|
Saman Sarisi Saman Sarısı Seher vakti habersizce girdi gara ekspres kar içindeydi Ben paltomun yakasını kaldırmış perondaydım Peronda benden başka da kimseler yoktu Durdu önümde yataklı vagonun pencerelerinden biri perdesi aralıktı Genç bir kadın uyuyordu alacakaranlıkta alt ranzada Saçları saman sarısı kirpikleri mavi Kırmızı dolgun dudaklarıysa şımarık ve somurtkandı Üst ranzada uyuyanı göremedim Habersizce usulcacık çıktı gardan ekspres Bilmiyorum nerden gelip nereye gittiğini Baktım arkasından Üst ranzada ben uyuyorum Varşova'da Biristol Oteli'nde Yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığım yoktu Oysa karyolam tahtaydı dardı Genç bir kadın uyuyor başka bir karyolada Saçları saman sarısı kirpikleri mavi Ak boynu uzundu yuvarlaktı Yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığı yoktu Oysa karyolası tahtaydı dardı Vakit hızla ilerliyordu yaklaşıyorduk gece yarılarına Yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığımız yoktu Oysa karyolalar tahtaydı dardı İniyorum merdivenleri dördüncü kattan Asansör bozulmuş yine Aynaların içinde iniyorum merdivenleri Belki yirmi yaşımdayım belki yüz yaşımdayım Vakit hızla ilerliyordu yaklaşıyorduk gece yarılarına Üçüncü katta bir kapının ötesinde bir kadın gülüyor sağ elimde kederli bir Gül açıldı ağır ağır Kübalı bir balerinle karşılaştım ikinci katta karlı pencerelerde Taze esmer bir yalaza gibi geçti alnımın üzerinden Şair Nikolas Gilyen Havana'ya döndü çoktan Yıllarca Avrupa ve Asya otellerinin hollerinde oturup içtikti yudum Yudum şehirlerimizin hasretini İki şey var ancak ölümle unutulur Anamızın yüzüyle şehrimizin yüzü Kapıcı uğurladı beni gocuğu geceye batık Yürüdüm buz gibi esen yelin ve neonların içinde yürüdüm Vakit hızla ilerliyordu yaklaşıyordum gece yarılarına Çıktılar önüme ansızın Oraları gündüz gibi aydınlıktı ama onları benden başka gören olmadı Bir mangaydılar Kısa konçlu çizmeleri pantolonları ceketleri Kolları kollarında gamalı haç işaretleri Elleri ellerinde otomatikleri vardı Omuzları miğferleri vardı ama başları yoktu Omuzlarıyla miğferlerinin arası boşluktu Hattâ yakaları boyunları vardı ama başları yoktu Ölümlerine ağlanmayan askerlerdendiler Yürüdük Korktukları hem de hayvanca korktukları belli Gözlerinden belli diyemem Başları yok ki gözleri olsun Korktukları hem de hayvanca korktukları belli Belli çizmelerinden Korku belli mi olur çizmelerden Oluyordu onlarınki Korkularından ateş etmeğe de başladılar artsız arasız Bütün yapılara bütün taşıt araçlarına bütün canlılara Her sese her kımıltıya ateş ediyorlar Hattâ Şopen Sokağı'nda mavi balıklı bir afişe ateş ettiler Ama ne bir sıva parçası düşüyor ne bir cam kırılıyor Ve kurşun seslerini benden başka duyan yok Ölüler bir SS mangası da olsa ölüler öldüremez Ölüler dirilerek öldürür kurt olup elmanın içine girerek Ama korktukları hem de hayvanca korktukları belli Bu şehir öldürülmemiş miydi kendileri öldürülmeden önce Bu şehrin kemikleri birer birer kırılıp derisi yüzülmemiş miydi Derisinden kitap kabı yapılmamış mıydı yağından sabun Saçlarından sicim Ama işte duruyordu karşılarında gecenin ve buz gibi esen yelin İçinde sıcak Bir fırancala gibi Vakit hızla ilerliyordu yaklaşıyordum gece yarılarına Belveder yolunda düşündüm Lehlileri Kahraman bir mazurka oynuyorlar tarihleri boyunca Belveder yolunda düşündüm Lehlileri Bana ilk ve belki de son nişanımı bu sarayda verdiler Tören memuru açtı yaldızlı ak kapıyı Girdim büyük salona genç bir kadınla Saçları saman sarısı kirpikleri mavi Ortalıkta da ikimizden başka kimseler yoktu Bir de akvareller bir de incecik koltuklar kanapeler Bebekevlerindeki gibi Ve sen bundan dolayı Bir resimdin açık maviyle çizilmiş belki de bir taş bebektin Belki bir pırıltıydın düşümden damlamış sol mememin üstüne Uyuyordun alacakaranlıkta alt ranzada Ak boynun uzundu yuvarlaktı Yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığın yoktu Ve işte Kırakof şehrinde Kapris Barı Vakit hızla ilerliyor gece yarılarına yaklaşıyoruz Ayrılık masanın üstündeydi kahve bardağınla limonatamın Arasında Onu oraya sen koydun Bir taş kuyunun dibindeki suydu Bakıyorum eğilip Bir koca kişi