 Ateşi Gözlerinden Almışım
Ateşi Gözlerinden Almışım
ateşi gözlerinden almışım hangi dağın volkanıydın
içime erirken üşürdün şimdi
yaktığından arta kalandır yüreğim
yokluğunun dumanı tüter gözlerimde
yalnızım yüreğimin cesedini taşıyorum göğüs tahtamda
sigara gibi söndürüyorum dibimdeki ateşi ve en uzak yıldızlar gibi
susuyorum
bağ bozumuyum
kuşlarca kirpiklerime tüner
yüzümün gurbet yollarına dökülür göz yaşlarım
susarsam
gece ormanlarınca ürperirim
içim acır
bilmez misin
acırsam sürülmüş tarlalarca derinden
acırım
yangın başlar yaralarımda
eylül seninle birlikte yağmurları da götürür
küle dönerim
meğer gözlerin zülfün telinden bir tuzaktı
kınından çıkmış pusuda bir bıçak
ellerinin suskun soğukluğunda
bozkır çalıları gibi
kararıp kaldım ara yerde
tutunduğum dağla sustum
dağ gibi sustum
artık tamamlanmıştır yalnızlığım
düşlerimin uçuruma sürüklendiği yerdeyim
şimdi yanımda olsan
ellerin gezinseydi alnımın sürgün çizgilerinde
acılarım böyle koymazdı bana
sevinç şarkıları terk etmezdi
keder denizinde boğulmazdım
kalbim buz dağım
sen olsaydın üşümezdim
yüreğimin gün gören yerinde gül büyüteceğim
bir gülümsemeyle yüzüme taşıyacağım
iki damlacık kirpiklerime tırmanacak sevinçten
ne iyi etmişim diyeceğim
doğacak günü beklemekle ne iyi
gök gözlerinde halaya dursun diye kırlangıçlar
kederi ve kahrı bir su iştahıyla yenerek
yeşertsin diye bu yürek
güneşli bir günde bekleyeceğim gelişini…
…..
TUNAY BOZYİĞİT --------------Tualimforum İmzam--------------
Ne kadar uzaksın öyle
Yollar bitmiyor
Günler bitti
Yıllar bitti
Gece gündüz ömür bitti
Seninle...
|