|
Kim Susturabilir Kim Susturabilir Kim susturabilir bizim türkümüzü kim Biz ki bu hasreti semahların seyrinden alıp gelmişiz Biz ki onu sitemkar anaların kirpiğinden derlemişiz Süzülsün de acının derin izler bıraktığı gül yanaklardan Yere dökülsün istememişiz Bizim türkümüzü rüzgar söyler her gece Ay vurdukça parıldar gün doğdukça hız alır Nevroz ateşleriyle sağaltarak çırpınan yarasını Can havliyle kardaş Kan içinde bir kartal gibi vadilere saldırır Türkülere ilişmeyin Türküler nehirdir gecenin bağrına akar Fazla eşelemeyin kardaş Taşınca ne siperler kalır ne dev barikatlar Deşmeyin diyorum deşmeyin Kim susturabilir bizim türkümüzü kim Biz ki nice amansız badirelerde serden geçmişiz Biz ki ilmikler boynumuza takılıyken bile türkü söylemişiz Sonra ırmak boylarında göğertip körpe otların serinliğinde Dağlara emanet etmişiz Biz ki her yangının külünden diri canlar yaratmışız Bizki mazlumların defterine kanlı resimlerle sıralanmışız Banaz yaylasından kerbelaya kar götürsün turnalar Ölürüz sanma kardaş Dostun attığı gülden yaralanmışız Türküleri dövmeyin Türküler gökyüzüdür karanlığa yıldızlar çakar Üstümüze gelmeyin kardaş Namuslu bir devrimcinin alnında kavga ışıldar İncitmeyin diyorum incitmeyin Kim susturabilir bizim türkümüzü kim Bizki karacaoğlanı aşkla veyseli toprakla yüceltmişiz Bizki köroğlunun narasıyla nice beyleri yere çökertmişiz Yine de masum bir bebek gibi avuç avuç sevdamızı Kalanlara vasiyet etmişiz Adam dediğin sapına kadar yiğit olmalı Ne karıncayı incitmeli ne ozanları yakmalı Öyle sansar gibi punduna getirmek de neymiş Adam dediğin kardaş Yüreği varsa eğer getirip ortaya koymalı Türküleri yakmayın Türküler çiçektir en umutsuz zamanlarda açar Kavgayı uzatmayın kardaş Yüzyıllardır tuz döke döke çürüdü bu yaralar Kanatmayın diyorum kanatmayın... Yusuf Hayaloğlu |
Mülayim (Yıldızları Sen mi Yaktın?) Mülayim (Yıldızları Sen mi Yaktın?) Yıldızları sen mi yaktın Mülayim Ozanlara sen mi kıydın Mülayim Bir dikili ağacın bile olmadı Herkes yedi sen mi doydun Mülayim Sert oldun da ne değişti Mülayim Mert oldun da ne değişti Mülayim Cart curt edip biraz nutuk atsaydın Hırt olsaydın yaşardın be Mülayim Ormanları sen mi yaktın Mülayim Çetelere sen mi taktın Mülayim Düşüneni yazanı ve çizeni Zindanlara sen mi tıktın Mülayim Sert oldun da ne değişti Mülayim Mert oldun da ne değişti Mülayim Cart curt edip biraz nutuk atsaydın Hırt olsaydın yaşardın be Mülayim Alem adamsın be Mülayim Kö p rülerden az mı geçtin Mülayim Zemzemlerden az mı içtin Mülayim Böyle susmak yakışır mı hiç sana Hayatından vaz mı geçtin Mülayim... Yusuf Hayaloğlu |
