 Sonbahar
Sonbahar
Alır gider beni sarı rüzgarlarıyla sonbahar
Gelir anılardan bir davet çocukluğum uyanır
Bir varmış bir yokmuş diye başlardı bütün masalallar
Hani nerde o mahsun ve daha bozulmamış rüyalar
Sedef sedef olur açardı nilüferler
Ve kanatları tülden fildişi kelebekler
Bir martı misali tek başıma uçardım
Hani nerde üstünde uçtuğum mor denizler
Sevgiden saygıdan bir altın kafes ördüm
İnanaçlarım kilit kilit oldu üstümde
Aşıp bedenimi bendeki beni gördüm
Hani nerde uğrunda azaldığım değerler
Ellerim soğuk şimdi
Üşüyor dudaklarım
Göğsüne düştü başım
O çiçekten yıllaım
Ey sonbahar...
Sezen Aksu |