Otobiyografi ( Nazım Hikmet Ran )        Otobiyografi    1902'de doğdum 
Doğduğum şehre dönmedim bir daha  
Geriye dönmeyi sevmem  
Üç yaşımda Halep'te paşa torunluğu ettim  
On dokuzumda Moskova'da komünist Üniversite öğrenciliği  
Kırk dokuzumda yine Moskova'da Tseka-Parti konukluğu  
Ve on dördümden beri şairlik ederim    
Kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir  
Ben ayrılıkların  
Kimi insan ezbere sayar yıldızların adını  
Ben hasretlerin    
Hapislerde de yattım büyük otellerde de  
Açlık çektim açlık gırevi de içinde ve tatmadığım yemek yok gibidir    
Otuzumda asılmamı istediler  
Kırk sekizimde Barış madalyasının bana verilmesini  
Verdiler de  
Otuz altımda yarım yılda geçtim dört metre kare betonu  
Elli dokuzumda on sekiz saatta uçtum Pırağ'dan Havana'ya    
Lenin'i görmedim nöbet tuttum tabutunun başında 924'de  
961'de ziyaret ettiğim anıtkabri kitaplarıdır    
Partimden koparmağa yeltendiler beni  
Sökmedi  
Yıkılan putların altında da ezilmedim    
951'de bir denizde genç bir arkadaşla yürüdüm üstüne ölümün  
52'de çatlak bir yürekle dört ay sırtüstü bekledim ölümü    
Sevdiğim kadınları deli gibi kıskandım  
Şu kadarcık haset etmedim Şarlo'ya bile  
Aldattım kadınlarımı  
Konuşmadım arkasından dostlarımın    
İçtim ama akşamcı olmadım  
Hep alnımın teriyle çıkardım ekmek paramı ne mutlu bana    
Başkasının hesabına utandım yalan söyledim  
Yalan söyledim başkasını üzmemek için  
Ama durup dururken de yalan söyledim    
Bindim tirene uçağa otomobile  
Çoğunluk binemiyor  
Operaya gittim  
Çoğunluk gidemiyor adını bile duymamış operanın  
Çoğunluğun gittiği kimi yerlere de ben gitmedim 21'den beri  
Camiye kiliseye tapınağa havraya büyücüye  
Ama kahve falıma baktırdığım oldu    
Yazılarım otuz kırk dilde basılır  
Türkiye'mde Türkçemle yasak    
Kansere yakalanmadım daha  
Yakalanmam da şart değil  
Başbakan filân olacağım yok  
Meraklısı da değilim bu işin  
Bir de harbe girmedim  
Sığınaklara da inmedim gece yarıları  
Yollara da düşmedim pike yapan uçakların altında  
Ama sevdalandım altmışıma yakın  
Sözün kısası yoldaşlar  
Bugün Berlin'de kederden gebermekte olsam da  
İnsanca yaşadım diyebilirim  
Ve daha ne kadar yaşarım  
Başımdan neler geçer daha  
Kim bilir...   
Nazım Hikmet Ran            |