|
Eulalie - Bir şarki EULALIE - BİR ŞARKI Kendi başıma yerleşmişim Bir keder dünyasına, Ve durgun sular gibiydi ruhum, Ta ki güzel ve zarif Eulalie benim Utangaç gelinim olanaca- Ta ki sarı saçlı körpe Eulalie benim Güler yüzlü gelinim olanaca. Ah, az-daha az parlak Yıldızları gecenin O pırıl pırıl gözlerinden Ve ne buharın bulutsu ışıltısı İnci rengiyle ve morla Ay-yansımalı, Yarışabilir mütevazi Eulalie'nin en sıradan saç buklesiyle Yarışabilir parlak gözlü Eulalie'nin en özensiz ve Önemsiz buklesiyle. Ne Kuşku-ne Acı Gelir bundan böyle, Çünkü ruhu verir bana ağlama isteğini, Ve bütün gün Işıldar, güçlü ve parlak Astarte uzayda, Sevgili Eulalie'sine bakarken anaç gözleri- Körpe Eulalie'sine bakarken menekşe gözleri... Edgar Allan Poe |
F...s. O.......d Için F...S. O.......D İÇİN Sevilmek mi? -Öyleyse bırakma yüreğini Şimdiki yolundan ayrılmaya. Olduğun herşeyken şimdi, Olmadığın şey olma. Böylece kibarlığın, lütfun, Aşkın güzelliğin, sonsuz bir Övgü konusu olacak yeryüzünde, Ve aşk-basit bir görev... Edgar Allan Poe |
Gelin Baladi GELİN BALADI Yüzük parmağımda, Ve alnımda gelin çelengi; Muhteşem mücevherler ve satenşer Hepsi emrinde, Ve ben mutluyum şimdi. Ve Lordum ki beni çok sever; Ama andını ilk kez içtiğinde, Hissetim göğsümün kabardığını- Çünkü bir ölüm çanı gibi öttü sözler Ve ses onunkiymiş gibi geldi. Savaşta düşmüştü o kuytu ağaçlıkta Ve mutludur şimdi. Ama konuşup bana güvence verdi, Ve solgun alnımı öptü, Derken bir hayal hali geldi üzerime, Ve kilise avlusuna taşıdı beni, Ve ona dedim ki iç çekerek (merhum D'Elormie sanıp onu) "Oh, mutluyum şimdi". Ve böylece söylendi bu sözler, Ve bu evlilik andı; Ve, inancım yıkılsa da, Ve, kırılsa da kalbim, Delil olarak burada yüzük Ki mutluyum şimdi, Bak, mutluluğumu kanıtlayan Şu altından simgeye. Tanrım, uyanabilseydim keşke. Çünkü bilmeden düş görüyorum nasıl olduğunu, Ve fena sarsılıyor ruhum Atılmasın diye yanlış bir adım,- O unutulan ölü Mutlu olmayabilir belki diye... Edgar Allan Poe |
GÖL GÖL Bu yaban dünyada bir köşe vardı. Gençliğimizin baharında gittiğim, Kara kayalarla sarılmış ve Yüksek çamların kuleleriyle çevrilmiş- Öylesine güzeldi ki yalnızlığı Vahşi bir gölün, onu daha az sevemzdim. Ama kara kefenini serdiğin gece üzerine Herşeye serdiğin gibi, Ve gizemli rüzgar Ahenkle mırıldanarak gittiğinde, O zaman- aho zaman- uyanırdım. Issız göl dehşetine. Ama korku değildi İnsanı titreten bir zevkti bu dehşet- Öyle bir duygu ki ne madenler, mücevherler Ne de- hatta senin aşkın Kandırabilirdi anlatmaya beni O zehirli dalgadaydı ölüm Bir mezarlık çukurumda- Yalnız imgelemi böyle teselli bulan, Kimsesiz ruhu bu karanlık gölden Bir Adeb yaratan, O'nun için... Edgar Allan Poe |
Helen Için HELEN İÇİN Helen, senin adın Eskinin Nicean yelkenlileri gibidir, benim için Usulca, kokulu denizin üzerinden O yol yorgunu gezgini taşır Kıyısına kendi memleketinin Gezmeyi özler yapayalnız denizlerin üstünde Yunanlı yüzün, sümbül saçların Senin havaların getirmişti beni eve Yunanistanın görkemine ve Roma yüceliğine. İşte, oradaki pırıltılı pencere nişinde Nasıl da bir heykel gibi, görürüm dineldiği Ah, Pysche, kutlu topraklar olan bölgelerden Akik lamba elinde... Edgar Allan Poe |