Neylersin Neylersin Bir gün bu mahsun sevdadan geriye Kalırsa sadece o hüzün kalır Sende anladın ki yapayalnızız Buluşmamız yasak görüşmemiz uzak Devrilmiş kadehler gibi dönüyor başımız Neylersin Ah güzelim incinmiş bir sesi vardır yagmurun yanaklarına Vurdugun da hissedersin Ve bir veda sözcügü saçlarına Titreyen bir öpücükle dokundugunda Bu ani dondurmaya yetmez nefesin Bir film sahnesi gibi akar gider ayrılık Neylersin Biz zaten hiçbir romanda kendi hayatımıza raslamadık bütün Şarkılar bizi yanlış anlatmıştı Ve bütün bulmacalar yarım bırakılmıştı Tenha sokaklarda üşüyüp durdu sırtımız Oysa tuttugumuz balıkları bile yeniden denize bagışlamıştık Biz hayata dair hiçbir yanlış yapmamıştık Neylersin Biz bu sonucu hak etmedik hayır etmedik Ömrümüz bu talana layık degildi Bazen acı vurdu bazende yagmur Hiç gülmedi yüzümüz hiç büyümedi gülümüz Bizi yalnızca akşamlar kucakladı biliyorsun Sabaha çıkmayan bir yoldu yürüdüğümüz Bazen acı dinmez bazende yagmur Sevgilim gülümse her şey unutulur Suskunuz bu akşam üstü hasrete yanmışız Neylersin Bir gün bu öykünün sonuna gelince Ansızın desem ki hoşçakal canım Unutursun mecburen unutursun Yıldızlar söner bu aşkta biter Bazı gün hatırlayınca sessizce aglarız Neylersin Ah bebegim ah Kekremsi bir tadı vardır gözyaşının Dudaklarına sızınca farkedersin İçindeki vurgun aşklar mezarlıgında Ayrılık ölümden üste yazılınca Gideni durdurmaya yetişmez sesin Bir inme gibi dolanır bedeninde pişmanlıklar neylersin Biz zaten hiçbir sinemaya tam vaktinde yetişemedik Bütün vapurlar bizden önce kalkmıştı Ve bütün biletler biz gelmeden satılmıştı Boşuna telaşlarda yorduk günlerimizi Oysa Nuh'un gemisinde bile bize yer kalmamıştı Ve hiçbir mutluluga adımız kaydolmamıştı Neylersin Biz bu aşkı sürdüremezdik inan sürdüremezdik Kalbimiz bu heyecana musait degildi Bize hep acılar kaldı bize hep yagmur Unutmasan bile artık unutur gibi yapacaksın Ve buruşturup buruşturup attıgım kagıtlarda Hiç bitiremedigim bir şiir olarak kalacaksın Bazen acı dinmez bazende yagmur Sevgilim gülümse her şey unutulur Suskunuz bu akşam üstü hasrete yanmışız Neylersin... Yusuf Hayaloğlu |
Sen Ağlama Yar Sen Ağlama Yar Dağlar beni koyver dedim Yar ağlamasın yaşlar akmasın Doymadım ömrüme nasıl ölim Yar ağlamasın dizin vurmasın Yollar tuzak ben ne edim Yar ağlamasın ciğer yanmasın Gülüm solmasın Ağlama yar gel ağlama yar Gadaların bana gelsin sen ağlama yar Gül kırılmasın Gönül kırılmasın Kar fırtına boran olsun Gülüme yağmasın Ben öleyim Oy ben öleyim Bu canıma kurşun değsin Dur ben öleyim Dağlarıma bahar gelsin Oy ben öleyim Ağlama yar Gadaların bana gelsin Sana gelen bana gelsin Sen ağlama gelsin Sen ağlama yar Gülüm darıldı Gönlüm yoruldu Kar fırtına boran vurdu Gülüm kırıldı Ben öleyim Oy ben öleyim Bu canıma kurşun değsin... Yusuf Hayaloğlu |
Sen ve Ben Sen ve Ben Herkes dört gözle tatili beklerdi Bense okulların açılmasını Çünkü seni görmek vardı koridorlarda Ve bana güleceği günü beklemek Ben okul bahçesindeki ağaca, baş harflerimizi Sen gönlüme sevdanın adını yazmıştın Ben sırama isimlerimizi Sen kalbime ilk aşkı yazmıştın Senden sonra sana yazdığım şiirlerden Haberin bile yok Ve yağmur yüzüme vuruyor Ve soğuk Okuldan sonra Her dolma kalem, her lacivert kravat Her beyaz gömlek ve yakalık Ve her 12 aralık Sen gelirsin aklıma Çocukluk işte, belki de ilk aşk Belki de ilk delilik Seversin demiştin ya hani bundan sonrada İnan