gülümsüyor bir buluta belli belirsiz Sesleniyorum Seni yitirmiş geri dönüyor sesimin yankıları Ayrılık masanın üstündeydi cıgara paketinde Gözlüklü garson getirdi onu ama sen ısmarladın Kıvrılan bir dumandı gözlerinin içinde senin Cıgaranın ucunda senin Ve hoşça kal demeğe hazır olan avucunda Ayrılık masanın üstünde dirseğini dayadığın yerdeydi Aklından geçenlerdeydi ayrılık Benden gizlediklerinde gizlemediklerinde Ayrılık rahatlığındaydı senin Senin güvenindeydi bana Büyük korkundaydı ayrılık Birdenbire kapın açılır gibi sevdalanmak birilerine ansızın Oysa beni seviyorsun ama bunun farkında değilsin Ayrılık bunu farketmeyişindeydi senin Ayrılık kurtulmuştu yerçekiminden ağırlığı yoktu tüy gibiydi diyemem Tüyün de ağırlığı var ayrılığın ağırlığı yoktu ama kendisi vardı Vakit hızla ilerliyor gece yarıları yaklaşıyor bize Yürüdük yıldızlara değen Ortaçağ duvarlarının karanlığında Vakit hızla akıyordu geriye doğru Ayak seslerimizin yankıları sarı sıska köpekler gibi geliyordu Ardımızdan koşuyordu önümüze Yegelon Üniversitesi'nde şeytan taşlara tırnaklarını batıra batıra dolaşıyor Bozmağa çalışıyor Kopernik'in Araplardan kalma usturlabını Ve pazar yerinde bezzazlar çarşısının kemerleri altında rok end Rol oynuyor Katolik öğrencilerle Vakit hızla ilerliyor gece yarılarına yaklaşıyoruz Vuruyor bulutlara kızıltısı Nova Huta'nın Orda köylerden gelen genç işçiler madenle birlikte Ruhlarını da alev alev döküyor yeni kalıplara Ve ruhların dökümü madenin dökümünden bin kere zordur Meryem Ana kilisesinde çan kulesinde saat başlarını çalan Borozan gece Yarısını çaldı Ortaçağdan gelen çığlığı yükseldi Şehre yaklaşan düşmanı verdi haber Ve sustu gırtlağına saplanan okla ansızın Borazan iç rahatlığıyla öldü Ve ben yaklaşan düşmanı görüp de haber veremeden Öldürülmenin acısını düşündüm Vakit hızla ilerliyor gece yarıları ışıklarını yeni söndürmüş bir Vapur İskelesi gibi arkada kaldı Seher vakti habersizce girdi gara ekspres Yağmurlar içindeydi Prag Bir gölün dibinde gümüş kakma bir sandıktı Kapağını açtım İçinde genç bir kadın uyuyor camdan kuşların arasında Saçları saman sarısı kirpikleri mavi Yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığı yoktu Kapadım kapağı yükledim sandığı yük vagonuna Habersizce usulcacık çıktı gardan ekspres Baktım arkasından kollarım iki yanıma sarkık Yağmurlar içindeydi Prag Sen yoksun Uyuyorsun alacakaranlıkta alt ranzada Üst ranza bomboş Sen yoksun Yeryüzünün en güzel şehirlerinden biri boşaldı İçinden elini çektiğin bir eldiven gibi boşaldı Söndü artık seni görmeyen aynalar nasıl sönerse Yitirilmiş akşamlar gibi Vıltava suyu akıyor kö p rülerin altından Sokaklar bomboş Bütün pencerelerde perdeler inik Tıramvaylar bomboş geçiyor Biletçileri vatmanları bile yok Kahveler bomboş Lokantalar barlar da öyle Vitrinler bomboş Ne kumaş ne kristal ne et ne şarap Ne bir kitap ne bir şekerleme kutusu Ne bir karanfil Şehri duman gibi saran bu yalnızlığın içinde bir koca kişi Yalnızlıkta on kat Artan ihtiyarlığın kederinden silkinmek için Lejyonerler Kö p rü - Sü'nden martılara ekmek atıyor Gereğinden genç yüreğinin kanına batırıp Her lokmayı Vakitleri yakalamak istiyorum Parmaklarımda kalıyor altın tozları hızlarının Yataklı vagonda bir kadın uyuyor alt ranzada Yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığı yoktu Saçları saman sarısı kirpikleri mavi Elleriyse gümüş şamdanlarda mumlardı Üst ranzada uyuyanı göremedim Ben değilim bir uyuyan varsa orda Belki de üst ranza boş Moskova'ydı üst ranzadaki belki Duman basmış Leh toprağını İrest'i de basmış İki gündür uçaklar kalkıp inemiyor Ama tirenler gelip gidiyor bebekleri akmış gözlerin içinden geçiyorlar Berlin'den beri kompartımanda bir başımayım Karlı ovaların güneşiyle uyandım ertesi sabah Yemekli vagonda kefir denen bir çeşit ayran içtim Garson kız tanıdı beni İki piyesimi seyretmiş Moskova'da Garda genç bir kadın beni karşıladı Beli karınca belinden ince Saçları saman sarısı kirpikleri mavi Tuttum elinden yürüdük Yürüdük güneşin altında karları çıtırdata çıtırdata O yıl erken gelmişti bahar O günler Çobanyıldızına haber uçurulan günlerdi Moskova bahtiyardı bahtiyardım