|
Toprak Toprak Ne ben toprakdan ayrı, Ne toprak benden uzak, Geçsin yılın her ayı, Ayaklarımda toprak. Toprak haz verir bana, Toprak, çimen ve çiçek, Toprak başka bir ana, Sevgisi kucak kucak. Topraktan gelir yeşil, Topraktan fışkırır su, Ruhumu okşayan dil, Bir ilahi beste bu. Yeni sulanmış bahçe, Toprak ve gül kokusu, İnsan onu sevince, Ayrılamaz toprak bu... Çevrem yemyeşil çimen, Ağaçlar yaprak, yaprak... Orda dinlenirim ben, Ayaklarımda toprak. Ana ağaca güle, Ana bütün insana, Öldüğümde bile, Alır beni koynuna. Darıca - 1990 Kenan Erzurum |
Yitirdiklerimize (Ağıt) Yitirdiklerimize (Ağıt) Faylar ayrılıp dallandı, Şehirler köyler sallandı, Enkaz kan ile allandı Yaralılar can veriyor. Gece vaktinde uykuda, Hiç olacak şey mi bu da, Salon salon, oda oda Toprak altı ün veriyor! Aman Tanrım bu da neci, Görülmedi böyle acı, Ana baba kardeş bacı, Enkazlarda can veriyor. Sanki bize değdi nazar, Evlerimiz oldu mezar, Karanlık da yüzbinler var, Gök ağlıyor tan veriyor. Koşun dostlar, çabuk yetin, Eliniz uzatın tutun, Enkazı kaldırın atın, Ölüm bizden gül deriyor. Toprak ana, toprak ana, Nasıl kıydın bunca cana, Sitemim Allah'a sana, Saatler hazan veriyor. Bolu İstanbul arası, Sarılmaz derin yarası, Yok mudur bunun çaresi, Bilim nerde, ne duruyor? 1999 Kenan Erzurum |
Yoksul Yoksul İsteğin bir giysi, bir parça ekmek, Bitmez hayalini süsleyen yoksul.. Her gün senin için üzüntü demek, Herkesler Allah'a, sen herkese kul. Ne hatırın vardır, ne dostun senin, Herkesler yüksektir, yok astın senin, Nasihati sana büyüklerinin, Tevekküle sığın orda huzur bul. Izgara bilmezsin, salam bilmezsin, Eğlence bilmezsin, alem bilmezsin, Senin yaşamın o, elem bilmezsin, Yediğin kuru ekmek, açlık da kabul. Gebze - 1990 Kenan Erzurum |
Yolculuk Yolculuk Tükenen gözyaşları, yüzlerde kuruyan nem, Kime isyan edilir, kime söylenir bilmem, "Yeter duyulan hüzün, yeter çekilen elem" Ama bunlar boşuna, hiç böyle olmadı ki! Çaresiz beklenirken yüzlerde o endişe, Bu ayrılık gününde, nereden olsun neşe, Şarkılarda isyan var böyle sessiz gidişe, Hiç kimse o diyara neşeyle gelmedi ki! Ne mevsimi belli, ne ayı, ne günü var, Bunlar yetmezmiş gibi ne de gidilen diyar, Kimi hıçkırıklarla kimi sessizce ağlar, Bu çaresiz gidişte hiç kimse gülmedi ki! Belli ki bu yolculuk yepyeni alemlere, Nasıl denir üzülme, geride kalanlara, Sorsam diye düşünmek boşuna gidenlere Oraya gidenlerden hiç kimse gelmedi ki! Kalanlar üzüntülü, yürekler acı dolu, Kimseler dönemiyor bu uzun ince yolu, Orda yürekler atmaz, orada herkes ölü, Bu yolculuktan sonra kimse dirilmedi ki! Bahçeşehir - Ekim 1999 Kenan Erzurum |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 01:16 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2