ki o kadar kimseyi sevemedim Ve o iki kelimeyi senden sonra kimseye Ama kimseye söyleyemedim. Belki hiç olmadın benim için Belki de azdın Ama olsun Ben hep sana şiirler yazdım Ceketimi ve kravatımı saklıyorum hâlâ Birinin üzerinde tebeşir Birinin üzerinde ayran lekesi Ve seni seviyorum hala Elmayı da, havayı da, suyu da Ve bilmeni istemiyorum hala Sana şiirler yazdığımı Ve bilmeni istemiyorum bütün bunları Çünkü her şey böyleyken güzel En dokunulmamış,en yaşanmamış Ve ne tadılmamış haliyle. Bir sahilde el ele dolaşılmamış Ve bir kafede çay içilmemiş haliyle Her şey Böyleyken güzel belki de Ama sen gönlüme sevdanın adını yazmıştın Ben aşkına tutulmuş bir deli candım Sen gönlüme sevdanın adını yazdın Ben aşkına tutulmuş seni ararım. Seni seviyorum... Yusuf Hayaloğlu |
Şu Dağlarda Kar Olsaydım Şu Dağlarda Kar Olsaydım Şu dağlarda kar olsaydım olsaydım Bir asi rüzgâr olsaydım olsaydım Arar bulur muydun beni beni Sahipsiz mezar olsaydım olsaydım Şu yangında har olsaydım olsaydım Ağlayıp bizâr olsaydım olsaydım Belki yaslanırdın bana bana Mahpusta duvar olsaydım olsaydım Şu bozkırda han olsaydım olsaydım Yıkık perişan olsaydım olsaydım Yine sever miydin beni beni Simsiyah duman olsaydım olsaydım Şu yarada kan olsaydım olsaydım Dökülüp ziyan olsaydım olsaydım Bu dünyada yerim yokmuş yokmuş Keşke bir yalan olsaydım olsaydım... Yusuf Hayaloğlu |
Tezgahtar Nebahat Tezgahtar Nebahat Tezgahtar bir kızdı o Permalı saçlarıyla Kime baksa gülümserdi Prova ettiği bakışlarıyla Haftalığından ne düşerse Koparıp anasının elinden Konserlere giderdi Çılgın haykırışlarıyla Kır çiçekli bluzuyla Poz poz resimler çektirirdi Keşfedilmek için belki de Hep Beyoğlu'nda gezerdi Her akşam o pop şarkıcı Duvardaki posterden Uzanıp bir rüya gibi Dudağından öperdi Ah Nebahat hiç görmedi rahat Düşünür bulamazdı Kimdeydi bu kabahat Tezgahtar bir kızdı o Evi bir kenar mahallede Altı kardeş bir de ana baba Babası bir iş kazasından Kötürüm kalmış bir usta Karı kumar peşinde Boş vermiş bir abisi Devlete karşı gelmiş Diğer abisi mahpusta O kır çiçekli bluzuyla Artık resim çektirmese de Zaman her şeyi eskitti Duvardan söküp posteri Rüyasını sandığa kilitledi Derken mahalleden biriyle Heveslendi evlenmeye Hayırsız çıktı oğlan Zengin bir dula gitti Ah Nebahat ona gülmedi hayat Sonunda anladı ki Kendindeydi kabahat... Yusuf Hayaloğlu |
Topal Sevda Topal Sevda Dün sahilde karşılaştık Bir an gözüm ısırdı,sonra birden tanıdım Düşmemek için zor tuttum kendimi Bacaklarım titredi,bir ağaca yaslandım Yırtılan bir mektup gibi Sisli hatıraların gerisinden bakıyordu Eski bir sevdanın durulmamış nehirleri Çırpınarak yüreğime akıyordu Hatırladığım bir sonbahar günüydü, Karşımızdaki yeni eve taşındılar Bütün gün bakışıp duruyorduk Gözleri sanki birer kurşundular O zamanlar ben, zıpkın gibi bir çocuktum; Liseye yeni başlamıştım Onun saçlarını geriye savurup Çapkınca gülümsemesinden hoşlanmıştım Ne zaman cama çıksam, karşı balkonda Itırlı bir çiçek gibi tütüyordu Ne zaman buluşalım