|
Başka Bir Tepeden Başka Bir Tepeden Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul! Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul! Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer Nice revnaklı şehirler görünür dünyada, Lakin efsunlu güzellikleri sensin yaratan Yaşamıştır derim en hoş ve uzun rüyada Sende çok yıl yaşayan, sende ölen, sende yatan Yahya Kemal Beyatlı |
Akşam Musikisi Akşam Musikisi Kandilli`de eski bahçelerde, Akşam kapanınca perde perde, Bir hatıra zevki var kederde Artık ne gelen, ne beklenen var; Tenha yolun ortasında rüzgar Teşrin yapraklarıyla oyna Gittikçe derinleşir saatler, Rikkatle, yavaş yavaş ve yer yer Sessizlik daima ilerler Ürperme verir hayale sık sık, Her bir kapıdan giren karanlık, Çok belli ayak sesinden artık Gözlerden uzaklaşınca dünya Bin bir geceden birinde guya Başlar rü`ya içinde rü`ya Yahya Kemal Beyatlı |
Kar Musikileri Kar Musikileri Bin yıldan uzun bir gecenin bestesidir bu; Bin yıl sürecek zannedilen kar sesidir bu Bir kuytu manastırda dualar gibi gamlı, Yüzlerce ağızdan koro halinde devamlı, Bir erganun ahengi yayılmakta derinden... Duydumsa da zevk almadım İslav kederinden Zihnim bu şehirden, bu devirden çok uzakta, Tanburi Cemil Bey çalıyor eski plakta Birdenbire mes`udum işitmek hevesiyle, Gönlüm dolu İstanbul`un en özlü sesiyle Sandım ki uzaklaştı yağan kar ve karanlık, Uykumda bütün bir gece Körfezdeyim artık! - Varşova 1927 - Yahya Kemal Beyatlı |
Şarkı Şarkı Dalgın geceler! El ele geldik yarınızda, Sallandık o şen kızla salıncaklarınızda Hummalı denizlerden esen rüzgarınızda Sallandık o şen kızla salıncaklarınızda Ben gün gibi yorgun, o sebular gibi ince, Birdenbire düşdük gibi bir gizli sevince; Gezdik yürüdük yan yana rüzgarlar esince, Sallandık o şen kızla salıncaklarınızda Yahya Kemal Beyatlı |
Mehlika Sultan Mehlika Sultan Mehlika Sultan`a aşık yedi genç Gece şehrin kapısından çıktı: Mehlika Sultan`a aşık yedi genç Kara sevdalı birer aşıktı Bir hayalet gibi dünya güzeli Girdiğinden beri rü`yalarına; Hepsi meşhur, o muamma güzeli Gittiler görmeye Kaf dağlarına Hepsi, sırtında aba, günlerce Gittiler içleri hicranla dolu; Her günün ufkunu sardıkça gece Dediler: ``Belki bu son akşamdır`` Bu emel gurbetinin yoktur ucu; Daima yollar uzar, kalp üzülür: Ömrü oldukça yürür her yolcu, Varmadan menzile bir yerde ölür Mehlika`nın kara sevdalıları Vardılar cikrigi yok bir kuyuya, Mehlika`nın kara sevdalıları Baktılar korkulu gözlerle suya Gördüler: ``Aynada bir gizli cihan.. Ufku çepçevre ölüm servileri.....`` Sandılar doğdu içinden bir an O, uzun gözlu, uzun saçlı peri Bu hazin yolcuların en küçüğü Bir zaman baktı o viran kuyuya. Ve neden sonra gümüş bir yüzüğü Parmağından sıyırıp attı suya. Su çekilmiş gibi rü`ya oldu!.. Erdiler yolculuğun son demine; Bir hayal alemi peyda oldu Göçtüler hep o hayal alemine Mehlika Sultan`a aşık yedi genç Seneler geçti, henüz gelmediler; Mehlika Sultan`a aşık yedi genç Oradan gelmeyecekmiş dediler!.. Yahya Kemal Beyatlı |
Ses Ses Günlerce ne gördüm ne de kimseye sordum, `Yarab! hele kalp ağrılarım durdu!