|
Fugue XIII Fugue XIII Zaman da değil Gidilebilse, ne çok iz kalıyor geride. "Belki zaman", diye düşünüyor adam: "Zaman eksiltebilir birikeni". Oysa ne zaman, ne de ona benzer şeyler - ona benzer şeyler? - silebiliyor mekana sinenleri. Eşyalar değiştirilse de, yeni badana yaptırılsa da degişmiyor ağrının kurduğu sıra: Değişmiyor çünkü sokak adları, değişmiyor şehirler ve insanlar, dünden bugüne inatla yürüyen inatçı mantık: Her mevsim, her dolunay, yağmurlar, bahar aldatmacaları, her kuyu, her kule, her balkon, kadehler, mumlar, köpükler, her kırmızı, her siyah, her gri, her uyku, her düş, her uyanış - yer etmişse - aynı çiviyi isteyen bir delikte tıpatıp zonkluyor. "Zaman da değil", diyor adam, kimse yokken, yüksek sesle. Yeni bir iz kalıyor orada, o an... 1986 Kaynak: Fugue Enis Batur |
Giz Ses Giz Ses Bir rüzgarda buldu seni bir rüzgarda yitirdi, penceresinden baktı sine sine yağan uçarı yağmura ve essin dedi, bir daha essin, sen çünkü bana eşsizsin, gökyüzünde karmaşık bir sözdizimiydi kurduğu esin perisinin - çekti sinesine koydu bulutlardan bir tortuyu, uzan dedi, uzan Enis, tam bir gece için biriksin sesin... Enis Batur |
İlençli Ninni İlençli Ninni Borges'in hülyalı masalını anımsadım, Ege'de bir sabah: Ben de Paracelsus gibi gülü küle dönüştüren ateşe yakarıp külü güle getirmek için arı, dayanılmaz bir çileye yatabilirdim: Dönesin diye ey kırılgan tay, kırıp belleğimde demir atan görüntüyü: Bir çift umarsız bacak silinsin gitsin gözümün dibinden, silinsin kömür gibi yüzün ve babanın deli gözleri, boğulsun seni alan acımasız deniz... Kaynak: Dokuz Ninni ve Bir Ögüt Enis Batur |
Kırkikindiler Kırkikindiler "Bu sarı, tok tütünü senin için ayırdım; senin için soydum domatesin kabuğunu, senin için dildim, tuzladım". "Senin için perdaha çektim içimdeki hayvanı; gövdemi yaya, burguya aldım senin için. Bu koku, bu kor, bu gemsiz istek senin açlığın için". "Toprak suya doydu bu yıl, ben sana daha doyamadım", diye sürdürüyor kadın, içinden. "Yüzündeki gururlu umutsuzlukla içimdeki doludizgin kısrağa katıl". 1981 Kaynak: Suluboya Yaz Şiirleri Enis Batur |
Le Rouge Et Le Noir Le Rouge Et Le Noir Eskiden bir bahar vardı, lavta ve arp, düşmezdi elimizden Le Rouge et Le Noir; üşürdü kadınlar, ellerimiz eldiven, atkıydı kollarımız engerek soğukta, karakışın ardından çözülürdü yumak: Tuz ve tütsü, kül ve duman, kelimeler, sesler ve tınılar ve gece: Gecenin sonunda ışık vardı. Le Rouge biraz daha kanadı sonra, Le Noir koyuldu biraz daha: Aynı çıplak at gelip sırtına aldıydı zamanı. Bir soru sorulsa, yanıt yerine yeni bir soruydu ağzımızdan çıkan, mağrurdu yüzümüz hala, ama kopmuştu bakışımız bizden: Ufukta seyreden dümensiz gemilerdik, bekliyorduk fırtınanın çökmesini üstümüze. Sancılandık böylece ve doğurduk yıldan yılı: Erkekler suskun ve kavruktular, bir düşün peşinde yenik. Sökülmüştü ağır ağır kurdukları imge ağı, çatlaktı sisli gözbebekleri. Kadınlar mi getirdi bu korkulukları, bu bürümcükten erken doğum kefenini, onlarla mı büyüyüp kurudu diktiğimiz ağaçlar? Eskiden bir bahar vardı, eskiden içimizde başlayan. Jim Morrison, Hendrix ve John Lennon yoktu artık; yoktu ``Göğe Bakma'' durağında şemsiyesiz bekleyen yağmur kadınları. Herkes bir 35 yaş şiiri yazdı kendi eksik hayatından, fethedeceğimiz dünya inanılmaz bir hızla geçmişe doğru kaydı: Üşümüyordu kimse şimdi, yanlış koruda düdük çalıyordu bekçiler. Eskiden bir bahar vardı, flüt ve keman, Le Rouge biraz daha kana, koyul biraz daha ey dipsiz Zaman... Enis Batur |
Mehmet Hamdi İçin Tırtıl Ninnisi Mehmet Hamdi İçin Tırtıl Ninnisi Süte ve geceye tutsak aç uykusuz koyunu karanlığın: Gemiler dalmış gidiyor açığa, Tarancı ki karamsar bir dede ilk atışta vuruyor imgeyi: Bir sebep değil, belki neticedir gece. Mehmet Hamdi: Oturmuş iri badem gözüne uyku, sallanıyor saatin iskemlesinde! iki kez söylesem mavi tırtıl bir ninniyi, söyle, artar mı ipek düşüne kana kana kanamadığın özsudan bir damla küpe? Süte ve geceye tutsak atılgan çocuk, kırılmaz bir inadın tartısında dur da nasılsa çözül: Uyusun sultan annen, uyusun ki al götür şu kalemi ceylan Yusuf'a: Başlasın dondurdugun yerden büzül sözüne gergin kanadın... Kaynak: Dokuz Ninni ve Bir Ögüt Enis Batur |
