|
Tentation Tentation Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç Sana diyeceklerim söylemekle bitmez. Yıllardır yaşamımdan çaldığım zamanlar Adına düğümlendi. Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç, Başka şehirleri özleyelim orada seninle. Bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar İkimize yetmez. Özdemir Asaf |
Tohum Tohum Öyle bir kelime söylesem ki diyorum, Dışarıda bir başkası kalmasa. Özdemir Asaf |
Ultra Ultra Bir kelimeye Bin anlam yüklediğim zaman Sana sesleneceğim. Özdemir Asaf |
Umut Yaprakları Umut Yaprakları Öyle bir ilkyaz ol ki korkut yaprakları Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları Sararıp dökülürken güz yapraklarında Ardında savrulsunlar, unut yaprakları Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar Seninle yeşerdiler, seninle soldular... Olsunlar senden sonra da umut yaprakları Özdemir Asaf |
Uyarmalı Uyarmalı Bir gün gelecek Ölmemiş hiç kimse yaşamayacak Yaşanmamış hiç kimse Ölmeyecek Özdemir Asaf |
Uykusuzluk Uykusuzluk Uykusuzluk ve pencerede bir kedi Gece boyu hiç konuşmadan durdu Yağmurlar yağdı, dindi Pencerede hep kedi Ne geceye girdi, ne uyudu Baktı, baktı, baktı Belli değildi doğmadığı, doğduğu Sanki ona bir zaman Hadi şimdi, yola çıkıp bir duygudan Pencerenin dışında duran Bir geceden indi, odaya girdi Dedi Hadi şimdi sende in uykudan Sevdi mi, sevmedi mi, belli etmedi Sürdürüp suskunluğunu Yeni huysuzluğu besledi aaa Kedi bu uykunun içindeydi Ankara yolundaydı bir gece Bir gün marmaris yolundaydı kedi Bütün uyku kapılarının önündeydi Mırmırları, tırmalamalarıyla Bir kadının düşlerindeydi Ve bütün hırçınlığıyla Anılarının önündeydi. Özdemir Asaf |
Uyumak Uyumak Uyku adı altında beni yoklamaz ölüm, Neleri yaşadımsa uyanıklıkta gördüm. Uyurken geçenlerin sormadım adlarını, Kaçı kaça böldümse yaşanırlıkta böldüm.. Uyku adı altında beni yoklarsa ölüm. Ki ben tüm uykuları hep uyanıkken gördüm.. Neden mi ben kendimin sorardım adlarını? Anlasınlar diyedir, ben nasıl, nerde öldüm. Özdemir Asaf |
Yalın Yalın Her seven Sevilenin boy aynasıdır. Sevmek Sevilenin o aynaya bakmasıdır. Özdemir Asaf |
Yalnız Yalnız Yanlızlık paylaşılmaz Paylaşılırsa yanlızlık olmaz Yanar sobasında Yalnız'ın üşüyen bakışları Lambasında karanlığa dönük Bir ışık titrek sönük sönük Penceresi dışına kapanmıştır Kapısı içine örtük Bir sözde saklanmış bir yalanı Bir gözde okuduğundan Bakmaz kendi gözlerine bile Özdemir Asaf |
Yalnıza Övgü Yalnıza Övgü Mutluluğun gözü kördür, Yalnızlık sağır. Ondandır biri tökezleyerek yürür, Öbürü uykusunda bile bağırır. Mutluluk yalnız kendisini görür; Unutur bu yüzden ilkin kendisini. Yalnızlık kendi tutukluğunda özgür, Boyuna bekler dönsün diye sesini. Mutluluk alışır kendisine, ölümden beter; Borçsuzluğuyla övünür, ama kedisi doğurmaz. Yalnızlığın gidecek bir yeri yoktur; Boyuna kapısına döner, açan olmaz. Mutluluğun mezarları, yalnızlığın heykeli var... Her ikisinin de saksılarında çiçek. Biri hep başka bir renkle solar, Öbürüyse ha açtı, ha açmayacak. Özdemir Asaf |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 16:42 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2