bahtiyardık Yitirdim seni ansızın Mayakovski Alanı'nda yitirdim ansızın seni oysa Ansızın değil çünkü önce yitirdim avucumda elinin sıcaklığını senin Sonra elinin yumuşak ağırlığını yitirdim avucumda sonra elini Ve ayrılık parmaklarımızın birbirine ilk değişinde başlamıştı çoktan Ama yine de ansızın yitirdim seni Asfalt denizlerinde otomobilleri durdurup baktım içlerine yoksun Bulvarlar karlı Seninkiler yok ayak izleri arasında Botlu iskarpinli çoraplı çıplak senin ayak izlerini birde tanırım Milisyonerlere sordum Görmediniz mi Eldivenlerini çıkarmışsa ellerini görmemek olmaz Elleri gümüş şamdanlarda mumlardır Milisyonerler büyük bir nezaketle karşılık veriyor görmedik İstanbul'da Sarayburnu akıntısını çıkıyor bir romorkör ardında üç mavna Gak gak ediyor da vak vak ediyor da martı kuşları Seslendim mavnalara Kızıl Meydan'dan romorkörün kaptanına Seslenemedim çünkü makinası öyle gümbürdüyordu ki sesimi duyamazdı Yorgundu da kaptan ceketinin düğmeleri de kopuktu Seslendim mavnalara Kızıl Meydan'dan görmedik Girdim giriyorum Moskova'nın bütün sokaklarında bütün kuyruklara Ve yalnız kadınlara soruyorum Yün başörtülü güler yüzlü sabırlı sessiz kocakarılar Al yanaklı kopça burunlu tazeler şapkaları yeşil kadife Ve genç kızlar tertemiz sımsıkı gayetle de şık Belki korkunç kocakarılar bezgin tazeler şapşal kızlar da var ama Onlardan Bana ne Güzeli kadın milleti erkeklerden önce görür ve unutmaz Görmediniz mi Saçları saman sarısı kirpikleri mavi Kara paltosunun yakası ak ve sedef düğmeleri kocaman Prag'da aldı görmedik Vakitlerle yarışıyorum bir onlar öne geçiyor bir ben Onlar öne geçince ufalan kırmızı ışıklarını görmez olacağım diye ödüm kopuyor Ben öne geçtim mi ışıldakları gölgemi düşürüyor yola gölgem koşuyor Önümde gölgemi yitireceğim diye de bir telâştır alıyor beni Tiyatrolara konserlere sinemalara giriyorum Bolşoy'a girmedim bu gece oynanan operayı sevmezsin Kalamış'ta Balıkçının Meyhanesine girdim ve Sait Faik'le tatlı tatlı Konuşuyorduk ben hapisten çıkalı bir ay olmuştu onun karaciğeri Sancılar içindeydi ve dünya güzeldi Lokantalara giriyorum estırat orkestraları yani cazları ünlülerin Sırmalı kapıcılara bahşiş sever dalgın garsonlara Gardroptakilere ve bizim mahalle bekçisine soruyorum görmedik Çaldı geceyarısını Stırasnoy Manastırı'nın saat kulesi Oysa manastır da kule de yıkıldı çoktan Yapılıyor şehrin en büyük sineması oralarda Oralarda on dokuz yaşıma rastladım Birbirimizi birden tanıdık Oysa birbirimizin yüzünü görmüşlüğümüz yoktu fotoğraflarımızı bile Ama yine de birbirimizi birden tanıdık şaşmadık el sıkışmak istedik Ama ellerimiz birbirine dokunamıyor aramızda kırk yıllık zaman duruyor Uçsuz bucaksız donmuş duruyor bir kuzey denizidir Ve Stırasnoy Alanı'na şimdi Puşkin Alanı kar yağmaya başladı Üşüyorum hele ellerim ayaklarım Oysa yün çoraplıyım da kunduralarımla eldivenlerim kürklü Çorapsız olan oydu bezle sarmış postallarında ayaklarını elleri çıplak Ağzında ham bir elmanın tadı dünya On dördünde bir kız memesi sertliği avuçlarındaki Gözünde türkülerin boyu kilometre kilometre ölümün boyu bir karış Ve haberi yok başına geleceklerin hiçbirinden Onun başına gelecekleri bir ben biliyorum Çünkü inandım onun bütün inandıklarına Sevdim seveceği bütün kadınları Yazdım yazacağı bütün şiirleri Yattım yatacağı bütün hapislerde Geçtim geçeceği bütün şehirlerden Hastalandım bütün hastalıklarıyla Bütün uykularını uyudum gördüm göreceği bütün düşleri Bütün yitireceklerini yitirdim Saçları saman sarısı kirpikleri mavi Kara paltosunun yakası ak ve sedef düğmeleri koskocaman görmedim On dokuz yaşım Beyazıt Meydanı'ndan geçiyor çıkıyor Kızıl Meydan'a Konkord'a iniyor Abidin'e rastlıyorum da meydanlardan konuşuyoruz Evveli gün Gagarin en büyük meydanı dolaşıp döndü Titof da dolaşıp Dönecek hem de on yedi buçuk kere dolanacak ama daha Bundan Haberim yok Meydanlarla yapılardan konuşuyoruz Abidin'le tavan arasındaki Otel Odamda Sen ırmağı da akıyor Notr Dam'ın iki yanından Ben geceleyin penceremden bir ay dilimiymiş gibi görüyorum Sen Irmağını rıhtımında yıldızların Bir de genç bir kadın uyuyor tavan arasındaki odamda Paris Damlarının Bacalarına karışmış Yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığı yoktu Saman sarısı saçları bigudili mavi kirpikleriyse yüzünde bulut Çekirdekteki meydanla çekirdekteki yapıdan konuşuyoruz Abidin'le Meydanda fırdönen Celâlettin'den konuşuyoruz Abidin uçsuz bucaksız hızın renklerini döktürüyor Ben renkleri yemiş gibi yerim Ve Matis bir manavdır kosmos yemişleri satar Bizim Abidin de öyle Avni de Levni de Mikroskobun ve füze lumbuzlarının gördüğü yapılar meydanlar renkler Ve şairleri ressamları çalgıcıları onların Hamlenin resmini yapıyor Abidin yüz elliye altmışın Meydanlığında Suda balıkları nasıl görüp suda balıkları nasıl avlayabilirsem öyle görüp Öyle avlayabilirim kıvıl kıvıl akan vakitleri tuvalinde Abidin'in Sen ırmağı da bir ay dilimi gibi Genç bir kadın uyuyor ay diliminin üstünde Onu kaç kere yitirip kaç kere buldum daha kaç kere yitirip kaç Kere Bulacağım İşte böyle işte böyle kızım düşürdüm ömrümün bir parçasını Sen ırmağına Sen Mişel Kö p rüsü'nden Ömrümün bir parçası Mösyö Düpon'un oltasına takılacak bir Sabah çiselerken aydınlık Mösyö Düpon çekip çıkaracak onu sudan Paris'in mavi suretiyle birlikte Ve hiçbir şeye benzetemiyecek ömrümün bir parçasını ne balığa Ne Pabuç eskisine Atacak onu Mösyö Düpon gerisin geriye Paris'in suretiyle birlikte suret Eski yerinde kalacak. Sen ırmağıyla akacak ömrümün bir parçası büyük mezarlığına ırmakların Damarlarımda akan kanın hışırtısıyla uyandım Parmaklarımın ağırlığı yok Parmaklarım ellerimle ayaklarımdan kopup havalanacaklar salına salına Dönecekler başımın üstünde Sağım yok solum yok yukarım aşağım yok Abidin'e söylemeli de resmini yapsın Beyazıt Meydanı'nda şehit düşenin Ve Gagarin Yoldaşın ve daha adını sanını kaşını gözünü Bilmediğimiz Titof Yoldaşın ve ondan sonrakilerin ve tavan Arasında yatan Genç kadının Küba'dan döndüm bu sabah Küba meydanında altı milyon kişi akı karası sarısı melezi ışıklı bir Çekirdek dikiyor çekirdeklerin çekirdeğini güle oynaya Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin İşin kolayına kaçmadan ama Gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil Ne de ak örtüde elmaların Ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkini Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin 1961 yazı ortalarında Küba'nın resmini yapabilir misin Çok şükür çok şükür bugünü de gördüm ölsem de gam yemem gayrının Resmini yapabilir misin üstat Yazık yazık Havana'da bu sabah doğmak varmışın resmini Yapabilir misin Bir el gördüm Havana'nın 150 kilometre doğusunda deniz Kıyısına yakın Bir duvarın üstünde bir el gördüm Ferah bir türküydü duvar El okşuyordu duvarı El altı aylıktı okşuyordu boynunu anasının On yedi yaşındaydı el ve Mariya'nın memelerini okşuyordu avucu nasır Nasırdı ve Karayip denizi kokuyordu Yirmi yaşındaydı el ve okşuyordu boynunu altı aylık oğlunun Yirmi beş yaşındaydı el ve okşamayı unutmuştu çoktan Otuz yaşındaydı el ve Havana'nın 150 kilometre doğusunda deniz Kıyısında bir duvarın üstünde gördüm onu Okşuyordu duvarı Sen el resimleri yaparsın Abidin bizim ırgatların demircilerin ellerini Kübalı balıkçı Nikolas'ın da elini yap karakalem Kooperatiften aldığı pırıl pırıl evinin duvarında okşamaya Kavuşan ve Okşamayı bir daha yitirmeyecek Kübalı balıkçı Nikolas'ın elini Kocaman bir el Deniz kaplumbağası bir el Ferah bir duvarı okşayabildiğine inanamayan bir el Artık bütün sevinçlere inanan bir el Güneşli denizli kutsal bir el Fidel'in sözleri gibi bereketli topraklarda şekerkamışı hızıyla Fışkırıp Yeşerip ballanan umutların eli 1961'de Küba'da çok renkli çok serin ağaçlar gibi evler ve çok Rahat evler Gibi ağaçlar diken ellerden biri Çelik dökmeğe hazırlanan ellerden biri Mitralyözü türküleştiren türküleri mitralyözleştiren el Yalansız hürriyetin eli Fidel'in sıktığı el Ömrünün ilk kurşunkalemiyle ömrünün ilk kâadına hürriyet Sözcüğünü Yazan el Hürriyet sözcüğünü söylerken sulanıyor ağızları Kübalıların Balkutusu bir Karpuzu kesiyorlarmış gibi Ve gözleri parlıyor erkeklerinin Ve kızlarının eziliyor içi dokununca dudakları hürriyet sözcüğüne Ve koca kişileri en tatlı anılarını çekip kuyudan yudum yudum içiyor Mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin Hürriyet sözcüğünün resmini ama yalansızının Akşam oluyor Paris'te Notr Dam turuncu bir lamba gibi yanıp söndü ve Paris'in bütün eski Yeni taşları turuncu bir lamba gibi yanıp söndü Bizim zanaatları düşünüyorum şiirciliği resimciliği çalgıcılığı filan Düşünüyorum ve anlıyorum ki Bir ulu ırmak akıyor insan eli ilk mağaraya ilk bizonu çizdiğinden beri Sonra bütün çaylar yeni balıkları yeni su otları yeni tatlarıyla dökülüyor Onun içine ve kurumayan uçsuz bucaksız akan bir odur. Paris'te bir kestane ağacı olacak Paris'in ilk kestanesi Paris kestanelerinin atası İstanbul'dan gelip yerleşmiş Paris'e Boğaz sırtlarından Hâlâ sağ mıdır bilmem sağsa iki yüz yaşında filân olmalı Gidip elini öpmek isterdim Varıp gölgesinde yatsak isterdim bu kitabın kâadını yapanlar yazısını Dizenler nakışını basanlar bu kitabı dükkânında satanlar para verip Alanlar alıp da seyredenler bir de Abidin bir de ben bir de bir saman Sarısı, belâsı başımın. Nazım Hikmet |
Sebastian Bach Sebastian Bach Güz sabahı üzüm bağında Sıra sıra büklüm büklüm Kütüklerin tekrarı. Kütüklerde salkımların, Salkımlarda tanelerin, Tanelerde aydınlığın. Geceleyin çok büyük çok beyaz evde, Herbirinde ayrı ışık, Pencerelerin tekrarı. Yağan bütün yağmurların tekrarı Toprağa, ağaca, denize, Elime, yüzüme, gözüme Ve camda ezilen damlalar. Günlerimin tekrarı Birbirine benzeyen, Benzemeyen günlerimin. Örülen örgüdeki tekrar, Yıldızlı gökyüzündeki tekrar Ve bütün dillerde 'seviyorum'un tekrarı Ve yapraklarda ağacın tekrarı. Ve her ölüm döşeğinde acısı tez biten yaşamanın. Yağan kardaki tekrar, İncecikten yağan karda, Lapa lapa yağan karda, Buram buram yağan karda Esen tipide savrularak Ve yolumu kesen kardaki tekrar. Çocuklar koşuyor avluda. Avluda koşuyor çocuklar. İhtiyar bir kadın geçiyor sokaktan. Sokaktan ihtiyar bir kadın geçiyor. Geçiyor sokaktan ihtiyar bir kadın. Geceleyin çok büyük, çok beyaz evde Herbirinde ayrı ışık, Pencerelerin tekrarı. Salkımlarda tanelerin, Tanelerde aydınlığın. Yürümek iyiye, haklıya, doğruya Dövüşmek yolunda iyinin, haklının, doğrunun Zaptetmek iyiyi, haklıyı, doğruyu. Sessiz gözyaşın ve gülümsemen gülüm, Hıçkırıkların ve kahkahan gülüm. Pırıl pırıl bembeyaz dişli kahkahanın tekrarı. Güz sabahı üzüm bağında Sıra sıra, büklüm büklüm Kütüklerin tekrarı. Kütüklerde salkımların, Salkımlarda tanelerin, Tanelerde aydınlığın, Aydınlıkta yüreğimin. Tekrardaki mucize gülüm, Tekrarın tekrarsızlığı! Nazım Hikmet |
Sen Benim Sarhoşluğumsun Sen Benim Sarhoşluğumsun Sen benim sarhoşluğumsun Ne ayıldım Ne ayılabilirim Ne ayılmak isterim Başım ağır Dizlerim parçalanmış Üstüm başım çamur içinde Yanıp sönen ışığına düşe kalka giderim Nazım Hikmet |
Sen Sen En güzel günlerimin Üç mel'un adamı var: Ben sokakta rastlasam bile tanımayım diye En güzel günlerimin bu üç mel'un adamını Yer yer tırnaklarımla kazıdım Hatıralarımın camını.. En güzel günlerimin Üç mel'un adamı var: Biri sensin, Biri o, Biri ötekisi.. Düşmanımdır ikisi.. Sana gelince... Yazıyorsun.. Okuyorum.. Kanlı bıçaklı düşmanım bile olsa, insanın Bu rütbe alçalabilmesinden korkuyorum.. Ne yazık!.. Ne kadar Beraber geçmiş günlerimiz var; Senin ve benim En güzel günlerimiz.. Kalbimin kanıyla götüreceğim ebediyete Ben o günleri.. Sana gelince, sen o günleri - Kendi oğluyla yatan, Kızlarının körpe etini satan Bir ana gibi satıyorsun!. Satıyorsun: Günde on kaat, Bir çift rugan pabuç, Sıcak bir döşek Ve üç yüz papellik rahat için... En güzel günlerimin Üç mel'un adamı var: Biri sensin, Biri o, Biri ötekisi... Kanlı bıçaklı düşmanımdır ikisi... Sana gelince... Ne ben Sezarım, Ne de sen Brütüssün... Ne ben sana kızarım Ne de zatın zahmet edip bana küssün.. Artık seninle biz, Düşman bile değiliz.. Nazım Hikmet |
Seni Düşünmek Seni Düşünmek Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey, Dünyanın en güzel sesinden En güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey... Fakat artık ümit yetmiyor bana, Ben artık şarkı dinlemek değil, Şarkı söylemek istiyorum... Nazım Hikmet |