Ilahi İLAHİ Sabahleyin,öğlenleyin,akşam karanlığında, Benim ilahimi duyarsın, Maria. Kederde ve sevinçte, iyide ve kötüde, Tanrının anası benimle ol. Saatler pırıltıyla uçtuğunda, Ve tek bir bulur karartmadığında göğü, Aylak olmasın diye ruhum, Lütfun götürürdü onu sana ve seninkine; Şimdi, fırtınaları kaderin Geçmişimi ve günümü karartınca, Bırak ışısın geleceğim Senin ve senin olanın tatlı ümidiyle. Edgar Allan Poe |
Isimsiz İSİMSİZ Sevilmek mi? Öyleyse bırakma yüreğini Şimdiki yolundan ayrılmaya. Olduğun herşeyken şimdi, Olmadığın şey olma. Böylece kibarlığın, lütfun, Aşkın güzelliğin, sonsuz bir övgü konusu olacak yeryüzünde, Ve aşk,basit bir görev... Edgar Allan Poe |
Kuzgun KUZGUN Bir zamanlar kasvetli bir geceyarısı, unutulmuş eski bilgilerin Tuhaf ve antika ciltleri üzerine düşünüyordum, Yorgun ve sıkıntılı Uyumak üzereydim, neredeyse başım düşüyordu ki, Bir tıkırtı geldi birden, sanki kibarca Oda kapımı çalan-çalan birisi gibi. 'Odamın kapısını tıklatan' diye söylendim 'bir konuk- Başka bir şey değil, yalnızca bu.' Ah, iyice anımsıyorum ki o hazin Aralıktı; Ve zemine vuruyordu sönen her bir közün yansısı. Sabahı istiyordum şevkle ; -Boş yere Aramıştım Ödünç bir avuntuyu kederden- Yitik Lenore'un kederinden- O eşsiz ve pırıl pırıl kızın, meleklerin Lenore Diye andığı Buralarda, anılmayacak artık adı. Ve mor perdelerin belirsiz, hüzünlü, ipeksi Hışırtısı Önceden hiç duyulmamış tuhaf kokularla dolduruyor- Tir tir titretiyordu beni : Öyle ki: çarpıntımı bastırmak için tekrarladım. 'Oda kapımdan girme izni isteyen bir konuk bu Oda kapımdan girme izni isteyen Geç bir konuk: Başka bir şey değil, budur bu.' O sıra cesaretimi toplayıp: daha fazla Oyalanmadan, 'Sir' dedim, 'ya da Madam, affınızı dilerim Ama Gerçek şu ki dalıyordum ve siz öylesine yumuşak Bir tıkırtıyla geldiniz, Ve öylesine hafifçe tıklattınız-tıklattınız Oda kapımı ki, Duyduğumdan pek emin değilim sizi'-diyerek kapıyı Açtım burda; Karanlıktan başka bir şey yoktu orda. Orda durdum, korku ve merakla karanlığın içine Baktım uzun süre, Kuşkuyla, kurarak hiçbir ölümlünün cüret edemediği Hayalleri; Ama sükunet bozulmadı ve sessizlik bir ipucu Vermedi, Ve fısıltıyla söylenen tek sözdü orda 'Lenore? ' Buydu fısıldadığım, mırıltılı bir yankıyla geri gelen O söz 'lenore' Başka bir şey değil, yalnızca bu. Odama dönerken alev alev yanarak Ruhum Aynı tıkırtıyı işittim yine ilkinden biraz daha Kuvvetlice. 