|
Özdemir Asaf Şiirleri ? Sen bakmasını bildikçe görünür yanmışlığım Tatmasını bilirsen tartılır inanmışlığım Sen bilmezsen, bilmedikçe bilmeyeceksen Uyandırır uyumuşluğunu uyanmışlığım Özdemir Asaf |
2=1 2=1 Kim o, deme boşuna... Benim, ben. Öyle bir ben ki gelen kapına; Başdan başa sen. Özdemir Asaf |
Adalet Adalet İnsansız adalet olmaz Adaletsiz insan olur mu? Olur, olmaz olur mu! Ama, olmaz olsun Özdemir Asaf |
Adsız-1 Adsız-1 Ben birşey anlatacaktım kime anlatacaktım Ben bir yere gidecektim nereye gidecektim Biri vardı yanımdaydı, kimdi o Bana birşeyler söylemişti ne demişti Özdemir Asaf |
Adsız-2 Adsız-2 Aglama, Aglamak Biraz öteye kaçmaktır. Aglamak, Hüzünle anlaşmak, Ve kucaklaşmaktır. Aglamak Sıgınmaktır ne olsa, Avuç açmaktır Uzak da olsa, yakın da olsa Biraz onu öteye itmektir. Kişinin en kolay mutsuzlugu Aglamaktır, geçiştirir umutsuzlugu. Daha zoru var, susmak zor Susmak bir agaç, dallarında, Susmak, aglamaları da tutuyor.. Özdemir Asaf |
Adsız-3 Adsız-3 Ben herşeyi bilecegimi bilirdim de Seni unutmasını bilecegimi Bilmezdim Söyledim de iyi mi oldu Özdemir Asaf |
Adsız-4 Adsız-4 Sende esen bende uguldayana eşgin Sende uyuyan bende uyanana uygun Sende ölen bir şey var Bende ölene döngün, bende dogana dolgun Bir şey var, bir eşin var, bir var var. Bende yanan yangın Bende yanan karşıt Ben yanana söngün Ben sönene dongun Özdemir Asaf |
Adsız-5 Adsız-5 Bir ömür boyu Çekersin aşk-ı sevda'dan Yanarsın bir yaşam boyu Yazarsın destan destan Uzaktan yakından İçinden dışından Gelir Bir bakışta okurlar Sağolsunlar Özdemir Asaf |
Ağlamak Ağlamak Ağlamak Bazı acılarda yetmez Bazı ölümlere Örtüsüdür bazı acıların Örter, örtülmez Savunur bir süre Ağlayanlar sevinmeli Sevin ağlıyabiliyorsan Acılar art arda dinmeli Durur bir nöbetçi gibi Durur bir bekçi gibi Zamana gülmeli-gülmeli. Sevin ağlıyabiliyorsan Unutmanın kardeşidir ağlamak Uyur uyanır yatağında duyguların Düşüncenin kucağında hep çocuktur Ağlamak. Özdemir Asaf |
Akıl Gözü Akıl Gözü Seni bulmaktan önce aramak isterim. Seni sevmekten önce anlamak isterim Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, Sana hep hep yeniden başlamak isterim. Özdemir Asaf |
Altro Altro Şarkı söylüyormuşum Sokaklarda, Görmüşler. Yere yere bakıyormuşum Yürürken, Duymuşlar. Sonrasını uydurmuşlar Özdemir Asaf |
Anahtar Anahtar Konuşmak susmanın kokusudur. Ya sus git, ya konuş gel, ortalarda kalma. Yalan korkaklığın tortusudur. Dürüst kaba ol, eğreti saygılı olma. Özdemir Asaf |
Ansızın Ansızın Ben sensiz olanlara seni aratıyorum, Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum, Seni saklayacağım, seni yazıp-andıkça Kendimi çoğaltıyor, seni kuşatıyorum. Unutturmayacağım, seni yaşatacağım, Kendimi çoğalttıkça seni kuşatacağım, Her zamanda, her yerde sen bende yaşadıkça Sen evreninde sana seni aratacağım. Özdemir Asaf |
