 Tualimdeki Bitmemiş Sokak!
Tualimdeki Bitmemiş Sokak!
Gitmem gerek” kadar sertçe yalnızlaştırıldığında
Gelip - Geçenler…
Merhaba demez yalnızlığına
yutkunursun boğazına gelen her neyse’leri
Görülmesi mahcup ağlayışlar boşalır gözlerinden ansızın
Utanırsın…
Yitirilenler ve yitirilecekler görürsün
Sokaklarda ve yahut köşe başlarında
Sokakların ıssız köşelerinde gezinirsin…
İçinde ve dışında ölmek isteğin…
Hüzün ve acı koktuğunda caddeboyu.
Ve kaçışa çok geçikmişse yaşama istediğin..
Olduğun yere düşecek kadar ağır değilsen..
Düş(ün) meyeceksin…
Nahit Can Aydın
|