Bacalar ( Necip Fazıl Kısakürek )        Bacalar    Görürüm, çıkmışlar kararmışlar çatılardan, 
Kemik bir kol nasıl fırlarsa mezardan. 
Her ân, bir haberi kollar gibi yukardan, 
Dipsiz maviliğin esrarını kurcalar, 
Bacalar...   
Kimi ince, kimi uzun, kimi de kısa; 
Dalmışlar başbaşa afyon çekerek yasa. 
Onlar, insanların gözünde bir kartalsa, 
İnsanlar, onların gözünde karıncalar, 
Bacalar...   
Kimbilir, belki de evlerin cinleridir; 
Kolları bir dâvet gibi göğe yükselir, 
Ölüler, ölüler, arka arkaya gelir, 
Ruhların mehtaba daldığı taraçalar, 
Bacalar...   
Azap kuleleri, cüceleşmiş devlerin; 
Kör mazgallarında raksı var alevlerin. 
Öyle evciller ki, tepesinde evlerin, 
Kopuyor içinde görünmez facialar, 
Bacalar...   
Necip Fazıl Kısakürek            |