Argo Argo Ağacı sevecektiniz, Yoldunuz, dal bırakmadınız... Yılına al bırakmadınız, Yemişini yiyecektiniz. Kadını sevecektiniz, Aldınız, ver bırakmadınız... Sevi'ye yer bırakmadınız, Ona ben değil, sen diyecektiniz Büyünürken zamanla, Küçüldünüz zamanla, Arıları kovdunuz dumanla, Kovanda bal bırakmadınız. Sobayı söndürdünüz, Isıyı öldürdünüz, Hava basıp üfürdünüz, Mangalda kül bırakmadınız. Parayla yamalı bohça'da, Kapanık, dar bir açıda, O caanım ikili bahçede Bir renk, bir gül bırakmadınız. Bir eliniz vardı, bir cebiniz, Başınıza vurdu keliniz, Alıp sattınız hepiniz, Depoda mal bırakmadınız. Özdemir Asaf |
Aşk Aşk Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin, Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin. Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır, bir güldürür; Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin. Özdemir Asaf |
Ayakta Durmak Ayakta Durmak Ayakta durmayı ben yazmıştım yıllar önce Kesin daha da önce başkaları yazmıştır Ayağa kalkmanınsa en , en büyüğü bence Bir çocuğun ilk ayağa kalkışıdır Özdemir Asaf |
Aynanın Oyunu Aynanın Oyunu Bir çocuk doğdu, bendim. Sıraya girdim insanlar içinde. Alay - bayrak büyüdüm Odalar, sofalar içinde. Bir ayna doğdu, gördüm. Sıraya girdi aynalar içinde. İşime geldi, aldım, Çarşılar, pazarlar içinde. Bunca yıl yüzüne baktım. Kendisini aşmadı Olanlar içinde. Bir sabah uyandım, Duruyordu karşımda Düşmancasına, Bir cam, Aldanmış, Kendini ayna sanmış.. Özdemir Asaf |
Bağlı Bağlı Beni öyle bir yalana inandır ki, Ömrümce sürsün doğruluğu. Özdemir Asaf |
|
Baki Baki Kendi bahçesinde dal olamayanın biri Girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor. Özdemir Asaf |
Ben Değildim Ben Değildim Bir akşam-üstü pencerenden bakıyordun Ağır ağır, yollara inen karanlığa. Bana benzeyen biri geçti evinin önünden. Kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya.. O geçen ben değildim. Bir gece, yatağında uyuyordun.. Uyanıverdin birden, sessiz dünyaya. Bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan, Ve karanlıklar içindeydi odan... Seni gören ben değildim. Ben çok uzaktaydım o zaman, Gözlerin kavuştu ağlamaya, sebepsiz ağlamaya. Artık beni düşünmeye başladığından Bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya.. Bunu bilen ben değildim. Bir kitap okuyordun dalgın.. İçinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı. Genç bir adamı öldürdüler romanda. Korktun, bütün yininle ağlamaya başladın.. O ölen ben değildim.. Özdemir Asaf |
Benden Sonra Mutluluk Benden Sonra Mutluluk Bunca yıl yaşadım Elime ne geçtiyse yitirdim Biraz daha yaşayacağım Yalnız bir şey biriktirdim Bir bakış, bir görüş, bir duyu, bir düşünce Belki aç kalacağım Suçlanacağım ölünce Biraz yazdım, artık hep yazacağım Hüzünden baş alamadım Görünce Özdemir Asaf |
Bil Bil Adının üstüne Anılar koyma. Sen mezar değilsin Anılar Adının ardından gelsin Sen duvar değilsin Özdemir Asaf |