Seni Düşünürüm Seni Düşünürüm Seni düşünürüm Anamın kokusu gelir burnuma Dünya güzeli anamın Binmişsin atlıkarıncasına içimdeki bayramın Fırdönersin eteklerinle saçların uçuşur Bir yitirip bir bulurum al al olmuş yüzünü Sebebi ne Seni bir bıçak yarası gibi hatırlamamın Sen böyle uzakken senin sesini duyup Yerimden fırlamamın sebebi ne? Diz çöküp bakarım ellerine Ellerine dokunmak isterim Dokunamam Arkasından camın Ben bir şaşkın seyircisiyim gülüm Alaca karanlığımda oynadığım dramın... Nazım Hikmet |
Senin Resmini Ben Yapacağim Senin Resmini Ben Yapacağım Kimseler yapamaz senin resmini Kıyıdan açılanın tanyerinden esenin Aramasınlar seni renklerin atlıkarıncasında Dayanmış tahta parmaklığa bir bağ taraçasında iklimler Bizden en uzak gezegenin kederi Aramasınlar seni uyaklarında ışıkla gölgenin Sen oyunun dışındasın oylumların da yüzeylerinde Bir yerlerde bir sevinç günün birinde fışkırır Kimseler yapamaz senin resmini Kıyıdan açılanın tan yerinden esenin Sen kendi resmini kendin de yapamazsın Gümüş kanatlı bir balık sıçrıyor enginde Aynaların içine girip ötelere gitme boşu boşuna geceleri Yitirilmiş erkekler gelir kadınlar koğuşuna geceleri Sen kendi resmini kendin de yapamazsın Bir açılıp bir kapanır kapılar yüreğinde Senin resmini ben yapacağım... Nazım Hikmet |
Sensiz Paris Sensiz Paris Sensiz paris gülüm bir havai fişeği Bir kuru gürültü kederli bir ırmak Yıktı mahfetti beni Pariste durup dinlenmeden gülüm seni çağırmak... Nazım Hikmet |
Sesimiz Sesimiz Çeneni avuçlarının içine alıp, Duvara dalıp kalma! . Çeneni avuçlarının içine alma! . Kalk! Pencereye gel! Bak! Dışarda gece bir cenup denizi gibi güzel, Çarpıyor pencerene dalgaları.. Gel! Dinle havaları: Havalar seslerin yoludur, Havalar seslerle doludur: Toprağın, suyun, yıldızların Ve bizim seslerimizle... Pencereye gel! Havaları dinle bir: Sesimiz yanındadır, Sesimiz seninledir... Nazım Hikmet |
Sevgilim Yalan Söylersem Sevgilim Yalan Söylersem Sevgilim yalan söylersem sana Kopsun ve mahrum kalsın dilim Seni seviyorum demek bahtiyarlığından Sevgilim yalan yazarsam sana Kurusun ve mahrum kalsın elim Okşayabilmek saadetinden seni Sevgilim yalan söylerse sana gözlerim İki nadim gözyaşı gibi avuçlarıma aksınlar Ve göremesinler seni bir daha... Nazım Hikmet |
Seviyorum Seni Seviyorum Seni Seviyorum seni Ekmeği tuza banıp yer gibi Geceleyin ateşler içinde uyanarak Ağzımı dayayıp musluğa su içer gibi Ağır posta paketini Neyin nesi belirsiz Telaşlı, sevinçli, kuşkulu açar gibi Seviyorum seni Denizi ilk defa uçakla geçer gibi İstanbul'da yumuşacık kararırken ortalık İçimde kımıldayan birşeyler gibi Seviyorum seni Yaşıyoruz çok şükür der gibi... Nazım Hikmet |
Sicaklarda Sıcaklarda Bu sıcaklarda seni düşünüyorum Çıplaklığını Boynunu bileklerini Minderde ak bir kuş gibi yatan ayağını Senin söylediklerini. Bu sıcaklarda seni düşünüyorum Bilmiyorum aklımda en çok kalan ne Gözümün önüne gelen Boynun mu bileklerin mi Çıplak ayağın mı Bana benim olurken söylediklerin mi? Bu sarı sıcaklarda seni düşünüyorum Bu sarı sıcaklarda bir otel odasında seni düşünüp Yalnızlığımı soyunuyorum Biraz da ölüme benzeyen yalnızlığımı. Nazım Hikmet |
Sofra Sofra Şu Varna deli etti beni, divâne etti. Sofrada domates, yeşil biber, kalkan tavası, Radyoda "Ha uşaklar!" Karadeniz havası, Rakı kadehte aslan sütü, anason, uy anason kokusu! Ahbapça, kardeşçe konuşulan dilim... A be islâh be, islâh be hâlim... Şu Varna deli etti beni divâne etti... Nazım Hikmet |
Son Otobüs Son Otobüs Gece yarısı,son otobüs. Biletçi kesti bileti. Beni ne bir kara haber bekliyor evde, Ne rakı ziyafeti. Beni ayrılık bekliyor. Yürüyorum ayrılığa korkusuz ve kedersiz. İyice yaklaştı bana büyük karanlık. Dünyayı telaşsız, rahat seyredebiliyorum artık Artık şaşırtmıyor beni dostun kahpeliği, Elimi sıkarken sapladığı bıçak. Nafile, artık kışkırtamıyor beni düşman. Geçtim putların ormanından baltalayarak Nede kolay yıkılıyorlardı. Yeniden vurdum mihenge inandığım şeyleri, Çoğu katkısız çıktı çok şükür. Ne böylesine pırıl pırıl olmuşluğum vardı, Ne böylesine hür. İyice yaklaştı bana büyük karanlık. Dünyayı telaşsız, rahat seyredebiliyorum artık. Bakınıyorum başımı kaldırıp işten, Karşıma çıkıveriyor geçmişten Bir söz Bir konu Bir el işareti. Söz dostça Koku güzel, El eden