|
Lütfen Cevap Veriniz Lütfen Cevap Veriniz I. bir an dünyayı uyanır gibi ayağa kalkmıştı uzakta birkaç dolunay vuruyormuş güya pencere camlarına. Bütün beliyle bir fıskiye sanki avluda eğilmişti kurak bir yağmur mevsimi geçiren yaşamına bir esinti bile eklemişti vurgun yemiş hayatımıza. o gençlikten bu yana görür görmez tanırım o ince belli baharı. Dünyanın bütün bademleri çiçek açmıştır o gülün gülüşünü emmiş ağzında. gergefini dağıttı bu genç bedenin bir tufeyli ölüm ama burnumdadır hâlâ kokusu yaşlanırken o eski bademlerin. Özdemir İnce |
Ölümü Deneyen Küçük Kıza Ölümü Deneyen Küçük Kıza Bir anıt düşledim senin için mor bir tanyerinin kıyısına diktim geldi saçlarına yuva yaptı ay kuşlar, çiçekler seninle konuştular Sen anladın onların yarasını Sabahın beşi kardeşin senin çakıltaşları da kardeşin gün batarken menekşe olacaklar ve basma gömlekler giyecekler Bir sen anladın onların yarasını Yeni bir sözlük yarattın kendin için kuşlara, çiçeklere, çakıltaşlarına da öğrettin sizin için bir dünya kuruldu sözcüklerden ev: soluksuz bir at okul: sürgün yeri Gökyüzü: yok Sokak: çıkmaz Dünya: surlar Düşler: sığınak - Ölümden korkmadın mı küçük - Hayır çok ölü gördüm ben Gökten yağan kuşları can çekişen kediyi sesi kesilen ağaçları görmüştür bir kentin öldüğünü görmüştür ölümün öldüğünü görmüştür Bir anıt düşledim senin için Mor bir tanyerinin kıyısına diktim... Özdemir İnce |
Pay Pay Ev kurmak için bir zaman tarla açmak için bir zaman sevişmek için bir zaman bakmak için bir zaman görmek için bir zaman anlamak için bir zaman duymak için bir zaman ayaklanmak için bir zaman konuşmak için bir zaman ekim için bir zaman bağbozumu için bir zaman kalmak için bir zaman doğmak için bir zaman yaşamak için bir zaman çalışmak için bir zaman. -Ölüm mü? demiştin? Ölüme yer yok ülkemizde, ölüme zaman yok. Özdemir İnce |
Sandıklı Pazarındaki Çingene Kadın Sandıklı Pazarındaki Çingene Kadın Birden anımsadın bunca yıl sonra o gördügün badem gözlü çingene kadını tam yirmi beş yıl önce Sandıklı pazarında. Şimdiye kadar hiçbir kadın öyle bakmadı meydan okumadı sana; gözlerini gördün bir anda sevişip ayrıldınız. Gökyüzüyle birlikte bakmıştı sana, çaktırmadan araşta esnafinda... Paris - 26.03.1986 Özdemir İnce |
Şubat Ayında Ankara'da Yazılan Bir Şiir Şubat Ayında Ankara'da Yazılan Bir Şiir Bu yıl erken bastırdı kış! Yagmur yagıyor, yagmur yagdıkça seviyorum seni. kar yagıyor, kar yagdıkça seviyorum seni. karaya vurdukça, sular dondukça üşüdükçe, birşeyler yitirdikçe, umudum kırıldıkça çıkmaza girdikçe yaşam, yüregim sıkıştıkça, sen degiştikçe daha çok seviyorum seni. Donmuş suda çelik tadı var agzımda eski tütün ve buruk çay tadı her sabah yaya geçiyorum bütün Ankara'yı kömür ve kükürt kokuları arasında her akşam yaya geçiyorum bütün Ankara'yı okuyarak bildirilerini direnen ögrencilerin bakarak yırtık afişlere, şarkıcı resimlerine, nereye gitsem içimde bir geçkalmışlık duygusu bu yüzden bir saat erken gidiyorum gidecegim yere ne zaman, nerede ve nasıl bilmiyorum, ama birden yaşamın korkunç bir hızla degiştigini düşünüyorum ve ikimizin aynı kişiler olmayacagımızı yarın. Bu yıl erken bastıran kışı yaşıyoruz Sanki ölümlü kahramanlarıyız kötü bir romanın yeni bir dilin sözdizimine çalışıyoruz gökyüzünü verip yüzünü alıyorum görüntünü verip acıları siliyorum yüzünü koyuyorum umutsuzlugun yerine Usumda sesinin ve gövdenin usumda sesinin ve gövdenin görkemli atlası... Özdemir İnce |