'Kesinlikle' dedim, 'kesinlikle bir şey var penceremin Kafesinde; Öyleyse neymiş bakalım ve bu esrarı Çözelim; - Rüzgardır, başka bir şey değil bu.' Açıverince kepengi, eski devirden kalma Azametli bir kuzgun Kanat çırpıp sallanarak adım attı İçeriye; Ne bir selam verdi ne bir an durdu ya da Oturdu; Ama bir Lady'nin ya da Lord'un edasıyla Tünedi kapımın üstüne- Oda kapımın üstünde bir Pallas büstüne kondu- Konup oturdu hepsi bu. Derken ciddi ve haşin suratıyla bu abanoz kuş, Kaderimi gülümsemeye dönüştürdü, 'Sorgucun kırkılmışsa da hiç kuşkusuz' dedim Korkak değilsin sen, Gecenin kıyısından gelen Suratsız ve yaşlı kuzgun- Gecenin Plutonian kıyısındaki saygı değer adın nedir, Söyle bana.' Kuzgun dedi ki 'birdahaasla.' Çok şaşırmıştım bu çirkin kuşun konuştuğunu duyup Böylesine açıkça, Pek alakalı olmasa-yanıtı pek anlamlı olmasa da; Çünkü kabul etmeliyiz ki yaşayan kimse henüz Mazhar olmadı oda kapısının üstünde bir Kuş Kuş ya da hayvan görmeye oda kapısının üstündeki Büstte, Bir isimle 'birdahaasla' diye. Ama kuzgun, sessiz büstün üstünde tek başına Yalnızca bu sözü söyledi, sanki bu bir tek sözle İçini dökmüş gibi. Sonra başka birşey söylemedi- ne de bir tüyünü Oynattı Ben mırıldanana dek, 'önceden uçtu diğer Dostları Sabahleyin beni terk edecek, umutlarımın Önceden uçup gittiği gibi.' O zaman... Edgar Allan Poe |
Liman Kirintilari LİMAN KIRINTILARI Bahamalı martılar beni çağırdı Bir ikinci bahar gecesi. Yalan söyledim Yırtık blucinli tayfalara Seni sevmediğimi söyledim. Oysa rıhtımlar En şarkılı dalgalarla yıkanıyordu Midye kabuklarında sakladım gözyaşlarımı; Hastaydım Kırık kötümser bir öksürük yapışmıştı boğazıma Seni unutmak gerekiyordu... Bahamalı martılar beni çağırdı Bir ikinci bahar gecesi. İskele fenerlerinin altında oturup Seni bekledim sevgilim Ellerim ıslaktı, gözlerim ıslaktı. Gelip caydırabilirdin beni gitmekten Oturup sigara içer, anlaşabilirdik... Sana tapacağım yalan değildi Benim olursan Seni seviyordum, seni istiyordum... Bahamalı martılar beni çağırdı Bir ikinci bahar gecesi. Filler gibi içtim liman meyhanelerinde; Seni unutmak için içtim... Senin sokağında geceler yıldızsızdı Senin sokağında gece yağmur yağıyordu Ben zayıftım, çabuk ıslanıyordum Bana sevmek yaramıyordu, Ben sevilemiyordum... Bahamalı martılar beni çağırdı Bir ikinci bahar gecesi. Sana bırakacağım bu kentin Üç semtinde üç damla gözyaşı döktüm Birincisi seni ilk gördüğüm yerdi ikincisi seni ilk öptüğüm yerdi Üçüncüsü... söylemeye dilim varmıyor, Üçüncüsü bana git dediğin yerdi İşte bu mısraları orda karalıyorum; işte demir aldı şilebimiz Gidiyor, gidiyor, gidiyorum... Edgar Allan Poe |
M.l.s. Için M.L.S. İÇİN Varlığını sabah diye selamlıyanlardan- Yokluğunu gece sayanlardan- Yüksek göklerde kutsal ateşi gölgeleyen- Ağlayarak ümit için her saat seni kutsayanlardan- Yaşam için-ah. Hepsinin üstünde, Derinlere gömülü inancın Gerçeklik Erdem ve İnsanlıkta canlanması için- Ümitsizliğin menfur yatağında ölmeye yatanlardan, Birden yükselir, senin mırıldandığın sözler üzre, "Işık olsun" Mırıldandığın sözlerin, gözlerinin- Seraphlara özgü bakışıyla gerçekleşen- Sana en çok borçlu olanlardan-şükranı Tapınmaya benzeyen-ah, anımsa En doğrusunu-adanmış olanı en çok tutkuyla, Ve düşün ki bu güçsüz dizeleri o yazdı- O yazdı, yazarken ürperip düşünerek Bir olduğunu ruhunun bir meleğinkiyle... Edgar Allan Poe |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 13:47 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2