sevgilim. Kederlendirmiyor artık beni hatıraların daveti Hatıralardan şikayetçi değilim. Hiçbir şeyden şikayetim yok zaten, Yüreğimin durup dinlenmeden Kocaman bir diş gibi ağrımasından bile. İyice yaklaştı bana büyük karanlık. Artık ne kibri nazırın, ne katibin şakşağı. Tas tas ışık döküyorum başımdan aşağı, Güneşe bakabiliyorum gözüm kamaşmadan. Ve belki, ne yazık, Hatta en güzel yalan Beni kandıramıyor artık. Artık söz sarhoş edemiyor beni, Ne başkasının ki, nede kendiminki. İşte böyle gülüm, İyice yaklaştı bana ölüm. Dünya, her zamankinden güzel, dünya. Dünya, iç çamaşırlarım, elbisemdi, Başladım soyunmağa. Bir tren penceresiydim, Bir istasyonum şimdi. Evin içerisiydim, Şimdi kapısıyım kilitsiz. Bir kat daha seviyorum konukları. Ve sıcak her zamankisinden sarı, Kar her zamankinden temiz. Nazım Hikmet |
Nazim'in Son şiiri Son Şiiri ( Nazım'ın son şiiri ) Gelsene dedi bana Kalsana dedi bana Gülsene dedi bana Ölsene dedi bana Geldim Kaldım Güldüm Öldüm... Nazım Hikmet |
şaşip Kalmak Şaşıp Kalmak Sevebilirim, Hem de nasıl, Dile benden ne dilersen, Canımı, gözlerimi Kızabilirim, Ağzım köpürmez, Ama devenin öfkesi haltetmiş benimkinin yanında, Devenin öfkesi, kinciliği değil. Anlayabilirim Çoğu kere burnumla, Yani en karanlığın, en uzaktakinin bile kokusunu alarak Ve döğüşebilirim, Doğru bulduğum, haklı bulduğum, güzel bulduğum herşey için, Herkes için, Yaşım başım buna engel değil, Ama gel gör ki çoktan unuttum şaşıp kalmayı. Şaşkınlık, alabildiğine yuvarlak açık ve alabildiğine genç Gözleriyle bırakıp gitti beni. Yazık. Nazım Hikmet |
Vatan Haini Vatan Haini "Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ. Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz, dedi Hikmet. Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ." Bir Ankara gazetesinde çıktı bunlar, üç sütun üstüne, kapkara haykıran puntolarla, Bir Ankara gazetesinde, fotoğrafı yanında Amiral Vilyamson'un 66 santimetre karede gülüyor, ağzı kulaklarında, Amerikan amirali Amerika, bütçemize 120 milyon lira hibe etti, 120 milyon lira. "Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz, dedi Hikmet Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ." Evet, vatan hainiyim, siz vatanperverseniz, siz yurtseverseniz, ben yurt hainiyim, ben vatan hainiyim. Vatan çiftliklerinizse, Kasalarınızın ve çek defterlerinizin içindekilerse vatan, Vatan, şose boylarında gebermekse açlıktan, Vatan, soğukta it gibi titremek ve sıtmadan kıvranmaksa yazın, Fabrikalarınızda al kanımızı içmekse vatan, Vatan tırnaklarıysa ağalarınızın, Vatan, mızraklı ilmühalse, vatan, polis copuysa, Ödeneklerinizse, maaşlarınızsa vatan, Vatan, Amerikan üsleri, Amerikan bombası, Amerikan donanması topuysa, Vatan, kurtulmamaksa kokmuş karanlığımızdan, ben vatan hainiyim. Yazın üç sütun üstüne kapkara haykıran puntolarla : Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ... Nazım Hikmet |
Vera Için Vera İçin Bir ağaç var içimde Fidesini getirmişim güneşten. Salınır yaprakları ateş balıkları gibi Yemişleri kuşlar gibi ötüşür. Yolcular füzelerden Çoktan indi içimdeki yıldıza. Düşümde işittiğim dille konuşuyorlar, Komuta, böbürlenme, yalvarıp yakarma yok. İçimde ak bir yol var. Karıncalar buğday taneleriyle Bayram çığlıklarıyla kamyonlar gelir geçer Ama yasak, geçemez cenaze arabası İçimde mis kokulu Kızıl bir gül gibi duruyor zaman. Ama bugün cumaymış, yarın cumartesiymiş, Çoğum gitmiş de azım kalmış, umurumda değil Nazım Hikmet |
Vera Uyandi Vera Uyandı İskemleler ayakta uyuyor Masa da öyle Serilmiş yatıyor sırtüstü kilim Yummuş nakışlarını Ayna uyuyor Pencerelerin sımsıkı kapalı gözleri Uyuyor sarkıtmış boşluğa bacaklarını balkon Karşı damda bacalar uyuyor Kaldırımda akasyalar da öyle Bulut uyuyor Göğsünde yıldızıyla Evin içinde dışında uykuda aydınlık Uyandın gülüm İskemleler uyandı Köşeden köşeye koşuştular Masa da öyle Doğrulup oturdu kilim Nakışları açıldı katmer katmer Ayna seher vakti gölü gibi uyandı Açtı kocaman mavi gözlerini pencereler Uyandı balkon Toparladı bacaklarını boşluktan Tüttü karşı damda bacalar Kaldırımlar akasyalar ötüştü Bulut uyandı Attı göğsündeki yıldızı odamıza Evin içinde dışında uyandı aydınlık Doldu saçlarına senin Dolandı çıplak beline ak ayaklarına senin... Nazım Hikmet |