Bir Adam Bir Adam Korku dağlarının yürekçisi, Ölüm denizlerinin kürekçisi; Öyle suskun oturuyor şişesinin başında, İçtiginin hem hırsızı, hem bekçisi, Onu kırmış olmalı yaşamında birisi. Dinledikçe susması, düşündükçe susması.. Tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi, Heykelini yontuyor yalnızlığın ustası. Özdemir Asaf |
Biri Biri Biri vardı, o ilk ağlamayı bulup Herkesi güldüren Sonra bunu unutup Ağlarcasına gülen Özdemir Asaf |
Boğaz Gezintisi Boğaz Gezintisi Ne günlermiş, ne günlermiş Yıldızlar, mehtap, çamlar altında Yıldızlar, mehtap, çamlar altında Ne günlermiş, ne günlermiş Gelip geçmiş! Vapurlar değil, Boğaz'dan geçen; Boğaz'dan yalılar geçiyor, Toplamış bulardan eteklerini... Dairesine çekilen bir saraylı gibi Yalılar gelmiyen alemlerine gidiyor Bırakıp bu sessiz gecelerini. Çekip almış kuşların kanatlarından rüzgarını Asırlık rüyalarında yalılar Uykuların mahmurluğu saçaklarını sarmış. Saz sesleri gelmiyor kıyılardan. Ne geçen yazlardan bir haber var, Ne gelecek baharlardan. Kim bilir kaç deniz geçmis uykularından. Başbaşa kalmış iki hisar Beklemekte sönük sahilleri. Artık eski harpleri anlatır taş duvarlar Kıyılarından geçen balıklara. O balıklar ki dedeleri Şarkılarla beslenmişti geceleri. Şimdi sulara düşen çürümüş tahtalar Dalgalarda son oltanın yemleri. Bir zamanlar şen yaşamış yalılar Işıklı bir ziyafet sofrasında. Renklerini deniz almış götürmüş, Küllerini alev alıp savurmuş. Deniz kenarında denizsiz kalmış yalılar. Ortaklığı ayrılmış kıt'aların Anadolu günden güne Rumeli'ye küsmüş Bugün biz değiliz bakan yalılara; Yalılar boynu eğik bize bakıyor Biz değiliz sarkan hatıralara... Göğüs gererek dalgalara Yalılar bir hayal için denize sarkıyor Yalılar bize bakıyor, denize bakıyor. Ne günlermiş, ne günlermiş Yıldızlar, mehtap, çamlar altında Ne günlermiş, ne günlermiş Gelip geçmiş! Özdemir Asaf |
Ç Ç Ben uyurken Duvarıma tırmandın Güllerimi yoldun Ve bütün şikayetin Sen uyurken Bahçene girenlerden Özdemir Asaf |
Çağrım Çağrım Biri olsa biri gelse İlim-ilim diri gelse, Sözün-sözün eri gelse Dimdik, yalın dursa ya. Gözüm-gözüm akılardan, Duyum-duyum takılardan, Uzak, yakın yakılardan Duru-duru baksa ya. Soğuk olsa, dese ısıt, Karanlıksa, dese işit, Buram-buram dese ışıt, İçin-için varsa ya. Birim-birim yanaş olsa, Dirim-dirim söyleş olsa, Adım-adım yaklaş olsa, Can-can, kan-kan baksa ya. Sular gibi paklayarak Kuşlar gibi şaklayarak, Adım dese, çoklayarak, Güneş-güneş yaksa ya. Özüm-özüm gözü göze, Süzüm-süzüm sözü aza, Düğüm-düğüm bizi bize, Birden tüme katsa ya. Özdemir Asaf |
Paylaşım için teşekkürler... Bunlar harika şiirler.... |
Çağrışımlar Çağrışımlar Çok küçük bir yalanı Çok büyük bir orantıda Dinlediniz mi.. Çok büyük bir yalanı Çok yalın bir doğrultuda Söylediniz mi.. Gecikmiş bir gizlemi, Birikmiş bir özlemi Sakladınız mı.. Gelmeyecek bir gideni, Olmayacak bir nedeni Beklediniz mi.. Bir gerçegi erken, Bir açlığı tokken Anladınız mı.. Hep mi hep ölecekmiş gibi, Hiç mi hiç ölmeyecekmiş gibi Yaşadınız mı.. Yalanı sürmeye sürmeye, Yanlışı görmeye görmeye Saklandınız mı.. Doğruluğun yönünde, Doğruların önünde Aklandınız mı.. Ortamsız bir yaşamda, Yaşamsız bir ortamda Harcandınız mı.. Özdemir Asaf |
