William Blake
(d. 28 Kasım 1757 - ö. 12 Ağustos 1827)
İngiliz şair, ressam ve mistik vizyoner

Blake, Londra'da Golden Square'deki 28a Broad Street'de orta sınıf bir ailenin dört çocuğundan biri olarak dünyaya geldi. Babası mensucatçı annesi de ev hanımıydı. Aile inanç olarak Moravian sektine bağlı bir hristiyanlardı.Ve din ayrımcılığı yapmayan bir insandı.
Blake genç yaşından itibaren vizyonlar gördüğünü iddia etmiştir. Londra, Peckham Rye'da meleklerle dolu bir ağaç gördüğünü söylediğinde henüz yaklaşık sekiz veya on yaşındaydı. Hayat hikâyesini kaleme alan Gilchrist'e göre Blake bu deneyimden sonra eve dönmüş ve gördüklerini ailesine aktarmıştı ancak babasının dayağından annesinin yardımıyla kurtulabilmişti. Bir başka seferinde Blake harmancıları çalışma sırasında izlerken aralarında meleki figürlerin dolaştığı görmüştü.

Blake çocukluğunda gerçek yaşamdaki figürler yerine babasından ödünç aldığı Yunan antik eserlerindeki çizimleri kopyalamayla resme başlamış ve Raphael, Michelangelo, Marteen Heemskerk ve Albercht Dürer'in çizimlerini keşfetmişti. İnatçı doğası sebebiyle ailesi onu okula göndermek yerine çizim sınıflarına yollamıştı.
4 Ağustos 1772'de Great Queen Street'de oymacı James Basire'ın çırağı olarak oymacılığa başladı ve yirmibir yaşında profesyonel bir oymacı oldu.
İngiliz şair, ressam, gravürcü sanat yaşamı boyunca resim ve edebiyat alanının yüksek sanatçılar sınıfından uzak durdu. Devrimci hareketlere karıştı (1785-1794) ve kendisini satılmayan yapıtına adamadan önce ancak bir kez sergi açtı. İlk tezbihlerinde (Songs of Innocence 1789 ve Songs of Experience 1794) şanssız insanların masumiyetiyle çıkarcı ve adeletsiz kent dünyasının getirdiği mutsuzluğu karşılaştırırken, bu içeriğe uygun gördüğü ve ölmüş küçük kardeşinin kendisine ilham ettiğini söylediği "cehennemi" bir teknik kullandı: metni ve süslemeleri asitle kazıyor, renkleri de elle ilave ediyordu. Bütün yaptıklarında egemen olan üç şey vardı: gerçekdışı biçimlerden kaçınma, herhangi bir alanda otorite düşmanlığı ve isteğin, arzunun yüceltilmesi. Bunlar resim dilinde çizginin vurgulanması, çevre çizgisinin belirtilmesi ve gotik biçimin benimsenmesi olarak yansıdı. Blake'in Hıristiyanlığı da özgürce bir Hıristiyanlıktır. (No Naturel Religion, 1789; The Marriage of Heaven and Hell, 1793; Europe: A Prophery, 1794) İnsan üzerindeki baskıyı gizleyen, yokmuş gibi gösteren her türlü gizliliğe ve kurumlaşmış dinlere karşı duyduğu nefret yüzünden Blake, uzlaşmacılığa kayan çağdaş gizemciliğin bu gelişimine de karşı çıkmıştır. (The Book of Urizen, 1794; The Book of Los, 1795; Jerusalem, 1804-1820) Tekdüzelik arzusunun (İmparatorluk, Akıl, Urizen) karşısına, Acıma ve Öfke'yi benliklerinde karıştıran İsyancı Oğullar (Los, Orc) dikilir. Bütün görüntü düzenini erdişi imgesinde toplaması Blake'e, ilk kez olarak, Devrim'in kökeninde libido'nun bulunduğunu, Devrim'in bu libido'dan kaynaklandığını söylemesine olanak vermiştir. Bir "yumuşak kaplan" ile simgelediği bu enerjinin görevi, Arzu ile Mutsuzluk'u birbirinden koparmaktır. Bu bakımdan Blake'in yapıtı, romantik istanın ve kehanetin en saf, en katıksız belirtisi sayılabilir.


Eserleri
c.1788: All Religions Are One
There Is No Natural Religion
1789: Songs of Innocence
The Book of Thel
1790–1793: The Marriage of Heaven and Hell
1793: Visions of the Daughters of Albion
America: a Prophecy
1794: Europe: a Prophecy
The First Book of Urizen
Songs of Experience
1795: The Book of Los
The Song of Los
The Book of Ahania
c.1804–c.1811: Milton: a Poem
1804–1820: Jerusalem: The Emanation of The Giant Albion
An Island in the Moon (1784)
Never seek to tell thy love
Tiriel (circa 1789)

Alıntı.