|
Kıskanç Kıskanç Sakın bir söz söyleme... Yüzüme bakma sakın! Sesini duyan olur, sana göz koyan olur, Düşmanımdır seni kim bulursa cana yakın, Anan bile okşarsa benim bağrım kan olur... Dilerim Tanrı'dan ki, sana açık kucaklar Bir daha kapanmadan kara toprakla dolsun, Kan tükürsün adım candan anan dudaklar, Sana benim gözümle bakan gözler kör olsun! Faruk Nafiz Çamlıbel |
Kış Bahçeleri Kış Bahçeleri Dinmiş denizin şarkısı, rüzgar uyumakta, Rıhtım boyu sonsuz bir üzüntüyle karaltı Körfez düşünür, Kanlıca mahzundur uzakta, Mazi gibi sislenmiş Emirgan Çınaraltı. Can verdi kışın sundugu taşlarla zehirden Her gonca kızıl bir gül açarken yolumuzda, Üstündeki son dallar agarmış diye birden Pas tuttu nihayet suların rengi havuzda. Yerlerde gezen hatıralar var korulukta; Yapraklar, atılmış nice mektuplara eştir. Mehtaba çalan sapsarı benziyle ufukta, Binlerce dalın verdigi tek meyva güneştir. İçlenme tabiattaki yekpare kederden, Yas tutma dagilmiş diye kuşlarla çiçekler. Onlar dönecektir yine gittikleri yerden, Onlarla giden günlerimiz dönmeyecektir... Faruk Nafiz Çamlıbel |
Koşma Koşma Kirpiğine sürme çek, Kına yak parmağına: Bu yıl yaşın girecek, Kız, gelinlik çağına. Anlatıyor duruşum, Ben sana vurulmuşum; Ko, düşsün gönül kuşum Saçlarının ağına. Yaş olsam gözden akmam. Göz olsam gayre bakmam, Vatanımsın, bırakmam Ellerin kucağına! Faruk Nafiz Çamlıbel |
Melek Melek Annesi dün Zeynebe "Melek yavrum!" diyordu, İşitince bu sözü Kız merak etti, sordu: -Melek yavrum ne demek? Doğrusu anlamadım. Melek kanatlı olur; Hani benim kanadım? Cevap verdi annesi: - Üç yavrum daha vardı, Onlar kanatlanarak Elimden uçmuşlardı. Hepsi yalnız bıraktı, Bu talihsiz kadını, Bari sen uçma diye Kopardım kanadını! Faruk Nafiz Çamlıbel |
Memleket Türküsü Memleket Türküsü El gibi dolaşma Anadolu'nda, Arkadaş, yurdunu içinden tanı. Dinle bir yosmayı pınar yolunda, Dinle bir yaylada garip çobanı. Bir ıssız ev gibi gezdiğin bu yurt, Yıllarca döktürür sana gözyaşı, Yavrunun derdiyle ah eder Bayburt, Turnanın özlemi yakar Maraş'ı... Bir gölü andırır bil ki dört yanın, Bağrını delmezse yanık türküler. Varlığı bu korla tutuşmayanın, Kirpiği yaşarsa, gözleri güler... Kaynak: Bir Ömür Böyle Geçti, s. 52 Faruk Nafiz Çamlıbel |
Oğluma Oğluma Biliyorsun ki, oğlum, ortada ne sen varsın, Ne seni yeryüzüne getirecek bir anne: Bir gün cihana gelmen mukadderse, anlarsın, Bu gelişten gözümü, gönlümü yıldıran ne? Her gün saban başında topladığın kederler Seni yorgun çıkarır sabahın altısına Çalışkan ellerine bakanlar kirli derler, Leke derler alnında güneş karaltısına. İnce belin bükülmez zamanın dizlerinde, Öpülen eteklere ayağını silersin. Yoksulluğun yüzerek sonsuz denizlerinde Gördüğün her kıtaya açıktan diş bilersin. Ayağında çarıklar dökülür parça parça, Gözyaşların çürütür gömleğinin kolunu. Bir lokmanın ardında dolaşır haftalarca, Sürgün gibi gezersin kendi Anadolu'nu! Fazilet arkadaşın, hakikat yoldaşınla Seyredersin yabancı bir ufkun baharını, Bulutları delsen de yükselen dik başınla Sonunda mal edersin bir dişiye varını. Akşamları bir camın önünde seni değil, Elindeki çıkını gözetleyen karındır. Hakkın önünde eğil, zulmün önünde eğil! Taçlar bile cihanda eğilen başlarındır... Derdim, omuzlarına yük olmasın bu varlık, Derdim, oğlum ne haktan, ne kuldan bir şey umsun. Nasip olmaz kimseye bu kadar bahtiyarlık Ki sen benim doğmamış, doğmayacak oğlumsun... Faruk Nafiz Çamlıbel |
