İstasyon İnsanları Ruhidir benim adım
Hiç çıkamam evimden
Dostlar uydururum hayali
Mutluyumdur bu yüzden
Bir çiçek dürbününden
İnsanlara bakarken
Bir gün bir istasyon gördüm
Trenleri geciken
Yolcular ellerinde
Tek gidişlik bir bilet
Henüz bilmeseler de
Hayat bundan ibaret
İstasyon insanları burdalar tesadüfen
Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden
Eskiden, çok eskiden
Ben daha çok küçükken
Henüz cennet plajı
Otopark olmamışken
Mercanların arasında
Küçük balıklar vardı
En güzelleri el boyunda
Kavuniçi olanlardı
Bir gün bir rüya gördüm
O kavuniçi balık benmişim
Büyümem beklenmeden
Afiyetle yenmişim
İstasyon insanları burdalar tesadüfen
Aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden
Ruhidir benim adım
Bir sırrım var saklarım
Ama görünce anlarsınız
Yalnız dikkat acımayın
Acınmak canımı en çok acıtandır