Uykusuzluk - XXXVIII Uykusuzluk - XXXVIII Külün altında duruyor bedenin sönmüş meşe gövdesi, ertelenmiş yazlar. Kül: Senin kendi ipek külün, kül: beklemekte uyanacağı rüzgârı. Yeniden yaratıyorum seni duyan beynimle düşünen yüreğimle kollarımın içinden giderek. Anımsarım, sana dokunduğum zaman, bir yanım bir yanına dokunduğunda, huş yaprağı olarak kokman gerek ceylan teri kokmalısın su kaynağı kokacaksın. Koku da değişiyor zamanla: Kapalı mahzen küfüyle kokabilir kendini dünyaya açmamış gövde, kendi kendini kilitlemiş bir beden, dilsiz, kör ve sağır bir kül-ten. Üç vaktin birinde bir rüzgâr olmalıyım! Özdemir İnce |
Ülker Salı Günü Gelecek Ülker Salı Günü Gelecek Ülker salı günü gelecek Kitaplar dergiler temiz çamaşırlar Ülker salı günü gelecek Yüzünde güneş, bitimsiz ilkyaz Deniz ve yeşillik getirecek. Bugün pazar yurdumun hapisanesinde Yarın pazartesi, sonra salı Salı günü Ülker gelecek. Salı'ya Ülker gelecek Ülker dağların üstü Ülker'in gözleri yeşil Ama gölge ve güneşte değişir. Geçip gelecek zeytinlerin, otların arasından Eli dağlara denizlere bulutlara değmiş Saçlarının dibinde buruk reçine kokusu Duracak demir parmaklıkların gerisinde Bir yenilmezlik gülü halinde Salı'ya Ülker gelecek. Bugün pazar, hapisanede ve dışarda Hapisanede pazar; kum dolu gözler Dışarda pazar: denizin üstü, atardamar Ülker pazarı onurla karşılayacak Düşünerek denizleşmesini bir coşkun ırmağın Oğlum didikleyecek, tozunu atacak Ülker salı'ya gelecek. Salı günü Ülker gelecek! Özdemir İnce |
Yakarı Yakarı Şairler Esnafı Pîri Hasan Bin Sâbit'e İdris peygamber, terzilerin pîri, izin ver güzel bir şiir yazayım ben de, yaşım kırkı geçti yaşlanıyorum artık, izin ver güzel bir şiir yazayım ben de, "ozan" desinler bir kez ölmeden önce. İdris peygamber, terzilerin pîri, el ver artık kendi dükkânımı açayım, bir kaftan keseyim kendime ben de, astarı sözcüklerden dikişi ibrişimden. Ben de güzel bir şiir yazayım artık, okudukça kıskanıyorum öteki kalfaları, şarapları bol, ilham perileri oturaklı, biliyorlar geceler kaç saat sürer günler kaç fersah. El vermiş ustaları. Ben de güzel bir şiir yazayım artık, cebine kuş üzümü, sarı leblebi doldurayım, parklara götürüp simitler alayım ona kıvırcık saçlarını rüzgârla tarayayım. Ben de güzel bir şiir yazayım artık, son günlerimde yalnız kalmayayım. İdris peygamber, terzilerin pîri, ey bütün pîrleri bütün mesleklerin, izin verin bir tek dize yazayım, tek bir dize, bir kez "oldu" desinler ölmeden önce... Özdemir İnce |
Yazın Sesi - 34 Yazın Sesi - 34 Bir masalın cümle kapısındasın, içerde ser verir sır vermez sarkıtlar, libas değiştiren mercanlar, Bir güvercin düşer katran kazana, bir ana eli, bir sevgili kokusu arayan yalnız şehzade: Bir ülkenin şairleri. Ah, en güzel yazın boynunu vuranlar, bozdular onun da yuvasını, örselediler sürmeli kırlangıcın nar çiçeğini. Sular bungun artık. Pörsümüş memeleri, bir vaha olan gerdanı da sarkmış günötesi memleketin birinde. Nerede benim şehla gözlü yıldızbakıcım bir güvercin düşerken katran kazana kerrenay sesine uyanan kör talihim? Özdemir İnce |
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 20:37 . |
Powered by vBulletin Version 3.8.7
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 RC 2