
Elini atarsın saçına
silkinişindir bu bilirim
sıyrılışın düşler aleminden.
Bir çay ya da kahve
bilirim
değişmez tercihin
sonra sürtünen ayaklarınla
düşersin binlerce kez yürünmüş yollara.
Sıkılır
bir martınınki kadar dar kalbin
Hakaretler işitirsin
haksızlığa serpiştirilmiş
gülümsersin de
Anlamsız bir söze hüzün katarak
Yorgun adımlarınla
evine yollanırsın
dur söyleme bilirim
saat altı çeyrek.
Yalnızlık getirir ya yanında bıkkınlığı
ben de sevinirim bu saatlerde
beni ararsın diye.
Hiç aramadın
bilirim
hiç aramayacaksın
sen de şunu bil ki
Bitmeyecek umudum.
Saat on bire yaklaşıyor
yataktasındır şimdi
ya beni düşünüyorsundur
ya başkasını.
Güneş gösterince kendini
sararmış perdelerinin arkasından
elini atacaksın saçına
yeni aydınlanmaya başlamış
bir ilk yaz sabahında...
Kaynak: Eskimiş Şiirler
Şakir Özüdoğru |