 Şükûfe Nihal Başar Şiirleri
Çoban Nine
Bu tarlada doğmuştu, burada büküldü beli;
Hiç durmadan uludu bahtının kara yeli;
O, yerinde oyuldu bir çınar vakarıyla...
Es verdi, evlat verdi tükenmeyen cenklere;
Hastalıkla, kıtlıkla kaç torun gömdü yere;
Saçı bir örnek oldu dağların kariyle...
Kimi vardır su yurtta yetmiş yıllık ömrünün?
Ardında sürünerek üç koyunluk surunun
Allah’ıyla baş başa kalmıştır Çoban Nine
Bir sır gibi derindir karanlık bakışları;
Gönlünde birdir ömrün baharları, kışları;
Çekmiş ummanlar gibi her derdi sinesine...
Şükûfe Nihal Başar |