Çırılçıplak Çırılçıplak Küstahlığımı nezaketim götürdü Sadece kendime bakakaldım. Kararsızlık bir an sürdü Gizlenen insanların ortasında ben kaldım, Çırılçıplak Selamımı tanıdıklar götürdü. Saygı bekleyince alçaldım. Kararsızlık bir an sürdü Kendini beğenmişler ortasında ben kaldım, Çırılçıplak. Ağlamayı ölenler götürdü. kendimi ölmez sanınca ufaldım, kararsızlık bir an sürdü. Ölülerle dirilerin arasında bir ben kaldım, Çırılçıplak. Sonsuzluğu ufuklar götürdü. Yarattığım dünyaların içinde daraldım. Kararsızlık bir an sürdü Başlangıç ile bitiş ortasında ben kaldım, Çırılçıplak. Aydınlığı bulutlar götürdü, Yıldızlara doğru yol aldım. Kararsızlık bir an sürdü. Varanlar ile duranlar arasında ben kaldım, Çırılçıplak. Özdemir Asaf |
Darı Darı Sevme Nokta almaz Çocuklar Sevmeye nokta koyan Sınıfta kalır. Onun, Virgülleri vardır Çocuklar. Sevmek noktalanmaz; O, noktadır. Özdemir Asaf |
Denizin Delisi Denizin Delisi Unutmak mı, delisin, Gitmesem de bekler orada deniz. Gelirsem bilmelisin Benim beklememdir burada deniz. Gitmek gibi geleceğim Denizin delisine. Delinin denizi gibi, O ne kadar giderse. Özdemir Asaf |
Diyek Diyek Türkiye'de İstanbul ne ise, İstanbul'da gece ne ise, Gecede yürümek ne ise, Yürürken düşünmek ne ise, Seni unutamamacasına düşünmek ne ise, Unutmamanın anlamı ne ise, Seni sevmek ne ise, Saklayayım, yok söyliyeyim derken Birden aşka düşmek ne ise. Her neyse .. Özdemir Asaf |
Do Do Dün sabaha karşı kendimle konuştum Ben hep kendime çıkan bir yokuştum Yokuşun başında bir düşman vardı Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum Özdemir Asaf |
Duavara Astığım Duavara Astığım Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş, Sersem. Ben seni beklerken ölmem ki.. Beklersem.. Özdemir Asaf |
Düello Düello Her tomurcuk, bir çiçeğin uykusuna Her çiçek, bir yemişin kuşkusuna Her yemiş, bir böceğin korkusuna Uykusuzca, kuşkusuzca, korkusuzca yürür. Özdemir Asaf |
Dün Sabaha Karşı Dün Sabaha Karşı Dün sabaha karşı kendimle konuştum Ben hep kendime çıkan bir yokuştum Yokuşun başında bir düşman vardı Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum Özdemir Asaf |
Deniz tekrar teşekkür paylaşımları için... Devamını bekleriz.... |
Düşüngü Düşüngü Hepsinin gelmesini bekleme; Bir kişi gelmeyecek. Sen alışmayasın diye, Korkmayasın diye, Düşünesin diye... Kendine yetmen için.. Herkesin kendinden kaçacağı yerlerde Sen kaçmayasın diye. Gelenler gitmeyecekmiş gibi.. Doğumlarda ölümlerde Duyasın diye. Bildiğini bildirmek için Bilmeme'yi ögrenmelisin Tam kalasın diye. Hepsinin gelmesini bekleme, Sen var olasın diye. Bir kişi gelmeyecek, Sen, bir olasın diye. Özdemir Asaf |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 05:18 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2