Yaşamaya Dair I - Ii - Iii Yaşama Dair I - II - III -I- Yaşamak şakaya gelmez, Büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın Bir sincap gibi mesela, Yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden, Yani bütün işin gücün yaşamak olacak. Yaşamayı ciddiye alacaksın, Yani o derecede, öylesine ki, Mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda, Yahut kocaman gözlüklerin, Beyaz gömleğinle bir laboratuarda İnsanlar için ölebileceksin, Hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için, Hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken, Hem de en güzel en gerçek şeyin Yaşamak olduğunu bildiğin halde. Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, Yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin, Hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil, Ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için, Yaşamak yanı ağır bastığından. 1947 -II- Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız, Yani, beyaz masadan, Bir daha kalkmamak ihtimali de var. Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini Biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına, Hava yağmurlu mu, diye bakacağız pencereden, Yahut da sabırsızlıkla bekleyeceğiz En son ajans haberlerini. Diyelim ki, dövüşülmeye değer bir şeyler için, Diyelim ki, cephedeyiz. Daha orda ilk hücumda, daha o gün Yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün. Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu, Fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz Belki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu. Diyelim ki hapisteyiz, Yaşımız da elliye yakın, Daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının. Yine de dışarıyla birlikte yaşayacağız, İnsanları, hayvanları, kavgası ve rüzgarıyla Yani, duvarın ardındaki dışarıyla. Yani, nasıl ve nerede olursak olalım Hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak... 1948 -III- Bu dünya soğuyacak, Yıldızların arasında bir yıldız, Hem de en ufacıklarından, Mavi kadifede bir yaldız zerresi yani, Yani bu koskocaman dünyamız. Bu dünya soğuyacak günün birinde, Hatta bir buz yığını Yahut ölü bir bulut gibi de değil, Boş bir ceviz gibi yuvarlanacak Zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız. Şimdiden çekilecek acısı bunun, Duyulacak mahzunluğu şimdiden. Böylesine sevilecek bu dünya 'Yaşadım' diyebilmen için... 1948 Nazım Hikmet |
Yine Sana Dair Yine Sana Dair Sende; ben, kutba giden bir geminin sergüzeştini, Sende; ben, kumarbaz macerasını keşiflerin, Sende uzaklığı, Sende; ben, imkansızlığı seviyorum. Güneşli bir ormana dalar gibi dalmak gözlerine Ve kan ter içinde, aç ve öfkeli, Ve bir avcı iştahıyla etini dişlemek senin. Sende, ben, imkansızlığı seviyorum, Fakat asla ümitsizliği değil... Nazım Hikmet |
Yine Memleketimin üstüne Söylenmiştir Yine Memleketimin Üstüne Söylenmiştir Memleketim, memleketim, memleketim, Ne kasketim kaldı senin ora işi Ne yollarını taşımış ayakkabım, Son mintanım da sırtımda paralandı çoktan, Şile bezindendi. Sen şimdi yalnız saçımın akında, Enfarktinda yüreğimin, Alnımın çizgilerindesin memleketim, Memleketim, Memleketim... Nazım Hikmet |
Yumdum Gözlerimi Yumdum Gözlerimi Yumdum gözlerimi Karanlıkta sen varsın Karanlıkta sırtüstü yatıyorsun Karanlıkta bir altın üçgendir alnın ve bileklerin Yumulu göz kapaklarımın içindesin sevdiceğim Yumulu göz kapaklarımın içinde şarkılar Şimdi orda herşey seninle başlıyor Şimdi orda hiçbir şey yok senden önceme ait Ve sana ait olmayan... Nazım Hikmet |
Yürümek Yürümek Yürümek; Yürümeyenleri arkasında boş sokaklar gibi bırakarak, Havaları boydan boya yarıp ikiye Karanlığın gözüne bakarak yürümek.. Yürümek; Dost omuzbaşlarını omuzlarının yanında duyup, Kelleni orta yere Yüreğini yumruklarının içine koyup yürümek .. Yürümek; Yolunda pusuya yattıklarını, Arkadan çelme attıklarını bilerek yürümek .. Yürümek; Yürekten gülerekten yürümek ... Nazım Hikmet |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 19:00 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2