Piç Piç Sıcak bir el değmeden henüz ilk gözyaşına Kundağını serdiler bir musalla taşına Gözlerin bir caminin eşiğinde açıldı Atıldın doğduğun gün hayata tek başına Yanında anan olsa gene ömrün bahardı Sana dar günlerinde açık bir kucak vardı Bağrına "oğlum" diye bastı İsa’yı Meryem Bir babasız yavrudan bir peygamber çıkardı. Sana soylu olanlar der ki "soysuz kişi bu" Onların belli çünkü gelmişi geçmişi bu Biz neden soyluyuz da, sana soysuz diyorlar? Aslını hiç arama, tesadüfün işi bu. Haydi adsız doğmanın derdini duya duya Yat ölüme benzeyen bir uğursuz uykuya Yazık ki boğazına bir ip geçirmediler Yazık ki atmadılar seni bir kör kuyuya. Tanır gibi yüzüne bakınca her geçici Yarın öksüz kalbinin burkulacaktır içi İki kattır azabın günahı işleyenden Anana "kahpe" derler, sana "kahpenin piçi"... Faruk Nafiz Çamlıbel |
Sen Nerdesin? Sen Nerdesin? Caddeden sokaklara doğru sesler elendi, Pencereler kapandı, kapılar sürmelendi. Bir kömür dumanıyla tütsülendi akşamlar, Gurbete düşmüşlerin başına çöktü damlar... Son yolcunun gömüldü yolda son adımları, Bekçi sert bir vuruşla kırdı kaldırımları. Mezarda ölü gibi yalnız kaldım odamda: Yanan alnım duvarda, sönen gözlerim camda, Yuvamı çiçekledim, sen bir meleksin diye, Yollarını bekledim görüneceksin diye. Senin için kandiller tutuştu kendisinden, Resmine sürme çektim kandillerin isinden. Saksıda incilendi yapraklar senin için, Söylendi gelmez diye uzaklar senin için... Saatler saatleri vurdu çelik sesiyle, Saatler son gecenin geçti cenazesiyle, Nihayet ben ağlarken toprağın yüzü güldü, Sokaklardan caddeye doğru sesler döküldü... Faruk Nafiz Çamlıbel |
Son Aşık Son Aşık Hasretinle geçiyorken bu gençlik çağım, Ey sevdiğim, ben ümitsiz değilim gene Ak düsünce saçların kumral rengine Kollarında son aşıkın ben olacağım. Ey başında şimdi sevda rüzgarları esen, Böyle her gün yollarımdan geçsen de süzgün Sen benimsin büsbütün terk olunduğun gün ... O mukadder günü, bilmem, düşündün mü sen? Ben bir beyaz saçlı aşık, sen bir ihtiyar ... O gün bana yaklaşırken ey ilahi yar, Esirgeme gözlerimden bir son buseni, Kirpiğinden yavaş yavaş bir damla aksın, Çünkü, ruhum, sen de o gün anlayacaksın Ki hiç kimse benim kadar sevmemiş seni! Faruk Nafiz Çamlıbel |
Son Beklediğim Son Beklediğim Ufkumda bulutlar kümelerken kara bahtım, Ben her gönül ufkunda doğan sabahtım. Devran herkese taslarla zehir sundu da birden Ben herkese bir neşe yarattım o zehirden. Bir köPage Rankingü kurup, zulmetin ardında, seherle, Bildim gülüp eğlenmeyi ömrümce kederle. Alnımdaki her çizgi beyaz bir gece saklar, Bir başka şafaktır saçımın gördüğü aklar. Farkım ne, emel kaynağı bir körpe çocuktan, Madem ki henüz gelmedi son yolcum ufuktan? Ömrümce neden yılları zincir gibi çektim, Madem ki bir aşk uğruna can vermeyecektim? Bir müjde taşır her gün uzaktan bana rüzgar; Elbet gelecek, gelmedi, bir beklediğim var! Son beklediğim gelmeden, ölsem de yüzünde, Devran bulacak yar ile ağyarı hüzünde. İsmim gezecek pembe dudaklarda elemle, Gözler dolacak bir çocuk ölmüş gibi nemle, Bir günde doğup can veren altın kelebekler, Bizden daha genç bir şair öldü diyecekler! Faruk Nafiz Çamlıbel |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 08:55 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2