 Anladım....
Binmediğim hiçbir otobüs,
Beklemediğim hiçbir durak kalmadı bu şehirde
Gittikçe azalıyor hayat
Yıkık bir duvar kadar bile pişman değilsin benden gittiğine
Beni hep bulmamak için aradın
Yanılgımdın, yandığımdın
Ben neyi erken yaşadıysam hep ona geç kaldım
Ben kapıyı hiç kendi anahtarımla açmazdım ki
O zaman anladım gittiğini
Evin kapısı soğuk bir duvar, mevsim sonbahar
O zaman anladım gittiğini
Taş kaldırımdan on yedi adım atıp köşeyi dönüp çektiğini
Bir dönüm tütün paket paket ciğerlerimde o bile yetmedi
Tam vaktiyle tanıştığımda anladım gittiğini
Gece ile atıştığımda,
Hüznü dirhem dirhem atıştırdığımda
Koca evde sıkıştığımda anladım gittiğini
Evin kapısını tam on yedi kez kendim açtım
On yedi defa kapı komşuna daha gelmedi dedim
On bin defa kendime o gelecek dedim
Gitti demedim, diyemedim
On yedi mevsim de beklerim
On yedi ömür de tüketirim
Ben geldim demen için
On yedi yanımı veririm
Ama bilirim gelmeyeceksin
Sormayacaksın, aramayacaksın
Peki, bir ömür böyle nasıl yaşayacaksın
Ne unutacak kadar nefret ettin,
Ne de hatırlayacak kadar sevdin beni
İçinde öldürülecek bir anı bile bulamayan iki yarım kaldık
Tamamlayamadık bizi
Ne yani
Gözleri sana benzeyen bir kızımız olmayacak mı şimdi
Başkaları mı sevecek seni, başkaları mı tutacak ellerini?
Al geri veriyorum yanlış kapılara vurduğun kilitleri
İçimin mavisi senin okyanusundandı hâlbuki…
Anladım senin bana döneceğin falan yok
Perişan halimi de göreceğin yok
Sanma ki sen bensiz huzur bulacaksın
Bir ömür böyle nasıl yaşayacaksın
Anladım seni bana döneceğin yok
Perişan halimi göreceğin yok
Konu smtyksl tarafından (15.10.08 Saat 19:56 ) değiştirilmiştir..
|