Mor Mor Aşkınlığın gizli kafesinde barınan nedir tortulaşmadan, kaskatı? Rüzgarın sürüklediği ışıksızlık diliminde bizi birleştiren ortak çağrışım? Bir ölünün sesi yoktur oysa, bize ulaşacak. Ama nedir, en sağır böğrüme saplanan bu sancı? Ya şimdi, ona doğru uzattığımız el kadar güneş? Upuzun bir şahin geçiyor üzerimizden göğe doğru alçalarak. Akşamın basamaklarına yönelirken gökte mürekkep balığı... Enis Batur |
Ortak Bir Işık Ortak Bir Işık Bekledik, gelmediler. Açtık pencereleri, kulak kesildik seslere gündüz ve gece, taradık tek tek istasyona inen yorgun yüzleri, ufuktaki lekelere ayarladık dürbünü: Bekledik, kırık, gelmeyeceklerini anladıktan sonra bile. Görkemli geçmedi günler burada: Sıradan, sade, dingin anlar kovaladı sıradan, sade, kekre anları: Yoktu büyük fırtınalar öyle, büyük büyüler kurulup çözülmedi bu yaz: Her zamanki nedensiz hüzünler, çocukların şaşkın falı, biraz tatilde kasaba sosyolojisi, biraz başı boş konuşmayla döndü takvimler. Gözümüz yoldaydı gelmediler. Odalara çekilip şiir okuduk içimizden: Seferis ve Montale, Akdeniz dolu dizeler, hepsi genizden. Durup dururken yürüyüşe çıktık akşamları, durup dururken sustuk yakalamış gibi seyrek bir anlamı, dağ köylerine çıkıp bir gün öyküsünü dinledik süngerci oğulların, unutulmuş bir kadınla konuştuk bir başka gün, tansiklar? izledi birbirini sonra: Bir atmacaya baktık uzun uzun avının gözünden, sağanak indirdik kavruk mevsimin ortasına, bir yangını söndürürken bir başkasını başlattık: Durup dururken gelebilirdiniz, bekledik. Hazırdı sofra: Semizotu ve sarımsak, elimizle topladığımız kekik, incir, nane: Hazırdık sürdürmeye telaşı ve coşkuyu bıraktığımız yerden. Geçmişin nasıl geçtiğini, nasıl geleceğini geleceğin soracaktık. Dinmezdi ağrı üstüne gitmedikçe, açılmazdı bu koyu sis tutmadıkça kökünden ortak bir ışığı, içinde olacaktık içimizdeki korkunun: Bekledik gelmediniz. Eksikti önemli bir şey, başladığında dönüş, bavulu kapatamadık. Döndük odalara baktık yeniden, aradık taşlık ve hayatta: Neydi yitirdiğimiz anlayamadık. Yarım bir duyguydu belki, belki sürüp giden bir gündüşü, kendimizde beslenmiş, ötekinde sönmüş bir ateşti belki de, eşiğine dayanıp göremediğimiz: Bekledik, gelseydiniz... Türkbükü - 1984 Kaynak: Bu Yaz Enis Batur |
Sahici Sanrı Sahici Sanrı Sabahın eşiğinden devriye gözüm karşı tepeye hafif, uçarı bir hızla süzülürken vurkaç bir duygu tırmanır sırtıma: O mor, etli ışığın içinden madde kıpırdayacak sanırsın. Güzel yağmur, kıvrak yağmur: Duru bir sevda sonrasına kilitle beni... Enis Batur |
Salgı Salgı Her yıl, ağustosta. Bu büyü işte, kısaca allegro diyorum ona ben: Hem zarif, hemde kaba oluyor ağı. Hem zarif, hem de kaba nasıl olur derseniz, bakın: ince dokuduğu için zarif, uzun uzadıya çalışmadığı için kaba. Köşeleri sever çoğunlukla aşağıda dokur ve ağın dışına çekilir. Nereden mi biliyorum bunları? Eskiden örümcektim ben. Her yıl ağustosta. Yalnız kalınca rahatlarlar: Kadın eli dolaşmaz dolaplarda, duvarlarda. İpin ucunu kaçırıverirler tabii: Ekmek kutusu, ilaç çekmecesi, abajurla ampulün arasında büyük trapez yaşanır bir ay boyunca. Bu tutku işte, onun adı andante grazioso aslında. İnce, ipince dokur, bilir av için önemini ayrıntıların. Eskiden örümcek olmasam bilmezdim bütün bunları ben. Hayır, zehirlileri pek yaşamaz burada. Geçen yıl rastlamıştım birine, çoktandır açmadığım piyanonun kapağına sokulmuş, Fırtına'nın ilk notalarıyla kıpırdayınca gördüm onu: Siyah, diyez, attaca diyordum bu örümceklere ben, (bir tuhaf gülerek) "ölüm gelecek" benim "gözümden bakacak". Korku mu, taşkı mı, ikisinin arasında Bölünmüş bir yangın mı, kapağı tak kapatmıştım üstüne. Ağına rastlamadım- ben de kurmaz mıydım yoksa, eskiden. Ağustos, kasım, mart: Örümceğe iklimler değil koyu zamanlar gerek. Geceleri severim ben, kuytu ve aseyrek çağların içinden ağır ağır geçmek: Bilir misiniz parmaklarımdaki arı yalnızlığı, nereden bileceksiniz- Piyano, şiir, ağ içre ilerleyen saatte duyduğunuz tik tak bende dolarken çekip gitmektir bütün istediğim: Dolanır kalır oysa kurumuş gövdem, bu eşsiz ağı eskiden ben kendi kendime örmüşsem... 1987 Kaynak: Pençeler Enis Batur |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 07:06 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2