 Cennetten Kovuldum
Cennetten Kovuldum
Güneşim soluyor ayazlarda,içim ürperiyor
Ne yüzüm gülüyor yolunda,ne yapsam olmuyor
Bir gemi kalkıyor içimden,meçhule gidiyor
Yüzüyor bilinmez uzaklara,canımı yakıyor
Uğrunda ölüm bile bana kolay
Karşısında dururum
Varsın böyle geçse de bütün ömür
Kendimi avuturum
Kalakaldım kışın ortasında yine
Yine aldandım sonunu bile bile
Cennetten kovuldum isyan ede ede
Hiç utanmıyorum...
Zeynep |