` diyordum His var mı bu alemde nekahat gibi tatlı Gönlüm bu sevincin heyecanıyla kanatlı Bir taze bahar alemi seyretti felekte, Mevsim mütehayyil, vakit akşamdı Bebek`te, Akşam!.. Lekesiz,,saf, iyi bir yüz gibi akşam!.. Ta karşı bayırlarda tutuşmuş iki üç cam; Sakin koyu,şen cepheli kasrıyle Küçüksu, Ardında vatan semtinin ormanları kuytu; Bir neşeli hengamede çepçevre yamaçlar Hep aynı tehassüsle meyillenmiş ağaçlar Dalgın duyuyor rüzgarın ahengini dal dal Baktım süzülüp geçti açıktan iki sandal. Bir lahzada bir pancur açılmış gibi yazdan Bir bestenin engin sesi yükseldi boğazdan Coşmuş yine bir aşkın uzak hatırasıyla, Aksetti uyanmış tepelerden sırasıyla, Dağ dağ o güzel ses bütün etrafı gezindi: Görmüş ve geçirmiş denizin kalbine sindi Ani bir üzüntüyle bu rüyadan uyandım. Tekrar o alev gömleği giymiş gibi yandım, Her yerden o,hem aynı bakış ,aynı emelde, Bir kanlı gül ağzında ve mey kasesi elde; Her yerden o, hem aynı güzellikte göründü, Sandım bu biten gün beni ram ettiği gündü Yahya Kemal Beyatlı |
Sonbahar Sonbahar Fani ömür biter,Bir uzun sonbahar olur. Yaprak, çiçek ve kuş dağılır, tarümar olur. Mevsim boyunca kendini hissettirir veda; Artık bu dağdağayla uğuldar deniz ve dağ. Yazdan kalan ne varsa olurken haşır neşir Günler hazinleşir, geceler uhrevileşir; Teşrinlerin bu hüznü geçer ta iliklere Anlar ki yolcu yol görünür selviliklere Dünyanın ufku gözlere gittikçe tar olur. Her gün sürüklenip yaşamak ruha bar olur. İnsan duyar yerin dile gelmiş sükutunu; Bir başka musikiiye geçiş farz eder bunu Teslim olunca vadesi gelmiş zevaline, Benzer cihana gelmeden evvelki haline. Yaprak nasıl düşerse akıp kaybolan suya Ruh öyle yollanır uyanılmaz bir uykuya: Duymaz bu anda taş gibi kalbinde bir sızı; Fark etmez anne - toprak ölüm maceramızı Yahya Kemal Beyatlı |
Uçuş Uçuş Uçmakta, konmadan, kıyısız bir denizde ruh; Benzer mi böyle bir kuşa Tufan içinde Nuh? Üstünde gök, sürekli bulutlarla, yüklüdür; Altında gür deniz ki ezelden köpüklüdür Çalkaltısında dalgası bilmez nedir sayı; Milyonca dalga sürmede milyonca dalgayı; Hiç durmayan gürültüsü bir türküdür, geniş, Milyonca haykırıs dolu, milyonca sesleniş Yıldızlar ülkesinde açıldıkça yükseğe, Başlar hayal edindiği alem görünmeğe Bir ruhu besliyen hava yalnız yukardadır. Hulyayı daima uçuran duygulardadır. Yalnız bu katta mümkün olur daimi uçuş Her hamlesiyle, ruh, o çelikten kanatlı kuş, Ufkunda bir dakika görunmeksizin kara, Hür gökte, hür denizde uçar, hür ufuklara Yahya Kemal Beyatlı |
Ufuklar Ufuklar Ruh ufuksuz yaşamaz. Dağlar ufkunda mehabet, Ova ufkunda huzur, Deniz ufkunda teselli duyulur. Yalnız onlarda bulur ruh ezeli lezzetini Bu ufuklar avutur ruhu saatlerce, fakat Bir zaman sonra derinden duyulur yalnızlık Ruh arar kendine bir ruh ufku. Manevi ufku pek engin ulu peygamberler - Bahsin üstündedir onlar-lakin Hayli me`ud idiler dünyada; Yaşıyorlardı havarileri, ashabiyle; Ne ufuklar! Ne güzel ruh imiş onlar! Yarab! Annemin na`şını gördümdü; Bakıyorken bana sabit ve donuk gözlerle, Acıdan çıldıracaktım. Aradan elli dokuz yıl geçti Ah o sabit bakış el`an yaradır kalbimde, O yaşarken o semavi, o gülümser gözler Ne kadar engin ufuklardı bana; Teneşir tahtası üstünde o gün, Bakmaz olmuşlardı artık bu bizim dünyaya. Yaşıyan her fani Yaşıyan ruh özler, Her sıkıldıkça arar, Dar hayatında ya dost ufku, ya canan ufku Yahya Kemal Beyatlı |
Fani Ömür Biter Bir Uzun Sonbahar Olur Fani Ömür Biter Bir Uzun Sonbahar Olur Fani ömür biter, bir uzun sonbahar olur. Yaprak, çiçek ve kuş dağılır, tarümar olur. Mevsim boyunca kendini hissettirirveda; Artık bu dağdağayla uğuldar deniz ve dağ. Teşrinlerinbu hüznü geçer ta iliklere. Anlar ki yolcu, yol görünür serviliklere Yaprak nasıl düşerse akıp kaybolan suya. Ruh öyle yollanır uyanılmaz bir uykuya, Duymaz bu anda taşgibi kalbinde bir sızı; Farketmez anne toprak ölüm maceramızı Yahya Kemal Beyatlı |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 05:54 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2