desem, olmaz diyordu Mektuplaşmak ona yetiyordu Bir Temmuz akşamıydı, unutmam Yazlık sinema daha yeni dağılmıştı; Bahçe kapısında sıkıştırıp öpmüştüm, İçeri kaçıp saatlerce ağlamıştı Sonraları çok kanuştuk, gezdik Bazen ağlaşıp bazen gülüştük Çılgın gibiydik, her fırsatta buluştuk, Uluorta öpüştük, herkesin diline düştük Ailesi baş edemedi, Mersin deki halasına gönderdi Hiç arayıp sormadım Ben o sıralar devrimci oldum. Mahalleden ayrılıp yıllarca evede uğramadım Dünyam değişmişti artık Memleketin gidişatını hiç mi hiçbeğenmiyordum Forumlara,yürüyüşlere katılıyor, Durmadan şiir okuyup,ajitasyon çekiyordum Ah o gençlik rüzgarı ah Ezilen insanları tek başıma kurtaracağmı sandım Anarşik bir eylem sırasında Seken kurşunlarla bacağımdan yaralandım Ameliyatın ardından yıllarca yattım içerde, Dosyam bir hayli kabarmıştı Beni o nemli koğuşlarda Vefakar anamdan başka hiç kimse aramamıştı İçerden çıkınca onu sordum Bir astsubayla evlenip buradan gitmişti Oysa kibrit ağusuyla koluma dağladığım İsmi hala silinmemişti Hayat devam ediyordu İçkiye vurmuştum, unutmayı denyordum Pencerenin önünde, kuruyan bir çiçek gibi Günden güne tükeniyordum Anam çökmüştü artık,ölmeden mürüvvet istiyordu Bazan oturup dertleşirdik Kimsesiz bir kadın varmış,körmüş, olur demiş Bende fazla uzatmadım,evlendik Geçmişe ait ne varsa; mektuptu,resimdi Bir bir ayırıp yaktım ateşte Nasıl gittiğini sorarsanız, ne bileyim, Kör topal gidiyor işte Ne varki, o hırçın saçları hep yüzüme savruluyor Balkona her baktığımda. Pişmanlık, bir eski yara gibi Hala kımıldayıp duruyor onu hatırladığımda Biiyorum, onunla olsaydım Böyle kavga edip durmazdım yüreğimle. Biliyorum, bu sevdayı ben yıktım, Ben öldürdüm bu hoyrat ellerimle. Dün sahilde karşılaştık Bir an boş bulundum,sendeler gibi oldum Öyle bir baktı ki, ben o gözlerde Bir ömrün bütün acılarını buldum Bir şeyler söylemek ister gibiydi Başını eğip, gitti çocuklarının yanına Nedendir bilmiyorum, fakat Gimek istemedi sanki, kocasının koluna Ardından koşup durduramadım, ona soramadım Öylece dona kaldım Çünkü o anarşik eylemden beri Ben artık deynekli bir topaldım... Yusuf Hayaloğlu |
Yaralı Kuş Garip Olur Yaralı Kuş Garip Olur Yaralı kuş garip olur Mihman eder usanmaz kar Bende de sana ağır geldim Üç gün oldu usandın yar Yaralı kuş dala değmez Bu dünya bir pula değmez Koklayıp da yare atma İncittiğin güle değmez yar Yaralı kuş seğer geçer Yar boynunu eğer geçer Senin bana ettiklerin Bir kurşundur değer geçer... Yusuf Hayaloğlu |
Yetiş Nerdesin Yetiş Nerdesin Ne dağlar yıkılır ne de duvarlar Of çeker ağlarım yetiş nerdesin Kurumuş pınarlar gelmez baharlar eyvah eyvah Ah eder ağlarım yetiş nerdesin Canım nerdesin sen gülüm nerdesin sen Bekle ben öyleyim ki o zaman gelesen Beyaz mintanına bos yastığına Yüs sürer ağlarım yetiş nerdesin Yandım atasına kul oldum yana Allah Allah Diz çöker ağlarım yetiş nerdesin? Yusuf Hayaloğlu |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 18:21 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2